CENTER FOR IRANIAN STUDIES - کانون پژوهشهای ايران شناختی

هفته‌ي ِ جهاني‌ي ِ ايرانيكا

The International Iranica Week
در شهرهاي بِريزْبِن، سيدني و ملبورن
در سفر خواهم‌بود.
به همين سبب، سي و پنجمين هفته‌نامه‌ي ايرانْ‌شناخت
– اگر روزگار امان‌دهد –
در تاريخ ِ جمعه ٢٠ ارديبهشت ماه ١٣٨٧
(٩ مِي ٢٠٠٨)
نشرخواهديافت.

يادداشت ويراستار


جمعه ٦ ارديبهشت ماه ١٣٨٧ خورشيدي
(٢٥ آوريل ٢٠٠٨)


گفتاوَرد از داده‌هاي اين تارنما بي هيچ‌گونه ديگرگون‌گرداني‌ي متن و با يادكرد از خاستگاه، آزادست.

You can use any part of site's content as long as it is referenced to this site. No need for permission to use the site as a link.

نگاهی به نقش ِ ساز و موسیقی در شاهنامۀ فردوسی و دیوان حافظ (در دوبخش) ↓
http://www.rouznamak.blogfa.com/post-247.aspx
http://rouznamak.blogfa.com/post-269.aspx


خاستگاه: رايا پيامي از پيام جهانگيري- شيراز


٢. جشنْ‌آيين ِ آغاز ِ سال ِ نو ِ قوم‌هاي ِ پيرامون ِ فرهنگ ِ ايراني در زماني نزديك به نوروز ِ ايرانيان: دنباله‌ي پيوستي بر ويژه‌نامه‌ي ِ نوروزي: نوروز در عراق و تركيّه ...

مي‌توانيد به جهان ِ شگفت و درياگونه‌ي ِ جلال‌الدّين محمّد مولوي بلخي، راه‌يابيد.

در اين جا بكاويد و بخوانيد و بشنويد و بياموزيد و سرشارشويد ↓
http://masnawi.persianblog.ir/


خبرنامه‌ي روزْآمدشده‌ي ِ اين برنامه‌ي فرهنگي (شماره‌ي ِ ١٢٤) را در اين پيوندْنشاني، بخوانيد ↓
http://newsletter-latest.blogspot.com/
و نيز برنامه‌ي ِ شماره‌ي ٨٢ اين زنجيره پژوهش‌ها را در اين پيوندْنشاني، بشنويد ↓
http://panevis.com/molana/masnawi82.htm


خاستگاه: رايا پيام‌هايي از فريده عماديان- بريزبن، استراليا و پانويس- تهران


٦. دو همايش ِ بررسي و تحليل و نقد ِ كتاب در نشست‌هاي هفتگي‌ي ِ «شهر ِ كتاب» در تهران


رمان ِ فلسفی‌ي ِ ژاک قضا و قدری و اربابش از دیدرو نقد می‌شود / رستم و سهراب به روایت ِ ميرجلال‌الدّين کزّازی در پنجمين مجموعه از درسْ‌گفتارهاي ِ او، بررسي‌مي‌شود.


در اين جا بخوانيد ↓
http://www.mehrnews.ir/NewsPrint.aspx?NewsID=667936


خاستگاه: راياپيامي از پيام جهانگيري - شيراز


٧. همايش ِ سه‌روزه‌ي ِ دانشگاهي براي ِ بررسي‌ي ِ روايت‌هاي ِ نوين ايراني از جداماندگي و بازگشت

Modern Iranian Narratives of Departure and Return


اين همايش از جمعه تا يكشنبه ٦- ٨ ارديبهشت ١٣٨٦ (٢٥- ٢٧ آوريل ٢٠٠٨) در چهارچوب ِ برنامه‌ي American Comparative Literature Association (ACLA) Annual Meeting
Long Beach, CA
برگزارمي‌شود.
درباره ي ِ اين كوشش ِ پژوهشي – كه بررسي‌ي ِ سويه‌هاي گوناگون ِ زندگي‌ي ِ ايرانيان ِ "شهرْبند" ِ غربت از سده‌ي ِ نوزدهم ميلادي بدين سو، در برنامه‌ي ِ آن گنجانيده‌شده‌است – در اين پيوندْنشاني‌ها‌ بخوانيد ↓


http://www.acla.org/acla2008/
http://www.acla.org/acla2008/modern-iranian-narratives-of-departure-and-return


خاستگاه: راياپيامي از
Amy Motlagh

متن سخنراني استاد دكترعزت‌الله فولادوند در نشست ِ «در ستايش سعدي» در "شهر ِ كتاب ِ مركزي" در تهران در تاريخ ٢٧ فروردين‌ماه ١٣٨٧↓
http://tehranemrooz.net/v2/Default_view.asp?NewsId=55516


خاستگاه: راياپيامي از پيام جهانگيري - شيراز


١٠. يك شعر و يك گفتار از يك شاعر ِ همْ‌روزگارمان


مجيد نفيسي شاعر، پژوهنده و ناقد ِ ادبي‌ي ِ "شهربَند" ِ غُربت ِ كاليفرنيا، شعر ِ تازه‌اش به نام ِ كوه ِ ويتني و گفتاري در تحليل ِ آزمون‌هاي شعري‌اش با عنوان ِ شاخه‌هاي ِ شعر ِ من را در هفته‌نامه‌ي ِ شهروَند، چاپ كانادا نشرداده‌است.


