CENTER FOR IRANIAN STUDIES - کانون پژوهشهای ايران شناختی

شهریور روز از شهریورماه
(چهارم شهریور)
فرخنده باد!

چهارم شهريورماه (شهريورْ روز از شهريورْ ماه در گاه شمار ِ باستاني ي ايرانيان) جشن ِ شهريورگان، ششمين جشن ِ ساليانه (درهنگام همْ نامي ي روز و ماه) است. نياگان ما اين جشن را براي بزرگداشت ِ شهريور، يكي از فروزه هاي «خِرَد ِ برترين» (اهوره مزدا) برمي گزاردند.
گل ِ شاسْپَرغَم / شاهسْپَرَم / شاسْپَرَم / ريحان
ويژه ي اين فروزه ي اهورايي و جشن ِِ او بود.

↓ (درباره ي ريشه ي تركيبْ واژه ي «شهريور»
اوستا، كهن ترين سرودها و متن هاي ايراني، گزارش و پژوهش جليل دوستخواه، جلد دوم، صص ١٠١٥-١٠١٦ انتشارات مرواريد، چاپ سیزدهم، تهران -١٣٨٦


در همین زمینه، گفتار
دکتر رضا مرادی غیاث آبادی
با عنوان ِ:
جشن شهریورگان
زادروز ِ داراب (کورش؟) و مرگ‌روز ِ مانی
را در این جا بخوانید ↓
http://www.ghiasabadi.com/shahrivargan.html

نشریافته و از سوی ِ مرکز مطالعات استراتژیک دفاع بی خشونت به فارسی برگردانیده‌شده‌است. متن ِ ترجمه‌ی
فارسی‌ی این کتاب، امروز به این دفتر رسید. امّا به سبب آن که در ساختار پی دی اف بود، نتوانستم آن را به این صفحه بیاورم.


۲. یادکردی تلخ و دردناک از کودتای ِ ۲۸ امرداد ۱۳۳۲ (۱۹ اوت ۱۹۵۳)


ویراستار می‌نگارد:
کودتای ِ ۲۸ امرداد ۱۳۳۲ (۱۹ اوت ۱۹۵۳) که با طرح و توطئه و هم‌دستی‌ی ِ سازمان‌های ِ جاسوسی‌ی آمریکا (سیا) و انگلستان (ام آی6) و دربار پهلوی و با شرکت ِ نظامیان ِ سرسپرده‌ی ِ محمّدرضاشاه و اوباش و چاقوکشان (لمپن‌ها) و روسپیان ِ خودفروخته، با نام ِ رمز ِ

पं. जवाहरलाल नेहरू

جواهر لعل نهرو

Jawaharlal Nehru

کامشاد که پس از سخنرانی‌ی ِ نهرو در دانشگاه کمبریج، به وسیله‌ی ِ دانشجویی هندی به نخست وزیر هند معرّفی شده بوده‌، در باره‌ی ِ این گفت و شنود ِ کوتاه و سر ِ پایی، نوشته‌است:
"... در مجلس ِ ضیافت ِ پس از سخنرانی، سینک مرا به او معرّفی‌کرد. سخن از اوضاع ایران پس از کودتای ِ بیست و هشت ِ مرداد پیش‌آمد. خواستم خودشیرینی کنم. گفتم: اگر ماهم در ایران شخصیّتی چون شما می‌داشتیم ... مهلتم نداد جمله‌ام را تمام‌کنم. با تغیّر گفت: «شما مصدّق داشتید! با او چه کردید؟»




سرخ‌شدم. شرمگین سر به زیر انداختم. این مهمّ‌ترین برخورد ِ من با یک شخصیّت ِ بین‌المللی بود." (حسن کامشاد، حدیث ِ نفس، نشر نی، تهران- ۱۳۸۷، ص ۱۵۶).