در اين جا بخوانيد ↓
http://www.shahrvand.com/?c=117&a=4022


خاستگاه: راياپيامي از مجيد نفيسي - آمريكا


١١. دري گشوده به گستره‌ي ِ «كتاب» و «نقد ِ كتاب» در غرب: پيوند به يك خبرنامه


در اين جا بخوانيد ↓

١٢. ‌‌دهم ارديبهشت، روز اعتراض همگانی به كُنِش ِ ستيهندگان با نام ِ خليج فارس

خليج فارس، نامی واقعی و قانونی است و هر نوع تغييری در آن از سوی هر فرد يا سازمان و کشوری، جُرمی بين المللی به حساب می آيد.


در اين پيوندْنشاني بخوانيد ↓
http://savepasargad.com/April/rooz_khalij_fars.htm


خاستگاه: راياپيامي از شكوه ميرزادگي- آمريكا


١٣. دو ترانه - تصوير ِ خواندني و ديدني‌ي ِ ديگر


پيشتر، ترانه - تصويرهاي زيبايي از كارهاي عَميدْرضا مَشايخي را با عنوان ِ "دلْ‌سرودها" – كه بدان‌ها داده‌بودم – در اين صفحه بازْنشردادم. اكنون دو نمونه‌ي ِ خواندني و ديدني‌ي ِ ديگر از آن‌ها را – كه بدين دفتر رسيده‌است – از سوي ِ فرستنده، به خوانندگان ِ ارجمند ِ ايران‌ْشناخت پيشْ‌كش‌مي‌كنم:

خاستگاه: راياپيامي از عَميدْرضا مَشايخي


١٤. پيوند به چهار گفتار در زمينه‌هاي فرهنگ و جامعه‌شناسي از «دكتر محمّدرضا نيكْ‌فر»


http://www.nilgoon.org/archive/mohammadrezanikfar/pages/mohammadrezanikfar_008.html
http://www.nilgoon.org/archive/mohammadrezanikfar/pages/mohammadrezanikfar_009.html

http://www.4shared.com/file/22998179/5cb4cb23/shajarian_morgh_sahar_.html?s=1


١٦. پي گير ي ي ِ پژوهشي واژه‌شناختي در شاهنامه


پژوهنده‌ي ِ پويا و جويا داريوش آشوري، ژرفاكاوي‌ي ِ خود در شماري از واژگان ِ ناشناخته‌ي ِ شاهنامه را – كه پيشتر بدان اشاره‌كردم – پي‌گرفته و يافته‌هاي خود را با عنوان ِ زير، نشرداده است:
پي‌جوييِ چند لغت در شاهنامه - ۴
بخشِ چهارم: جمع‌بنديِ داده‌ها تاکنون


در اين جا بخوانيد ↓
http://www.ashouri.malakut.org/


خاستگاه: راياپيامي از داريوش آشوري- پاريس


١٧. نگرشي جامعه‌شناختي به بُنيادهاي ِ دينْ‌باوري‌ي ِ ايرانيان


ایران سرزمین مقدّس عنوان ِ گفتار ِ كوتاه ِ روشنْگر و آموزنده‌اي‌ست درباره‌ي ِ يكي از كليدي‌ترين بحث‌هاي ِ جامعه‌شناختي از آرش نورآقايي. اين گفتار را در اين پيوندْنشاني بيابيد و بخوانيد ↓
http://www.hamshahrionline.ir/News/?id=50924


خاستگاه: راياپيامي از: فرامرز- تهران


١٨. سخن ِ اهل ِ دل براي ِ ايران : چكامه‌اي شيوا از سراينده‌ي توانا محمّد جلالي چيمه (م. سحر)




چو بشنوی «سخن اهل دل» مگو که خطاست!
(حافظ)


سخن اهل دل
برای ایران


سلام اگرچه کسی چون تو راست حیف سلام
که هست فکر ملال آورت مُفید ِ مَلام !
نگفتمت که مگو یاوه بیش ازین و ملاف
که بر کلام تو خندند اهل ذوق و کلام؟
خزعبلات فرستی و غافلی که تراست
به گفته قامت ناسازوار ِ بی اندام
چه یافتی که چنین درکمال بی ادبی
زبان به کام تو گویی بریده است لگام؟
برون زحد جسارت فزوده ای به فریب
چو ظلمتی که فزاید برون ز حد ظُلام
به لفظ لودهء نا سازمند و ناهموار
سخن به حکم عداوت گشوده ای درکام
زحق و ناحق و از عدل و جور و پاک و پلید
ز نور و ظلمت وخوب و بد و حلال و حرام
بساط معرکه افشانده ای که هان بنشین
کلاس مدرسه بگشوده ای که هین بخرام
نه از نظارهء اهل خرد ترا شرمی ست
نه در رهایی ازین مسکنت کنی اقدام


تو را که داد کفالت به خلق ترک و عرب؟
تو را که داد وکالت ز قوم یافث و سام؟
تو کیستی که حقوق مرا به من بخشی؟
گهی به قول و قضاوت ، گهی به قهر و قیام؟
ترا که گفت که : ایران «حصار ملت ها» ست
کدام یاوه ترا داده این تصوّر خام؟
که گفت: «ملت ایران یکی نبوده و نیست!»؟
کدام غول ترا کرده غرق این اوهام؟
که گفت : رابطهء ظالم است با مظلوم
وجود رابطهء «قوم پارس» با اقوام؟
کدام پارس؟ چه ظلمی؟ کدام مظلومی؟
حضور ظلم کدام است و« قوم پارس » کدام؟
من و تو زادهء یک سرزمین و یک وطنیم
که هردو همچو دو مغزیم در یکی بادام
زبان پارسی آن راز و رمزمشترکی است
که یادگار زمانست و حاصل ایام
از او من و تو به یک نسبتیم برخوردار
از او من و تو به یک جرعه ایم شیرین کام
که گفت : آنکه سخن گفت با زبان دری
ستمگری ست که بیگانه گشته با اقوام؟
که خاک ننگ تشعب به بوم ِ ایران بیخت
که کرد خنجر بیگانگی برون زنیام؟


مگر نبُد که بدآموزی بداندیشان
ز بام ِ قدرت بیگانه داشت نـَقل و پیام؟
مگر نبُد که به هفتاد سال پیک شمال
متاع تفرقه می بُرد زی گذرگه عام؟
مگر نه عرضهء جعل و فریب ده ها سال
به نزد اهل زمان بود درخور اکرام؟
مگر نبُد که تزاران سرخ می بستند
به شیوه های رذیلانه راه استفهام؟
مگر شعار «پراکنده ساز و حاکم شو»
به اعتقاد فریبنده شان نبود ادغام؟
مگر نه آز عرب قرن ها بر ایران داشت
چو رهزنان نظر ِ دزد ِ راه بر اغنام؟
مگر بلند نبُد در لوای استعمار
صدای غارت تاریخ و صیت سرقت نام؟
به زر نبود عرب را مگر ز شرق و ز غرب
مورخان فریب آفرین در استخدام؟
مگر دروغ نمی بافت خدعهء ناصر؟
مگر به طبل نمی کوفت کینهء صدّام؟
مگر نبُد که پس از انحلال عثمانی
نژاد بود و زبان در پی فریب عوام؟
مطالبات سیاست بنام عنصر تـُرک
نهال شائبه می کِشت و بوتهء ابهام ؟
دعاوی مغول و ازبک و غـُز و تاتار
خروس بی محلی بود و صوت بی هنگام