۵.چکیده‌ی ِ آزمون‌های یک زندگانی‌ی ِ پُربار


حدیث ِ نفس
حسن کامشاد
رُقعی، سخت جلد، ۳۲۸ ص.
نشر ِ نی، چاپ یکم، تهران- ۱۳۸۷

نام نویسنده‌ی فرزانه‌ی این کتاب، برای اهل فرهنگ و ادب ناشناخته نیست. دست‌آورد بیش از نیم سده کوشش و کنش نویسندگی و ترجمانی‌ی او به دو زبان فارسی و انگلیسی در زمینه‌های گوناگون ادبی و فرهنگی، برای خوانندگان جویا و پویا ارجمند و آموزنده بوده‌است و هست.
دفتر کنونی، گونه‌ای جمع‌بند‌ی ِ فرارَوَند ِ این پویش و کوشش راه‌گشا و بارآورست و خواننده‌ی آشنا ( و – حتّا – ناآشنا) با کارهای دکتر کامشاد را از نخستین مرحله‌های زندگی‌ی اجتماعی و فرهنگی‌ی او، گام به گام تا امروز می‌آورد و در هر قدم با تجربه‌ای دیگرگون و روشنگر، از برخوردهای وی با رویدادها و کسان، آشنامی‌کند.
گستره‌ی زندگی و مشغله‌های گوناگون نویسنده در ایران و فراسوی آن و نیز سفرهای فراوانش به سرزمین‌های مختلف و دیدارهایش با کسان زیادی (هریک – در حدّ و نوع خود – نقش‌ورزی مهمّ و چه بسا دارای شهرتی ایران‌گیر یا جهان‌گیر)، خاطره‌هایش را رنگ و درون‌مایه‌ی ویژه‌ای بخشیده و تبدیل به گونه‌ای راهنمای شناخت نام‌آوران روزگار وی (چندین دهه از سده‌ی چهاردهم خورشیدی / سده‌ی ِ بیستم میلادی و دنباله‌ی آن تا امروز) کرده‌است و این، خود دست‌آورد کمی نیست. تصویرهای بسیارشمار نگارنده در کنار این کسان، خاطره‌نگاری‌اش را جلوه و جمال بیشتری بخشیده‌است و خواننده با انگاشت خود در صحنه‌های دیدارها، به دریافت زنده‌تری از آن‌ها می‌رسد.
به دیگر سخن، می‌توان گفت که این کتاب، در واقع، تنها روایت و حکایت ِ زندگی‌ی شخصی یا حَسب ِ حال ِ یک تن نیست؛ بلکه بسیار فراتر از آن، به سبب کارهای اداری و دانشگاهی‌ی نویسنده و حضورش در عرصه‌ی روشنفکری و ادب و فرهنگ معاصر، طیف بزرگی از چهره‌های شاخص را دربرمی‌گیرد و آگاهی‌های مهمّ و دست اوّلی از زندگانی‌ی آنان و حوزه‌های کارشان را شامل‌می‌شود که خود، غنیمتی‌ست ارزنده و سودمند.
بیشتر کسانی که در این دفتر از آن‌ها نام و گزارشی به میان می‌آید، از دستاندرکاران شهیر زندگی‌ی اجتماعی و سیاسی و فرهنگی‌ی معاصرند که در لحظههای حسّاسی از تاریخ عصر ما جلوه‌گرشده و سخن‌گفته و نقش‌ورزیده‌اند و نویسنده، آنان را در برخوردهای معیّنی شناخته و شناسانده‌است.
یکی از نکته‌های سخت چشم‌گبر و ارزش‌مند در تدوین این "حسب ِ حال"، پرهیز آگاهانه‌ی ِ نویسنده از لاپوشانی‌ی نقطه ضعف‌ها و خطاهای شخصی و پرده‌کشیدن بر سویه‌های سزاوار انتقاد ِ باورداشت‌ها و کردارهای خود در درازنای زندگی است. چنین روی‌کردی در میان ما ایرانیان که هنوز انتقاد از خود و تجزیه و تحلیل خطاها و کژروی‌های شخصی در زندگی‌مان و "[درس]آموختن از گذشت ِ روزگار"، نهادینه نشده‌ ‌است، اهمیّتی ویژه دارد و مایه‌ی ِ اعتماد هرچه بیشتر خواننده به اندیشه و گفتار و کردار نگارنده می‌شود. برای نمونه، او آشکارا و بی هیچ پروا و پرهیزی، از جزم‌باوری و یک‌سونگری و دنباله‌روی‌ی ِ چشم‌بسته و برداشت‌های قالبی‌ی خود که متأثر از مغزشویی‌های «حزب توده» در سال‌های جوانی‌اش بوده‌است، انتقادمی‌کند و «بُت»های برساخته‌ی ِ آن جریان سیاسی را از پایگاه دروغین‌شان فرومی‌کشد و پرده از چهره‌های فریب‌کارشان برمی‌دارد. بازنگری در رویدادهای کلیدی‌ی عرصه‌های زندگی‌ی اجتماعی و سیاسی‌ی ایرانیان و نقش بازیگران در آن صحنه‌ها، بخشی از این تجزیه و تحلیل انتقادی‌ی تاریخ معاصرست که نویسنده با فاصله‌گیری از کژروی‌های ناخواسته‌ی ِ گذشته‌ی خویش، بدان می‌پردازد و نسل‌های امروزین را با صورت درست مسأله و چگونگی‌ی رویارویی با آن و پی‌آمدهایش آشنامی‌کند.
از جمله آزمون‌های ارزنده‌ی ِ دکتر کامشاد که بازتاب آن را در این کتاب می‌بینیم، برآیند ِ برخوردهایش با گروه مشهور ِ "خاورشناسان ِ غربی"است که همه‌ی اهل فرهنگ، هرگاه آشنایی‌ی نزدیک با آنها نداشته باشند، چیزهایی در باره‌شان شنیده یا خوانده‌اند؛ امّا در کم‌تر جایی می‌توان تا بدین اندازه به آن‌ها نزدیک‌شد و نیمه‌ی ِ پنهان ِ اندیشه و گفتار و کردارشان را دید و بازشناخت و سویه‌های متفاوت ِ کارهاشان را دریافت.
از همه چیز گذشته، زبان ِ پخته و سَخته و در همان حال بی تکلّف ِ نویسنده و طنز ِ ساده و شیوای درآمیخته با بافت کلام وی، هیچ دیواری در میان او و خواننده بر جا نمی‌گذارد و حالت ِ مرور بر خاطره‌های دیگری را تا احساس ِ یادآوری‌ی تجربه‌های شخصی‌ی ِ خویش در او فرامی‌برد.
برآیند ِ سخن، ین که حدیث نفس ِ دکتر حسن کامشاد، رویدادی سزاوار و ستودنی در گستره‌ی ِ فرهنگ ایران است و باید به این استاد فرهیخته‌ی ِ زبان و ادب فارسی، برای کار ارزنده‌اش، درود و آفرین بگوییم.


۶."ایران کهن" : ترانه سرود ِ شیوا و شورانگیزی با آوای ِ«شهرام ناظری»

http://www.youtube.com/watch?v=5UIAvggGI30


شعر و آهنگ از فریدون مشیری، پژمان طاهری و شهرام ناظری


اى خشمِ به جان تاخته، توفانِ شرر شو

اى بغضِ گل انداخته، فريادِ خطر شو
اى روىِ برافروخته، خود پرچمِ ره باش

برداشت ِ مسعود لقمان از کتاب ِ خروج ِ اضطراری، نوشته‌ی ِ اینیا تسیو سیلونه به ترجمه‌ی ِ مهدی سحابی را در این جا بخوانید ↓
http://rouznamak.blogfa.com/post-557.aspx


۱۰. گشایش ِ خانه‌ی تازه‌ی فرهنگ، در شبکه‌ی ِ جهانی


تارنمای ِ نوبنیاد ِ دکتر چنگیز ِ پهلوان را در این جا ببینید و بخوانید. ↓
http://rouznamak.blogfa.com/post-553.aspx


۱۱. بررسی‌ی ِ کوتاه ِ تاریخ مشروطیّت ِ ایران اثر ِ ماندگار ِ «احمد کسروی»


گفتار رشید اسماعیلی را در این جا بخوانید ↓
http://rouznamak.blogfa.com/post-552.aspx


خاستگاه ِزیربخش‌های ِ ۷ تا ۱۱ : رایان‌پیام‌هایی از مسعود لقمان- تهران


۱۲. ابراز ِ شگفتی‌ی ِ پژوهشگران از برخورد ِ برخی از ایرانیان با "پرچم ِ ملّی‌ی ِ ایران"


گفتار ِ دکتر نوید فاضل را در این جا بخوانید ↓
http://www.fazel.de/20090816.htm


در همین زمینه، گفتاری از دکتر رضا مرادی غیاث آبادی را هم در این جا بخوانید. ↓
http://reza.irania.ir/1388/06/04/1212/


خاستگاه: رایان‌پیام‌هایی از دکتر نوید فاضل- آلمان و دکتر رضا مرادی غیاث آبادی- تهران


۱۳. جای ِخالی‌ی ِ اِدّی*: شعر ِ ساده و تأثیرگذاری از «مجید نفیسی»


POETRY
The Empty Place of Eddie


by Majid Naficy


در این جا بخوانید ↓
http://www.iranian.com/

خاستگاه : رایان‌ییامی از مجید نفیسی- کالیفرنیا

*می‌توان به جای ِ ادّی، هر نام ِ دیگری (ندا، سهراب و ...) را گذاشت. صورت ِ مسأله تغییر نمی‌کند!

محمّد سلطان الکتّابی در رایان پیامی از اصفهان، نوشته است:
"در بامداد روز سه شنبه ۲۷ امرداد ۱۳۸۸ تصویری از منار ساربان با نمایی از ماه و ناهید بر فراز ِ آن گرفتم.
منار ساربان در شمال محلّه‌ی ِ جوباره جای دارد که بخشی از سکونت‌گاه ِ یهودیان اصفهان است. پیشینه‌ی ِ معماریِ و ساخت ِ این منار با بلندای ِ۵۴ متر، به دوره‌ی ِ سلجوقیان‌ می‌رسد.


افزوده‌ی ِ ویراستار:
در باره‌ی ِ این اثر ِ تاریخی، در این جا بخوانید و نماهای بیشتری از آن را ببینید ↓
http://www.google.com/search?q=Sarban+Minaret&rls=com.microsoft:en-us:IE-SearchBox&ie=UTF-8&oe=UTF-8&sourceid=ie7


١۶. "همچون عروسک‌های ِ کوکی!": رنج‌نامه‌ی ِ یک ایرانی‌ی ِ جوان


دوست ِ جوانی در رایان پیامی از میهن، رنج‌نامه‌ای کوتاه و دردمندانه نوشته و شعری از فروغ فرّخ‌زاد را زبان ِ حال و بیانگر ِ رنج و شکنج ِ خود و نسل ِ حویش گردانیده‌است:
« درود بر شما...
این روز ها ایران وضعیّت عجیب و غریبی دارد که خودتان کم و بیش در جریان هستید. دورویی و بی عدالتی‌،بیش از پیش دردناک شده است.می توان چون صفر در تفریق و جمع و ضرب،
حاصلی پیوسته یک‌سان داشت...
می‌توان چون آب در گودال خود خشکید...
می توان در قاب ِ خالی مانده‌ی یک روز،

نقش یک محکوم یا مصلوب یا مغلوب را آویخت.

خاستگاه: رایان پیامی از دفتر انجمن ایران‌شناسی‌ی کهن‌دژ- همدان


۲۱. نوزایش و نورویش در پی ِ آتش و مرگ و فاجعه: عبرت‌آموزی از طبیعت!

این تصویر امروز بر روی درگاه تارنمای معتبر نشنال جیوگرافیک قرار گرفته و در شمار ۵ تصویر برتر هفته جای دارد:
http://news.nationalgeographic.com/news/2009/05/photogalleries/week-in-news-pictures-129/photo3.html


تصویری که روز ۱۷ اردیبهشت ۱۳۸۸ (۷ می) سوخته‌ای را در استرالیا نشان می‌دهد که کمتر از سه ماه پیش (۹ فوریه ۲۰۰۹) اینچنین در آتش سوخت و با خود جان ۱۷۳ انسان را هم گرفت و بیش از دو هزار خانه را سوزاند …

اما امروز دوباره دارد می‌روید و تو می‌توانی شوق رویش دوباره و برق آن رنگ سبز دوست‌داشتنی را باز هم بر خاکستر آن زمین نفرین شده ببینی و اوج بکشی … اگر که یادت باشد، زندگی همواره و در سخت‌ترین شرایط کوره ‌راه‌هایی از امید دارد تا به آدم‌های مثبت‌اندیشش ارایه دهد …
و البته این تصویر می‌تواند همچنان حامل پیام‌های بیشتری هم باشد:
این که هرگز گمان مبرید که به انتها رسیده‌اید؛ حتا اگر در تیره‌‌ترین یا کسل‌کننده‌ترین دوران زندگی‌تان قرار گرفته‌اید …
این که زندگی بسیار مهربان‌تر از آن چیزی است که گمان می‌کنید؛ به شرط آن که آن مهربانی را باور کنید …
این که همیشه می‌توان از دل سیاه‌ترین و سوزان‌ترین رخدادها، ترترین احساسات انسانی را درک کرد و آفرید …
این که مزه‌ی گس و استثنایی حیات را نمی‌توان و نباید با هیچ مزه‌ی دیگری برابر دانست …
این که رویش دوباره‌ی عشق می‌تواند در هر سرزمین خاکستری و در پس هر آتش سوزاندنی شکل بگیرد …
فقط کافی است نگاه‌مان را عادت ندهیم به بد دیدن!
و یادمان بماند که:
مردی که کوه را از میان برداشت، همان مردی بود که شروع به برداشتن سنگ‌ریزه‌ها کرده بود! همین.


تهیّه‌کننده‌ی ِ گزارش: محمّد درویش


خاستگاه: رايانْ پيامي از دکتر کاظم ابهری - ادلاید، استرالیا


افزوده‌های ویراستار:
یک) برای دیدن تصویرهای دیگری از آتش‌سوزی‌ی ِ هولناک ِ ماه فوریه‌ی ِ امسال در استرالیا، به این پیوند نشانی، بروید. ↓
http://news.nationalgeographic.com/news/2009/05/photogalleries/week-in-news-pictures-129/photo3.html

دو) حافظ بزرگ، در باره‌ی ِِ "عشق‌ورزیدن خویش [ به زندگی]" و پرهیز از "دیده آلودن به بد دیدن"، به خود می‌بالد:
منم که شُهره‌ی ِ شهرم به عشق‌ورزیدن / منم که دیده نیالوده‌ام به بددیدن" "


۲۲. بررسی‌ی ِ درون‌مایه‌ی ِ نمایش‌نامه‌ی ِ پسر ِ زیبای ِ من، نوشته‌ی ِ «قاضی ربیحاوی»: مشکل یا مقوله‌ای بزرگ در پیش ِ روی ِ جامعه‌ی ِ ایران


نوشته‌ی ِ نوشین شاهرخی را در این جا بخوانید. ↓
http://www.shahrzadnews.org/index.php?page=2&articleId=1814


خاستگاه: رايانْ پيامي از نوشین شاهرخی- هانوور، آلمان


٢۳. تندیس‌ساز ِ کنار ِ خیابان: نمونه‌هایی‌ از کارهای یک هنرمند ِ آفریننده و فروتن


نمونه‌هایی از تندیس‌های ساخته از مفتول، کارهایی از اکبر فردی پناه را در فیلمی ساخته‌ی ِ مریم آموسا ببینید و به سخنان ِ این هنرمند، گوش‌کنید. ↓ http://www.jadidonline.com/images/stories/flash_multimedia/Akbar_fazlipanah_test/akbar_high.html

۲۴. !گزافه سخن تا به کجا؟


پاسخ مجید ساسانی را به سخنان علی‌رضا حیدری در دفاع ِ ناروا از دست‌کاری‌های ِ ناروشمند و ناسزاواری که در "شاهنامه‌ی ِ نشرداده ی آقای جُنیدی" در متن ِ سخن ِ استاد توس واردآورده‌شده‌است، در این جا بخوانید. ↓
http://rouznamak.blogfa.com/post-564.aspx


خاستگاه ِ زیربخش های ٢۳ و ۲۴ : رايانْ پيام‌هایي از مسعود لقمان- تهران


۲۵. واپسین نگاه ِ «ندا» به زندگی، یکی از ده عکس ِ برتر ِ جهان: نمادهای اعتراض و دادخواهی در روزنامه‌ی ِ «تایمز»

تصویر ِ تکان‌دهنده‌ ای كه در سراسر ِ جهان پخش شد.