چه شد که حاصل ِ این دستکار جعل و فریب
شده ست مرجع و مأوای فکر مشتی خام؟
چنین سر از تو و افکار در سر از دشمن؟
چنین دل از تو و آئینهء دل از اوهام؟
ربوده شوق ترا مُهرهء کدام ابلیس؟
خریده روح ترا سکهء کدام انعام؟
کدام چنگ دغا رخنه کرد در عقلت؟
کدام دستِ عداوت به ره نهادت دام؟
نظر به دفتر بتخانه بسته ای زنهار
نظر ببند بر این دفتر و بر این اصنام!
رسوب باور بد خواه در سر است هنوز
ترا که بستهء وَهمی و فتنهء سرسام
برآی ازین ره ناراست سوی کژ رفتار
مزن درین گذرستان نادُرستی گام
مَدار ِ دهر نگردد هماره گِرد فریب
دروغ و یاوه نسازد همیشه با ایام
بسا کسا که ز خون جگر به صدها سال
غمی نخورده مگر در مسیر عزّت و نام
بسا کسا که همه عمر دیده داغ و درفش
ز ماورای خزر تا حجاز و حیره و شام
بسا کسا که ز اروند تا به آمویه
زدل عطش ننشانده ست لحظه ای آرام
بسا کسا که به زندان فسرده شعلهء جان
که رقص، نو کند آن رایت وطن بر بام
هزاره هاست که ما را به بوی صبح سپید
شب سیاه ندیم است و اشگ تلخ مُدام
مگر به سر رسد این روزگار ناهموار
مگر گذر کند این شوخ چشم خون آشام
مگر فنا شود اسباب فتنه و تزویر
مگر به سر رسد ایام محنت و آلام
ستم بمیرد و باغ و بهار زنده شوند
دل از طلیعهء شادی شود خوش و پدرام
درین هواست که صدنسل ، سر گرفته به دست
دوچشم در پی چشم است و گام در پی گام
در این ره است که صد نسل با امید وصال
نهد دو دیده به راه و دو گوش بر پیغام
هزار یوسف گم گشته دارد این کنعان
هزار آرش اُفتاده دیده این اجرام
هزار خون سیاوَ ش دویده در هر جوی
هزار کینهء ایرج دمیده با هرگام
نه هست در همهء دشت خاوران سنگی
که خود به خون ِ وجودی نگشته رنگین فام
هنوز نعرهء رستم به کوه می پیچد
هنوز دست یلان جام می زند بر جام
هنوز جامه دران است ناله ء تنبور
هنوز جام مُغان می بَرَد ز دل آلام
هنوز چشم جوانان به عرصهء پیکار
بود به جستجوی تازیانهء بهرام
هنوز تیشهء فرهاد می خورد برکوه
هنوز ازلب شیرین صلا زند الهام
عرب نبود و کتابش نبود و ایران بود
یکی دو ده سده ای پیش از اُمّت اسلام
نه تـُرک بود که غازی شود خلافت را
نه داشت جور عرب ، تـُرک را در استخدام
مغول نبود و سکندر نبود و ایران بود
مغول گذشت و سکندر گذشت و او به دوام
دَدان که خوی پلنگی رها نمی کردند
کجا کسی ست کز آنان بَرَد به نیکی نام؟
هزار قوم مهاجم به شهر ایران تاخت
یکی نشد که نبد سرکش و نیامد رام
چه یاوه لافد آنکو خیال خام پزد
چه هرزه پوید آنکو به بد سپارد گام
دوباره روز سیاه آمده ست و دشمن پَست
نهاده سفرهء نهب و گشوده حلقهء دام
از آن زهر طرفی گرگ کرده دندان تیز
یکی به نام امیر و یکی به نام امام
از آن به هر قدمی مفتخواره ای به کمین
یکی به فکر شکار و یکی به بوی طعام
گشوده دشمنی از هرطرف بر ایران دست
یکی به خدعهء دین و یکی به عشق ِ مرام
یکی به خنجر تور و یکی به نیزهء سَلم
یکی به کینهء یافث ، یکی به حیلهء حام
چنین سگالش بدکارگان و بدخواهان
زمُفتیان کـرام و ز اولیاء عظام
ز جابران جدید و ز فاجران پلید
ز مؤمنات کنیز و ز محسنین غلام
به روی هستی ملـّت فشرده چنک رذیل
به قلب روشن ایران نشسته قشر ظلام
کلاغ و کرکس و بومند آنچنان به فغان
که وحشت اوفتد آزاده را به هفت اندام
یکی به ضجّهء وحشت پریده بر سر دار
یکی به نعرهء تهمت نشسته بر لب بام
یکی تسلط اوباش را کند اظهار
یکی تباهی و بیداد را کند اعلام
به خاک خود همه در غربتند جز جُهـّال
به خوان ِ خود همه در حسرتند جز حُکـّام
اگر وطن همه در آتش است نندیشد
کس از میانهء اینان مگر به حفظ نظام
زمان چنین و تو با دشمنی به بزم اندر؟
جهان چنین و تو در کوی کین گرفته مُقام؟
کس این بدی که تو با خویشتن کنی کرده ست؟
فکنده است کسی خویش را از آن سوی بام؟
مباد تا به جهان آبرو ندانی داشت!
مباد تا به بَد آزادگان برَندت نام!
گرسنه مان و جهان واسپار و حق مفروش
که این معامله بی عزت است و بی فرجام


مگـَرد گـِرد ِ بداندیش و بدسگال ِ وطن
به دام هالهء اوهام یا به بوی مقام
«زفکر تفرقه بازآی تا شوی مجموع»
که جمع ، صلح جهان است و فرقه دشمنْ‌کام
مباش غافل ازین بیش اگرچه سعدی گفت
«تو غافلی و بر افسوس می رود ایام!»