بیشتر رویدادهای پس از انتخابات در ایران، با دوربین‌های معمولی عکس‌برداری‌شد و از راه ایمیل و اس ام به همه جا رسید ,شاید ندا آقا سلطان ، دانشجوی ۲۷ساله، هیچ موقع فکرنمی‌کرد که تصویر ِ واپسین دم ِ زندگی اش، بدین گونه جهان‌گیرشود. این تصویر، صحنه ای را نشان می دهد که وی تیر خورده است و هنوز به دوربین نگاه می کند. نشر این تصویر، خیلی‌ها را ناراحت‌کرد و گریاند. ندا به زبان فارسی یعنی صدا یا صدا کردن. پس از پخش ِ جهانی‌ی ِ این تصویر، ندا به نماد ِ اعتراض و دادخواهی و حق‌جویی تبدیل شد.
به نقل از تایمزترجمه‌ی:

Crash

٢۶. اگر کوسه‌ها آدم بودند...: طنزی شیوا در باره‌ی ِ فریب‌کاری‌ها و دُژرفتاری‌های ِآدمی‌ نمایان با هم‌نوعان خویش

برتولت برشت

اگر کوسه ها آدم بودند...

دختر كوچولوی صاحب‌خانه از آقاي كي پرسيد:
-- اگر كوسه ها آدم بودند با ماهي هاي كوچولو مهربان‌تر مي‌شدند؟
آقای كي گفت:
-- البته! اگر كوسه ها آدم بودند، توی دريا براي ماهي‌ کوچولوها جعبه های محكمي مي‌ساختند. همه جور خوراكي توی آن مي‌گذاشتند و مواظب بودند كه هميشه پر از آب باشد. هوای بهداشت ماهی كوچولوها را هم داشتند. برای آن كه هيچ‌وقت دل ماهي كوچولوها نگيرد، گاه‌گاه مهماني‌های بزرگ برپا مي‌كردند؛ چون كه گوشت ماهي‌ی ِ شاد از ماهي‌ی ِ دل‌گير لذيذترست! برای ماهی کوچولوها، مدرسه مي‌ساختند وبه آن‌ها ياد مي‌دادند كه چه جوری به طرف دهان كوسه شناكنند. درس اصلي ماهي کوچولوها، اخلاق بود. به آن‌ها مي قبولاندند كه زيباترين و باشكوه‌ترين كار برای يك ماهي اين است كه خودش را در نهايت خوشوقتي تقديم يك كوسه کند. به ماهی كوچولوها ياد مي‌دادند كه چه‌طور به كوسه‌ها معتقدباشند و چه‌جوری خود را برای يك آينده‌ی ِ زيبا مهيا كنند؛ آينده‌ای كه فقط از راه اطاعت به دست مي‌آيد.
اگر كوسه ها آدم بودند، در قلمروشان البته هنر هم وجود داشت. از دندان كوسه تصاوير زيبا و رنگارنگي مي كشيدند. ته ِ ريا نمايشنامه به روی صحنه مي‌آوردند كه در آن ماهي كوچولو های قهرمان، شاد و شنگول به دهان كوسه‌ها شيرجه‌مي‌رفتند. همراه نمايش،آهنگ‌هاي مسحوركننده‌ای هم مي‌نواختند كه بي اختيار ماهي‌های كوچولو را به طرف دهان كوسه‌ها مي‌كشاند. در آن‌ جا بي ترديد مذهبی هم وجود داشت كه به ماهي‌ها می آموخت: “زندگي‌ی واقعي در شكم كوسه‌ها آغاز مي‌شود!"


خاستگاه: رایان‌نپیامی با نام مستعار کتاب


۲۷. هفت پژوهش تازه‌ی ِ ایران‌شناختی در تارنمای ِ شهربراز


در این پیوندنشانی‌ها، بیابید و بخوانید ↓
کیانیان:

http://shahrbaraz.blogspot.com/2009/08/blog-post.html
*

راهنمای کامل پاسارگاد:

http://shahrbaraz.blogspot.com/2009/08/blog-post_21.html

*
یادگار زریران:

http://shahrbaraz.blogspot.com/2009/08/blog-post_23.html

*
گشتاسپ و کتایون:

http://shahrbaraz.blogspot.com/2009/08/blog-post_24.html
*
خا طره‌ی ادگار جیمز بنکس:
http://shahrbaraz.blogspot.com/2009/08/blog-post_25.html
*
چهره‌های قدرت

(Faces of The Power)

*

بررسی‌ی ِ یک کتاب:
http://shahrbaraz.blogspot.com/2009/08/blog-post_26.html



خاستگاه: رایان‌نپیامی از شهربراز


۲۸. سفرنامه‌ی سُغد و خوارزم (۷)


در این جا بخوانید ↓
http://rouznamak.blogfa.com/post-565.aspx


خاستگاه: رایان‌پیامی از مسعود لقمان- تهران

posted by Jalil Doostkhah @ 6:31 AM

http://www.youtube.com/watch?v=yCCV4lrQ2GU

۲. ای خطّه‌ی ِ ایران ِ مِهین، ای وطن من!
Oh, Iran the Great, my Homeland!


شعر: ملک الشعرا بهار، آهنگ: پرویز مشکاتیان

این آواز ِ یادمانی و شورانگیز را با نماهای زیبایی از دیدنی‌های ایران در متن، در این جا بشنوید و ببینید ↓
http://www.youtube.com/watch?v=H1wcraYeRRY


خاستگاه: زیربخش های ِ ۱ و ۲: رایان‌پیامی از آلما قوانلو- کالیفرنیا


۳. خیال‌نقشی بدیع و زیبا در شعری کوتاه و ناب

میرکسرا حاج‌سیّدجوادی

دو سروده ی ِ زنده‌یاد فریدون مشیری را با صدا و تصویر او در این جا بشنوید و ببینید↓http://www.youtube.com/watch?v=cWWLMazFHCE


۵.«دریغ است ایران که ویران شود!»: گزارش و تصویرهای بیشتری از آنچه به عنوان "مرمّت" بر سر ِ «پُل ِ خواجو» می‌آورند!


در این جا بخوانید و ببینید ↓
http://www.kavehfarrokh.com/news/restoration-damage-to-khaju-bridge-at-isfahan/


خاستگاه ِ زیربخش های ۴ و۵ : رایان‌پیامی از احمد رناسی- پاریس


۶. زن ِ ناشناس ِ رُمان ِ چشمهایش


برداشت ِ نوشین شاهرخی از رمان ِ مشهور ِ بزرگ علوی را در این جا بخوانید ↓

http://www.shahrzadnews.org/index.php?page=2&articleId=1780

مجتبی بزرگ علوی

مشهور به آقا بزرگ

خاستگاه ِ: رایان‌پیامی از نوشین شاهرخی- هانوور، آلمان


افزوده‌ی ِ ویراستار:
متن ِ کامل ِ رُمان ِ چشمهایش را در ده بخش، در این جا بخوانید ↓
http://www.ketabfarsi.org/


۷. «نوروز» در ماه ِ "امرداد" : گزارشی خواندنی و دیدنی از سفری به "دیلمان" در گیلان ِ سبزپوش

نوروزی دیگر به شادی ِ مردمان: نوروز ِ بَل
http://www.asha.blogsky.com/


خاستگاه : رایان‌پیامی از یاعش کاظمی - ایران


۸. کوششی سزاوار در راستای ِ شناخت ِ افغانستان و افغانان


گفت و شنود رامین مستقیم، خبرنگار ایرانی‌ی ِ لوس آنجلس تایمز با دکتر چنگیز پهلوان را در این جا بخوانید ↓

http://rouznamak.blogfa.com/post-549.aspx


خاستگاه : رایان‌پیامی از مسعود لقمان - تهران


۹. طنز، جای‌گزین ِ گزارش ِ واقعیّت‌های تاریخی که پرده‌پوشی یا وارونه‌نمایی می‌شود


در دوران ِ اقتدار ِ اتحاد شوروی لطيفه ای درميان مردم، دهان به دهان می‌گشت که دیدگاه و درون‌مایه‌ی ِ آن، با موردهای بسیار ِ دیگری در تاریخ، همانندی دارد.
روزی ستالين در حين کار در دفترش، متوجّه می شود که قلم طلايی اش گم شده است. پس از کمی جستجو و ناکامی در يافتن قلم ، تلفنی بريا ۱ را احضار می کند و او را در جریان گم‌شدن ِ قلم طلایی قرارمی‌دهد. بريا می رود به جستجوی قلمف. پس از گذشت حدود بیست دقیقه، ستالين به طور ِ اتّفاقی، قلم را در میان ِ یکی از پوشه‌ها در کشوی ِ میزش پیدامی‌کند و بی درنگ، تلفنی به بريا خبرمی‌دهد که قلم را پیداکرده‌است.بريا درپاسخ‌می‌گوید: -- رفیق ستالین! این غیرممکن است؛ زیرا تا کنون چهل نفر به دزدیدن ِ آن، اعتراف‌کرده‌اند!
____________________
۱. لاورنتی پاولویچ بریا در زمان ستالین، رییس سازمان امنیّت و اطّلاعات شوروی بود و پس ار مرگ ِ ستالین، در رقابت های ِ سران ِ کرملین، بازداشت و اعدام‌شد.(ویراستار)


برگرفته از متن ِ رایان‌پیامی با امضای مستعار ِ کتاب. (؟)


فاعتبروا یا اولوالابصار!


۱۰. «نمایش ِ خلوت ِ خروس: فیلمی مستند از "مسعود بهنود" در باره ی ِ زندگی و هنر ِ «ابراهیم گلستان»، نویسنده و فیلم ساز ِ نامدار از سوی ِ بنیاد میراث ِ ایران در لندن

KHALVAT-E KHOROOS
Documentary Screening + Q&A with Masoud BehnoudAugust 22, 2009Brunei Gallery Lecture Theatre, SOAS, Thornhaugh Street. London WC1H 0XG7 pm = Film (Doors open at 6:30)8-9 pm = Q&AIn Persian
A documentary by Masoud Behnoud based on an interview with the writer and filmmaker Ebrahim Golestan.


Organised by
Bar-Ax, in collaboration with School of Oriental and African Studies (SOAS)
Introduction
Ebrahim Golestan has been a pioneer in filmmaking and literature for more than half a century, with far-reaching influence on generations of Iranians in various fields of art. Many of his works such as the film Khesht va Ayeneh (1965, aka Brick and Mirror) have become icons of modern Iranian art and culture.
Massoud Behnoud, journalist and himself a filmmker interviews Ebrahim Golestan, about his life and career both inside and outside Iran.
60 minutes followed by 60 minutes of Q&AIn Persian
Venue
Lecture Theatre, The Brunei GallerySchool of Oriental and African Studies (SOAS)Thornhaugh StreetLondon WC1H 0XG
Date & Time
August 22, 2009
7 pm (Doors open at 6:30 pm)
Ticket Price
£10
Booking
Tel: + 44 (0) 84447710000Online: http://www.bar-ax.com/
Enquiries
Pantea Modiri:http://au.mc01g.mail.yahoo.com/mc/compose?to=info@bar-ax.com

۱۱. تاریخ‌نگاری و ایران در چشم‌اندازی سنجشی: فراخوان ِ سخنرانی در یک برنامه‌ی ِ ایران‌شناختی در لندن
‌

HISTORIOGRAPHY & IRAN IN COMPARATIVE PERSPECTIVE
ConferenceNew Arts Building, University of St Andrews, St Andrews10-13 September 2009A conference focusing on the developments in the historiography of Iran in comparative perspective.


Organised by
Institute of Iranian Studies, University of St Andrews and Iran Heritage Foundation in collaboration with the Centre for Transnational History, University of St Andrews
Conference Committee
Prof. Ali Ansari, Professor Robert Hoyland, Professor Nick Rengger, Dr Tim Greenwood, Dr Angus Stewart, Dr Bernhard Struck, Dr Steve Murdoch
Convened by
Prof. Ali Ansari (St Andrews)
Introduction
The Persian speaking world has enjoyed a long tradition of historical writing which sought to situate the Iranian people within a particular narrative of descent and historical development. These narratives were to be challenged with the introduction of new historical methods from Europe in the late 19th century. By the late 20th century there was a dramatic increase in historical writing in Iran, partly as a consequence of the need to produce new national narratives and partly a result of the demand engendered by the growth in literacy and communications. The writing of history, reflecting the realities of the day, has more often than not proved to be a profoundly political act. Historical texts, narratives, and memoirs have all sought to shape and define the way in which Iranians have thought of themselves and their history. Yet for all the emphasis on national particularities, historical writing has also been driven by means and methods determined by the modern European tradition. Of particular importance in this regard was the distinction created between historical writing and myth; a process which resulted in much of the pre-modern Iranian historical tradition being confined to the realm of literature.
This conference will seek to highlight a number of these developments by assessing the traditions of historical writing in Iran and situating them within broader trends in historiographical thought, in particular the development of European historical narratives. Questions addressed include the role of historical writing in the construction of identity; myth and history, literature and the oral tradition; how do we understand the development of a historical consciousness; what parallels can be drawn between the Iranian and European traditions of historical writing; to what extent does contemporary Iranian historical writing situate itself within a European narrative.
Programme
Click here for the conference programme
Abstracts
Click here for abstracts of the papers that will be presented at the conference
Registration
Pre-Registration strongly recommended£25 for two days (excludes lunch)£15 per day (excludes lunch)To register please click here.For registration contact:For queries regarding registration and accommodation please contact http://au.mc01g.mail.yahoo.com/mc/compose?to=onlineshop@st-andrews.ac.uk or telephone 01334 462476 / 01334 467283.
Enquiries
For any questions or queries related to the Conference please contact the Conference Organisers by emailing iran@st-andrews.ac.ukRegular updates can be found on www.st-andrews.ac.uk/~iranian