محمّد جلالی چیمه (م. سحر)
پاریس، يكم ارديبهشت ١٣٨٧
http://www.msahar.blogspot.com/

١٩. يافته‌ي تازه‌اي از روزگار ِ هخامنشيان در جزيره‌ي ِ خارك

كانون پژوهش‌هاي ايران باستان
CAIS
The Circle of Ancient Iranian Studies

پيوندْنشاني به اين گزارش ِ مهمّ را با سپاس از فرستنده، در اين جا مي‌آورم ↓
http://www.cais-soas.com/News/2008/April2008/19-04.htm


٢٠. ايراني تباران و فارسي زبانان در چين: گزارشي خواندني و آگاهاننده


گستره ي فرهنگي ایران تا چین


به كوشش مهرداد


گستره تباری و فرهنگی ایران تنها محدود به مرزهای جغرافیایی ایران کنونی و حتا آنسوتر نیست و هم تبارهای ایرانی در گستره ای بسیار دورتر از ایران کنونی با دشواری های فراوان به زندگی خود ادامه می دهند.از جمله اینان گروهی از باشندگان(ساکنان) ایرانی تبار پارسی گوی بخش های باختری(غربی) چین هستند.
گرچه روابط تاریخی، سیاسی، فرهنگی همواره بین ایران و چین وجود داشته و گاه برخوردهایی نظامی در درازای تاریخ رخ داده است اما آن چه که به آن می پردازیم زندگی گروهی از ایرانیان است که در استان "سین کیانگ" چین زندگی می کنند. بخش باختری چین با تاجیکستان،افغانستان،کشمیر(هند و پاکستان)،قرقیزستان و قزاقستان هم مرز است و بخش سین کیانگ بیشترین مرز را با تاجیکستان و افغانستان دارد. بیشتر مردم این استان مسلمان هستند و فرهنگ و آیین های ایرانی هنوز در آنجا رواج بسیار دارد و گروهی زیادی از مردم به زبان پارسی سخن می گویند و زیر فشارهای سنگین حکومت کمونیستی دلبستگی فراوانی به فرهنگ خود داشته و تلاش زیادی برای پاسداشت آنچه از نیاکانشان به ایشان رسیده است ،دارند.
آنچه که در زیر می آید چکیده ای از جستار آقای قادربایف از انستیتوی خاور شناسی آکادمی علوم روس است.بایسته است یادآوی شود بیشتر این گزارش ها متعلق به واپسین سال های سده ی نوزدهم و آغاز سده ی بیستم می باشد و همچنین گمان می رود که حاکمیت کمونیستی چین آمارها و گزارش های دقیقی نسبت به این بخش و فرهنگ ایرانی مردمان آن سامان ارایه نمی دهد و این آمارها و گزارش ها مربوط به سال های بسیار دور است(نزدیک به سد سال پیش که روش های آمارگیری امروزی رایج نبوده و گزارشگران به صورت ابتدایی و با حدس و گمان به گردآوری داده ها پرداخته اند) .بایسته است که هم میهنان و دوست داران فرهنگ وتمدن کهن و درخشان ایران زمین با تیزنگری این نوشتار را بخوانند تا نسبت به وابستگان فرهنگی و نژادی خویش که ما پان ایرانیست ها پیاپی از آن سخن گفته و در پی نزدیکی آنها هستیم آشنا گردیده و اگر در این زمینه داده هایی دارند ما را نیز آگاه سازند.
زبان فارسی نه تنها زبان فرهنگی بلکه زبان دینی نیز بود و بر زبان عربی برتری داشته و همچنان دارد و اثر آنچنان زیادی از زبان عربی در آن منطه دیده نمی شود.آثار این نفوذ بسیار آشکار است . برای نمونه بخش ضمیمه ی فرهنگ واژه های زبان اُیغور کنونی ، از زبان فارسی اقتباس شده است که انتقال دهندگان آن از گروه های غیر چینی منطقه خود مختار سین کیانگ- اُیغور هستند.
***
جمعیت ایرانی – چینی در چین به شکل گسترده ای با اقوام پامیری شناسانده می شود. "ساری کول سام"ها، "واهان سام"ها ، "عِنیا"ها،" پاهپو"ها،"تاجیک"ها، نژادهای باستانی بومی در منطقه چین، واقع در بخش خاوری(شرقی) آسیای میانه اند.هم اکنون آنها در جنوب باختری منطقه خود مختار "سین کیانگ" در چین و در جوار کوههای "پامیر" و "تیان شان" روزگار می گذرانند. تا آنجا که پردازشِ داده های مردم شناسی،تاریخی و زبان شناسی به ما اجازه می دهد ساکنان تیره های خاوریِ نژادِ ایرانی، هزاره نخست پیش از میلاد(بیش از سه هزار سال پیش)در این بخش ساکن شده و تا سده ی چهارم هجری خورشیدی، ایرانی زبان بودند. "اُیغورها" با یورش به این بخش، زبان ترکی را به آنها تحمیل نمودند. پس از فروپاشی حکومت طایفه ای شان در "آرخون مغولستان"(سال 218 خورشیدی) مجبور به کوچ شده و در دهه های پس از فروپاشی، به این بخش یورش های سنگینی بردند.اُیغورها پس از زدوخوردها و جنگ های خونین فراوان، گروه های ایرانی را در خود حل کرده و زبان خود را به آنان تحمیل نمودند اما خود ایشان نیز با پذیرش فرهنگ و تمدن اقوم ایرانی که بسیار پیش از آنان از باشندگان(ساکنین) آنجا بودند دستخوش دگرگونی های فرهنگی و زبانی ژرفی شدند.
در زمان شاهنشاهی ساسانیان مهاجرت گروهی از سُغدیان ایرانی زبان به خاور(شرق) و چین آغاز شد، در ساحل جنوبی دریاچه "لاب نور"، در مسیر جاده ابریشم چهار شهر بنیان نهاده شد که در میان آنها شهرهای پرآوازه ی "پوتایوچِن" و"اِنگور" قرار دارد. گروه های پرجمعیت سغدی در درون چین و در پایتخت های آن "چان آنی" و "لویان" نیز بودند. تعداد زیادی از سغدیان در این کشور به قله های نیرومندی و قدرت ،دارایی و پرآوازگی رسیدند و در تاریخ فرهنگ چین زمان"یوآن" و زمان "تان"در سده های نخست تا پنجم هجری خورشیدی نفوذ درخور توجهی یافتند.در زمان چیرگی مغول های غارتگر وتمدن سوز در چین ،زبان فارسی همراه زبان های مغولی و چینی زبان رسمی چین شد.
بخش سین کیانگ- اُیغور در جمهوری خلق چین نیز خود بر اثر نفوذ آیین های ایرانی بوجود آمد زیرا در خاور جهان اسلام که این منطقه نیز بخشی از آن بود "ساری کول"ها با اصالت ایرانی، یگانه ملیت پامیری هستند که فقط در محدوده ی سرزمین چین زندگی می کرده اند. آنها در راستای رودخانه ی ساری کول (تاشکورخان) اقامت گزیدند.گزارشی از پژوهش های علمی ابتدایی درباره آنها در پایان سده ی نوزدهم میلادی به دست آمده و بر پایه این گزارش ها کار اصلی آنها کشاورزی در بلندی های کوهساران ،پرورش اسب، گاو، گوسفند، شتر و بز بوده است. امروزه تعداد آنها را تا بیش از 20.000 نفر تخمین زده اند. تاجيكها نيز در "ساری کول" زندگی می کنند و شیعه اسماعیلی هستند.همچنین در منطقه خود مختار سین کیانگ- اُیغور بیش از 5000 "واهانس" ایرانی نژاد در همسایگی مرزهای چین و تاجیکستان و افغانستان زندگی می کنند.آنها نیز شیعه اسماعیلی اند و دامداران بلندی های کوهساران و پرورش دهندگان گوسفند هستند.بر اساس گزارش هایی از سده ی نوزدهم گروه دیگری از ایرانی زبان ها به نام"پاهپو" در کوه های جنوب باختری "کاشغاری"(کاشغَر) زندگی می کردند که آنها نیز از دیدگاه نظام زندگی به "ساری کول"ها و "واهانس"ها نزدیک اند.در آغاز سده ی بیستم میلادی تعداد آنهارا بیش از 8.000 تخمین زده اند اما هم اکنون آمار روشنی از آنها وجود ندارد.
"عِنیا"ها گروه دیگر ایرانی از زبانان هستند و جمعیت بخش جنوبی "تیان- شان" و گذرگاه های "خوکان" را تشکیل می دهند که اُیغورها آنها را "آدال" سدا می زنند. شوربختانه آماری در مورد تعداد این جمعیت وجود ندارد.بنابر باورشان ،نیاکان آنها از زمانی که از ایران به آنجا کوچ کرده اند همواره به کشاورزی،باغداری،دامپروری و صنایع دستی مشغول بوده اند.گزارش هایی وجود دارد که اینان نیز خود را از فزندان شیعیان ایرانی( احتمالاً اسماعیلیه) می دانند.