خاستگاه ِ زیربخشهای ِ ۱۰و ۱۱: رایان‌پیامی از دفتر بنیاد میراث ایران - لندن


١۲. تلاش برای آزادی: فیلمی کوتاه و دیدنی به شیوه‌ی ِ پویانمایی (انیمیشن)


در این جا ببینید ↓
http://mail.google.com/mail/?ui=2&ik=78101c0ac5&view=att&th=1230051b956294a4&attid=0.1&disp=vah&zw

خاستگاه: رایان پیامی از آلما قوانلو- کالیفرنیا


۱۳. «این گلستان همیشه خوش باشد!»: "جین لویسون"، پژوهنده ای هنردوست، در جست و جوی ِ دست‌آوردهای ِ موزیک ایرانی در خانواده‌ی ِ نامدار ِ «پیرنیا»، همراه با نمونه‌هایی از برنامه‌ی ِ شماره‌ی ِ ۱۳۲ ی ِ "گلهای جاویدان" و دیگر ساخته‌های ِ استاد «داود پیرنیا»

در این جا ببینید و بشنوید ↓
http://www.jadidonline.com/images/stories/flash_multimedia/Golha_program_test/gol_high.html

خاستگاه ِ: رایان‌پیامی از دکتر سیروس رزاقی‌پور- سیدنی


١۴. پسر ِده ساله‌ی ِ ایرانی، برنده‌ی ِ جایزه‌ی ِ سالیانه‌ی ِ شعرخوانی در بریتانیا


فیلم شعرخوانی‌ی ِ یزدان غفوری اصفهانی پسر ده ساله ایرانی را که امسال برنده مسابقه شعرخوانی بریتانیا

معروف به" آف بای هارت" شد و نیز گفت و شنود با او را در این جاها ببینید و بشنوید ↓
?BBC ??????? - ?????? ? ???? - ??????: ??? ?? ???? ?????? ????? ?????? ??? ??????
http://iranian.com/main/2009/aug/yazdan-ghafouri-isfahani


So wonderful, makes you proud of being Iranian.


١٥. گفت و شنود ِ گزارشگر ِ رادیو- تلویزیون ِ ایرانی‌ی ِ برلین با «پرواز هُمای» شاعر، آهنگ‌ ساز، خواننده و بنیادگذار ِ گروه مستان و اجرای ِ کنسرت ِ ایران، سرزمین ِ بیکران در برلین

در این جا ببینید و بشنوید ↓
http://www.youtube.com/watch?v=bxdNZHtfjUw


خاستگاه ِ زیربخشهای ۱۴ و ۱۵: رايانْ پيامي از اسد هفشجانی- سیدنی


.۱۶ آیین ِ بزرگ‌داشت ِ دو استاد ِ بزرگ ِ خوش‌نویسی در اصفهان

خاستگاه: رایان پیامی از محمّد سلطان الکتّابی- اصفهان


۱۷. «گیسو شاکری»:"گریه کن!" - بازخوانی‌ی ِ اندوه‌سرود ِ «عارف قزوینی»

http://www.youtube.com/watch?v=_YyVt267h1I


۱۸. شاهنامه‌پژوهی: برداشت‌های ِ «هوشنگ بافکر» از " داستان ِ رستم و سهراب"


در این جا بخوانید ↓
http://persian-heritage.net/?p=4982


خاستگاه: فصل‌نامه‌ی ِ میراث ایران، شماره‌ی ِ ۵۴، تابستان ۱۳۸۸ (/ ۲۰۰۹)- نیوجرزی، آمریکا

***

ایران شناخت در جمعه ی آینده، به سبب ِ در سفر بودن ِ ویراستار، روزآمد نخواهدشد. زمان انتشار ِ شماره‌ی

یازدهم ِ سال پنجم، جمعه ششم شهریور ماه ۱۳۸۸ (/ بیست و هشتم اوت۲۰۰۹) خواهدبود.

posted by Jalil Doostkhah @ 12:01 AM

ترجمه‌ی محمّدمهدی مُرادی از کتاب ِ آلبرت اینشتین را در این جا، بخوانید. ↓
http://rouznamak.blogfa.com/post-543.aspx


خاستگاه ِ: رایان‌پیامی از مسعود لقمان- تهران


۴.سخن ِ پایانی‌ی ِ هنرمندی ِ بزرگ: صحنه‌ای از فیلم ِ فراموش‌نشدنی‌ی ِ "خودکامه‌ی ِ (/دیکتاتور ِ) بزرگ"، شاهکار ِ «چارلی چاپلین»، طنزپرداز ِ بی‌هم‌تای ِ تاریخ ِ سینما

مجید نفیسی

"Three Gifts"
In Memory of Saeed
Majid Naficy July 29, 2009

در این جا بخوانید ↓
http://www.fpif.org/fpiftxt/6302


خاستگاه : رایان‌پیامی از مجید نفیسی- کالیفرنیا


۷. «رندان»، تارنمای ویژه‌ی ِ شعر ِ کنونی ی ایران : روزآمدشده با خواندنی‌های ِِ نو

RENDAN
CONTEMPORARY POETRY OF IRAN

در این جا بخوانید ↓

http://rendaan.blogspot.com/


خاستگاه : رایان‌پیامی از یاشار احد صارمی - کالیفرنیا


۸. شش پژوهش نو و سودمند در تارنمای ِ فرهنگی‌ی ِ شهربَراز


پیک هخامنشیان ↓

http://shahrbaraz.blogspot.com/2009/07/blog-post_26.html
گونه‌های شترنج ↓

http://shahrbaraz.blogspot.com/2009/07/blog-post_27.html
بازی گنجفه چیست؟ ↓

http://shahrbaraz.blogspot.com/2009/07/blog-post_28.html
وزیر شترنج ↓

http://shahrbaraz.blogspot.com/2009/07/blog-post_29.html
آشنایی با سکاها ↓

http://shahrbaraz.blogspot.com/2009/07/blog-post_30.html
مازندران در شاهنامه ↓

http://shahrbaraz.blogspot.com/2009/07/blog-post_31.html


خاستگاه : رایان‌پیامی از شهربَراز


۹. تارنمای ادبی- فرهنگی- اجتماعی‌ی ِ «مُشت ِ خاکستر» ، روزآمد شده با خواندنی‌های ِ نو