نوشته شده در پنجشنبه پانزدهم فروردین ١٣٨٧ به دست مزدک


خاستگاه: راياپيامي از تریبون آزاد پان ایرانیست - خوزستان


٢١. همْ‌كاري با «نيك» و ستيز با «بد»، دو بُنْ‌مايه‌ی ِ زندگي: فروزه‌اي از آموزه‌ي ِ زرتشت خِرَدْوَرز ِ گاهانْ‌سرا

Shallow is the optimism, teaches Zarathushtra, that looks at things superficially and ignores the facts. Imperfection and evil are facts of life. Evil is not the passive negation of good but is the active enemy of good.


Co-operation with good and conflict with evil are the two cardinal principles of life. The operation of this dual rule of life by co-operation and conflict in the physical sphere is already noted. In the moral and spiritual world, however, they work on the basis of altruistic impulse. The division that conflict introduces in the higher life of man is between moral issues. Man's two folded duty is to commend right and condemn wrong. The moral world of goodness and the world of evil. Existence is divided between the hostile camps of good and evil and an incessant warfare if raging between them. Man's co-operation is with good wherever found, either in the "we" group or "others" group and his conflict is likewise against evil, whether it is in his inner nature or within his fold or without. Life, then, is co-operation with good and conflict with evil.

تارنماي روزنامك دست به كاري سزاوار زده و به مناسبت ِ دوم ارديبهشت، بيست و يكمين سالْ‌روز ِ درگذشت ِ زودْهنگام و زيانْ‌بار ِ محمود محمودي خوانساري استاد نامدار آواز ايراني، گفتاري از حميد رضا صانعي را با عنوان ِ يادي از مرغ شباهنگ نشرداده‌است. متن ِ اين يادْواره را در اين جا بخوانيد ↓
به مناسبت بیست و یکمین سالروز خاموشی زنده ياد محمود محمودي خوانساري
http://www.rouznamak.blogfa.com/post-271.aspx


و سرانجام به گفته‌ي ِ «فروغ» ِ جاودانه‌ي ِ شعرمان: "تنها صداست كه مي‌مانَد!" پس مرغ ِ شباهنگ و گزينه‌اي از ديگر يادگارهاي ِ ماندگار ِ استاد محمودي را در اين پيوندْنشاني، بشنويد ↓
http://astaneh.com/music/Khonsari.htm


خاستگاه: راياپيامي از مسعود لقمان - تهران


٢٣. شگفتي‌هاي ِ زندگي‌ي ِ ايرانيان: نماهايي از يك روستا با زيستْ‌گاه‌هايي ١٢٠٠٠ساله در كوهْ‌كندها

ميمند، روستايي‌ست كهن در نزديكي‌ي ِ شهر ِبابك در استان كرمان كه زيستْ‌گاه‌هاي فراعادي و ديدني‌ي ِ مردمانش در كوهْ‌‌كَندها جاي‌دارد.
كانون ِ پژوهش‌هاي ِ ايران ِ باستان
CAIS
The Circle of Ancient Iranian Studies
اين كوهْ‌كندها را ١٢٠٠٠ ساله خوانده و درباره‌ي ِ آن‌ها نوشته‌است:

A 12,000 years old village of Maymand carved in living rocks located in Shahr-e Babak, Kerman-Iran; whose enjoy impressive architecture representing the peaceful coexistence of man and Nature…
(

و
CAIS
The Circle of Ancient Iranian Studies


٢٤. تاريخچه‌ي شكلْ‌گيري‌ي ِ يك سرود ِ مردمي: با ياد ِ مبارزي جانْ‌باخته در راه ِ آزادي‌ي ِ ايران

بهارانْ خُجسته‌باد!

با ياد ِ كرامت دانشيان

در اين جا بخوانيد و بشنويد ↓
http://www.parand.se/t-baharan-khojasteh-bad.htm


خاستگاه: راياپيامي از دكتر ناصر پاكدامن- پاريس


٢٥. يادگاري كوتاه و ارزنده از شاعر- نگارگر ِ بزرگ‌مان سُهراب سپهري


دوست ِ پژوهنده و هنرمند ِ گرامي و همْ‌كار ِ شورمند ِ ايرانْ‌شناخت، آقاي حسن نقاشي، پيوندْنشاني به يك فيلم ِ كوتاه ِ ويديويي از سهراب سپهري، هنرمند ِ نامدار و يگانه‌ي ِ روزگارمان را – كه شايد تنها فيلم ِ برجامانده از او باشد – براي خوانندگان ِ ارجمند ِ اين رسانه، ارمغان فرستاده‌است. "يك دسته‌گل ِ دماغْ‌پرور/ از خرمن ِ صد گياه خوشْ‌تر!" آفرين بر او باد!
براي ِ ديدن ِ اين فيلم ِ تاريخي – كه موزيك ِ سنفونيك ِ زيبايي نيز در زمينه دارد – با فشردن روي ِ پيوندْنشاني‌ي ِ زير، در رايانگر ِ خود، بارْگذاري‌كنيد و ببينيد ↓
sohrab.wmv (1382KB)
و براي آشنايي با زندگي‌نامه و كارنامه‌ي ِ فرهنگي - هنري‌ي ِ حسن نقاشي ↓http://www.naqashi.com/http://irandocfilm.org/membersen.asp?id=28http://irandocfilm.org/membersfa.asp?id=49