در این جا بخوانید ↓

http://www.fereshtehmolavi.net/


خاستگاه : رایان‌پیامی از فرشته مولوی- کانادا


۱۰. تکرار ِ تاریخ!: یادداشتی از «مهندس مهدی بازرگان»




«... تا دو روز دیگر عمر نخستین مجلس شورای اسلامی که این‌جانب عضو آن بودم و از مزایای این عضویّت، از جمله مصونیّت پارلمانی برخوردار بودم به پایان می‌رسد. از پس‌فردا من نیز مانند بقیّه موکّلینم قابل تعقیب و بازداشت و تأدیب هستم. به همین دلیل نیز با استفاده از فرصتی که رئیس مجلس در اختیار بنده گذاشته‌اند می‌خواهم به اطّلاع برسانم که اگر در روزهای بعد شاهد گردیدید که بنده را بازداشت کردند و بعد با تبلیغات و سر و صدا اعلام نمودند که بنده جهت بعضی توضیحات و روشن نمودن حقایق در تلویزیون ظاهر خواهم شد و در صورتی که دیدید آن شخص حرف‌هایی غیر از سخنان دیروز و امروز می‌زند و مثل طوطی مطالبی را تکرار می‌کند، بدانید و آگاه باشید که آن فرد مهدی بازرگان نیست.»
مهندس مهدی بازرگان در آخرین جلسه‌ی دوره‌ی اوّل مجلس شورای اسلامی
روزنامه جمهوری اسلامی ۱۰ اردیبهشت ۱۳۶۳


خاستگاه: رایان پیامی از اتابک - ؟


بسنجید با نامه‌ی ِ سرگشاده‌ی ِ دکتر علی‌اصغر حاج‌سیّدجوادی خطاب به شاه در سال ۱۳۵۶


۱۱. بایستگی‌ی نگاه‌داری‌ی ِ نمايش‌هاي آئيني - سنتي


گزارش ایرنا از سخنان ِ فاطمه حبیبی‌زاد (گردآفرید) نخستين نقال زن ايران را در این جا بخوانید ↓
http://www.irna.ir/View/FullStory/?NewsId=615099


١۲. پژوهشی در باره‌ی ِ ساختار ِ ادبی‌ی ِ «اوستا»ی ِ کهن (گاهان ِ زرتشت)

کوتاه‌‌گردانیده‌ی ِ پژوهش ِ آلموت هینتز با ترجمه‌ی ِ سکینه رسولی را در این جا بخوانید ↓
http://www.ilssw.com/pages.php?id=133&cat=art


خاستگاه: رایان پیامی از ایمان خدافرد- پایگاه ِ پژوهشی‌ی ِ زبانهای ِ کهن ِ ایرانی در شبکه‌ی ِ جهانی


۱۳. متن شناسی ی «شاهنامه» بر بنیاد ِ استوار ِ سنجه‌های پذیرفته‌ی ِ پژوهشگران ِ ایرانی و جُزایرانی یا بر پایه‌ ی سست ِ سلیقه و پسند ِشخصی؟!


پیش از این، بر پایه‌ی ِ سخنان آقای فریدون جُنیدی در باره‌ی ِ شیوه‌ی کارش در آماده‌کردن ِ متنی از "شاهنامه"، در گفت و شنود ِ وی با روزنامه‌ی ِ اعتماد، یادداشتی فراگیر ِ شرح ِ پاره‌ای از سنجه‌های ِ کلیدی در این زمینه را نشردادم و گفتم که چون متن ِ "شاهنامه"ی ِ نشرداده‌ی ِ جُنیدی را در دسترس ندارم، از نقدنویسی در باره‌ی ِ آن خودداری می‌ورزم. امّا کسانی با برافروختگی، آن یادداشت را "نقد" انگاشتند و به این کوشنده تاختند و او را خطاکار شناختند که به نوشته هاشان پیونددادم. نقد فنّی و فرهیخته‌ی ِ شاهنامه‌پژوه گرامی آقای دکتر ابوالفضل خطیبی بر "شاهنامه"ی ِ یادکرده را هم بازنشردادم که موجب کلافگی‌ی ِ بیشتر ِ "آن آقایان" گردید!
اکنون برداشت ِ انتقادی و تحلیلی‌ی ِ آقای مجید ساسانی، زیر ِ عنوان ِ ویرایش شاهنامه با روشی نو یا ... به این دفتر رسیده که نگارنده‌ی ِ آن به بررسی‌ی ِ موی‌شکافانه‌ی ِ بخشی از داستان ِ رستم و سهراب در چاپ ِ یادکرده، پرداخته‌است. در این جا به نشرگاه ِ این نقد، پیوند می‌هم تا خوانندگان ِ ارجمند ِ این تارنما و دوستداران ِ شاهنامه، دریابند که در "شاهنامه"ی ِ یادکرده، چه بر سر ِ این داستان ِ کلیدی و بلندآوازه‌ی ِ حماسه‌ی ی ایران (نمونه‌وار) آمده‌است! ↓
http://rouznamak.blogfa.com/post-547.aspx


خاستگاه ِ: رایان‌پیامی از مسعود لقمان - تهران


١۴. گالیله در بیدادگاه ِ کلیسا: عبرت ِ تاریخ!


گالیله در بیدادگاه کلیسا، با روی‌کرد به عالی‌جنابان ِ اعتراف‌گیر، گفت:
«...در هفتادمین سال زندگی، در مقابل شما به زانو درآمده‌ام و در حالی که کتاب مقدس را پیش چشم دارم و با دست‌های خود لمس می‌کنم، توبه می‌کنم و ادعای خالی از حقیقت حرکت زمین را انکار می‌کنم و آن را منفور و مطرود می‌نمایم.»
*
امّا بعد از تبرئه شدن، وقتی از درگاه کلیسا عبورمی‌کرد، با پا روی زمین کوفت و زمزمه کرد: «...با این حال، این زمین! می‌گردد!»
"And yet it does turn!"
Galileo Galilei (1564-1642)


خاستگاه: رايانْ پيامي از آرش اخوّت - اصفهان


١٥. تاريخ اين قرن را که بنويسند...: انگاشت ِ سفری به آینده و گمانه‌زنی در باره‌ی ِ برداشت و توصیف ِ آیندگان از حال و روز ِ کنونی‌ی ِ ما


تاريخ اين قرن را که بنويسند، فصل اولش را با ما شروع خواهندکرد.لابد جايي در مقدمه کتاب هم خواهند نوشت که پيش از جنبش ما هم در اين قرن وقايعي رخ داده است، يازدهم سپتامبر ، جنگ افغانستان و جنگ عراق. اما همه شان بازمانده از قرن قبل بودند، با گفتماني مانده از آن قرن و با ابزار قرن بيستمي، هواپيما و موشک و گلوله.و آنوقت خواهند نوشت که فصل اول را به ما داده اند براي اينکه فرزند راستين زمان خودمان بوديم و گفتمانمان، گفتمان آغاز هزاره سوم.همان اوايل کتاب خواهند نوشت که جنبش هاي اجتماعي فرزند فن آوري هاي ارتباطي هستند و همانجا خواهند نوشت که ما نخستين جنبشي بوديم که به تمامي، مسيرهاي ارتباطي نويني که از آغاز اين قرن گسترش يافته بود را بکار بستيم.شايد همانجا مدخلي باز کنند به اينکه اين ابزارها چگونه ساختار جوامع را تغيير دادند و چطور نگرش دنيا را به طبقات اجتماعي، گردش کار ، توليد و توزيع ثروت، رهبري و مديريت اجتماعي و حتي نگرش دنيا به ارزشهاي پايدار انساني را تغيير دادند.در همان صفحه شايد ، عکسي باشد از مخترع اولين نمونه گوشي هاي تلفن همراه و عکسي باشد از بنيانگذاران ويکي پديا، فيس بوک ، بلاگر ، يوتيوب ، پادکست و يا شايد از مجسمه آنها در ميادين اصلي شهرهاي پيشرو جهان و لابد زيرنويس عکس هم خواهد بود : "چهره هايي که جهان قرن بيست و يکم را ساختند".همانجا خواهند نوشت که تا پيش از اين، مسيرها يکطرفه بود : کسي مي نوشت و روزنامه ها چاپ مي کردند و الباقي مردمان مي خواندند، يک نفر حرف مي زد و الباقي مردمان مي شنيدند، يک نفر در صفحه تلويزيون بود و الباقي نگاهش مي کردند، کسي فرمان مي داد و رهبري مي کرد و توده هاي بي شکل در پشت سرش به راه مي افتادند. خواهندنوشت که ساختار جامعه و توزيع اطلاعات و ثروت و قدرت هرمي بود، و بعد خواهند نوشت و لابد پررنگ هم خواهند کرد که فن آوري هاي نوين ارتباطي، جامعه را مسطح کرد. آنقدر به پايه هاي هرم توانايي بخشيد که آنها را تا راس بالا کشيد.اين امکان را فراهم کرد که با هم در ارتباط باشند، خبر بگيرند و خبر بدهند، اطلاعات رد و بدل کنند، بگويند و بشنوند، ببينند و ديده شوند و مسيرهاي تازه اي پيدا کنند که همکاري کنند، توليد فکر کنند، نقد کنند و پيشرفت کنند.بعد آنوقت بالاي همان صفحه عکس ما را خواهند گذاشت با پرچم هاي سبزمان.خواهند نوشت که ما اولين جنبش اجتماعي اي بوديم که رهبرش همه مان بوديم، برنامه ريزش هم همه مان و آن کسي هم که نامش را صدا مي زديم، حداکثر سخنگوي بخشي از مطالبات ما بود.شايد همانجا کادري هم باز کنند و داخلش بيانيه ميرحسين را که نوشته با توجه به اينکه مردم در نماز جمعه شرکت مي کنند، دعوتشان را مي پذيرد و مي آيد را به عنوان نمونه بگذارند و لابد براي خوانندگان آن دوره توضيح هم بدهند که تا پيش از آن مرسوم بوده که رهبر يک جنبش اعلام کند که مي رود و مردم را دعوت به آمدن کند.بعد لابد زير فصلي باز مي کنند که چطور جنبشي که مرکز فرماندهي نداشت، انقدر هماهنگ عمل مي کرد، انقدر خوب ايده ها، خواسته ها و شعارهايش مطرح مي شد، نقد مي شد، کامل مي شد و بعد يکروز انقدر خوب بيان مي شد که انگار همه اين ميليونها نفر، سالها با هم تمرين کرده اند. شايد همانجا، در نسخه الکترونيکي اين کتاب تاريخ لااقل، لينکي هم باشد به فيلمي از ما که بلندگو فرياد مي زند مرگ بر آمريکا و ما اين همه آدم جواب مي دهيم مرگ بر روسيه. بي آنکه کسي مان از قبل به اين پاسخ فکر کرده باشد، بي آنکه هماهنگ کرده باشيم چنان فرياد مي زنيم که انگار يک دهانيم و يک حنجره.همانجا خواهند نوشت که ما اولين حزبي بوديم که شوراي مرکزي نداشت، دبيرکل نداشت، شاخه سياسي نداشت. خواهند نوشت حزبي بود با آنارشي کامل که رفتاري کاملا نظام مند داشت. لابد طعنه اي هم خواهند زد به احزاب آنارشيست دهه هاي قبل از ما که وجودشان نظام مند بود و رفتارشان آنارشيستي. خواهند نوشت که حزب ما ارگان حزبي نداشت ، اما با اين همه مواضعش روشن بود، برنامه هايش هم درست تنظيم مي شد. خواسته هايمان هم جمع بندي مي شد، نقد مي شد ، کامل مي شد و به واضح ترين شکلي بيان مي شد.در همين فصل خواهند نوشت که ما آخرين روزهاي تفنگ و گلوله را زندگي کرديم و نشان داديم که هر کجا که آگاهي و اطلاعات و مسيرهاي کافي براي ارتباط انساني وجود داشته باشد، گلوله بي معني است. لابد عکسي هم خواهند گذاشت از تک گلوله اي در جايي از موزه آزادي ما و زيرنويسش خواهند نوشت "آخرين گلوله اي که از خشاب در آمد".ظريفي هم لابد پيدا خواهد شد که حساب کند وزن کل الکترونهاي سازنده وبلاگ ها و وبسايت هاي ما، چقدر است و حساب خواهد کرد که همه شان باهم يک هزارم وزن يک گلوله هم نمي شدند. شايد وزن همه مولکولهاي هواي شعارهاي ما را هم حساب کند، تمام مرگ بر ديکتاتورهايمان، تمام زنداني سياسي آزاد بايد گردد هايمان و آخرش نشان دهد که وزن همه شان با هم ، وزن يکي از ديوارهاي زندان اوين هم نمي شده‌است.بعد خواهند نوشت که ما تعريف دوباره اي کرديم از جامعه انساني، از روابط انساني، از جهاني بودن و از زندگي در دهکده جهاني. بعد هرکدام اين تاريخ نويس ها هم لابد نامي به ما خواهد داد، ساده ترينشان لابد خواهد نوشت انقلاب سبز، ديگري شان خواهد نوشت انقلاب سکوت ، آن يکي خواهد گفت انقلاب لبخند و لابد کسي اين وسط پيدا خواهد شد که بنويسد انقلاب آگاهي.


خاستگاه: رايانْ پيامي از سارا مؤمنی


۱۶. پل ِ خواجو: مرمّت یا آشفته‌کاری‌ِ وآسیب‌رسانی؟!

در این جا بخوانید ↓
http://www.radiofarda.com/content/F7_Rouhani_IV_on_Khajou_restoration/1791640.html

posted by Jalil Doostkhah @ 5:44 AM