خاستگاه: راياپيامي از حسن نقاشي - يزد

posted by Jalil Doostkhah @ 2:30 AM

ماه" دل برون " ازحجم جغرافياى زمان
ماهى كه مى خواهم دوباره خود را با خطى باستانى بنويسم
تا در فصل هاى بى تكلم، نفس ِ مرگ را به لُكنت بيندازم
مى خواهم خود را ورق بزنم ،
اردى بهشت است
ارديبهشت ١٣٨٧/ آپريل ۲۰۰٨

يادداشت ويراستار


جمعه ٣٠ فروردين ماه ١٣٨٧ خورشيدي
(١٨ آوريل ٢٠٠٨)


گفتاوَرد از داده‌هاي اين تارنما بي هيچ‌گونه ديگرگون‌گرداني‌ي متن و با يادكرد از خاستگاه، آزادست.

You can use any part of site's content as long as it is referenced to this site.

● استاد ماهيار نوّابي (زندگي‌نامه و آثار)

Other programmes
INSIGHT BANI-ETEMAD MASTERCLASS

Film workshop
RAKHSHAN BANI-ETEMAD

Filmseason
VISUAL REPRESENTATIONS OF IRAN

Conference, Film season, Photographic exhibition
FORUGH FARROKHZAD (1935-1967): 40-YEAR ANNIVERSARY CONFERENCE

Conference
April 2008
THE CINEMA OF RAKHSHAN BANI-ETEMAD
Conference - Admission Free
19 April 2008School of Oriental and African Studies (SOAS), University of London , London .A conference that will explore the films of Rakhshan Bani-Etemad and the broader impact of her work.


Organised by
Centre for Media and Film Studies at SOAS in association with the Iran Heritage Foundation
Convened by
Prof. Annabelle Sreberny and Dr Saeed Zeydabadi-Nejad, Centre for Media and Film Studies, SOAS.
Introduction
Rakshan Bani-Etemad is arguably Iran 's most distinguished female director. She is a prolific feature filmmaker who also makes documentaries and writes scripts. Having cut her teeth on documentaries, she applied her sharp eye for realism to feature films. Beginning with Off-Limits (1986), she began a string of films which have not only been praised at international festivals outside Iran , but have also been remarkably popular with Iranian critics and audiences. She is the winner of numerous awards in Iran and internationally.The conference will explore the films of Rakhshan Bani-Etemad and the broader impact of her work. We welcome papers that examine her entire corpus of work; that focus on specific genre or specific films; that involve comparative analysis; that explore the political dimensions of her work; that situate the work within a broader context of Iranian cinema and cultural production; that take feminist theory and film studies approaches seriously, etc.All proposals (proposed length 300 words) should be submitted by 2 December 2007 to allow for efficient planning of the conference. Each person submitting a proposal must include his/her institutional affiliation and full contact details. Proposal should be submitted to the contact details shown in 'enquiries' below.
Related events
In celebration of Rakhshan Bani-Etemad's achievements, the Centre for Media and Film Studies at SOAS has also organised other programmes and events in collaboration with the Iran Heritage Foundation, the British Film Institute (BFI) and Insight. These include a retrospective of her complete works with the early documentaries, to be screened at the BFI in April 2008; an "in-conversation" event with Ken Loach (subject to confirmation) and a director's master-class (an intensive workshop organised with Insight).
Enquiries
Dr. Saeed Zeydabadi-Nejad, http://au.f511.mail.yahoo.com/ym/Compose?To=sz10@soas.ac.uk.
If you wish not to receive any more emails from the Iran Heritage Foundation, please email your request to http://au.f511.mail.yahoo.com/ym/Compose?To=info@iranheritage.org.

خاستگاه: راياپيامي از انجمن ِ ميراث ايران - لندن
(Iran Heritage Society)

٧. جشنْ‌آيين ِ آغاز ِ سال ِ نو ِ قوم‌هاي ِ پيرامون ِ فرهنگ ِ ايراني در زماني نزديك به نوروز ِ ايرانيان: پيوستي بر ويژه‌نامه‌ي ِ نوروزي

نمايش‌هايي از دستْ‌افشاني و پايْ‌كوبي‌ي ِ گروهي‌ در چند جشنْ‌آيين ِ سنّتي‌ را در فيلم‌هاي ويديويي در نشاني‌هاي آمده در پايان ِ گفتار ِ پايين، ببينيد و به نغمه‌هاي آن‌ها گوش‌كنيد.

Nowruz
&
Akitu


In ancient times Assyrians celebrated new year on March 21, according to the ancient Assyrian calendar. In ancient times, the "Akitu" event were held in the first month of the year (Nissanu) in the Assyrian calendar. The word "Kha" means one or first in the Assyrian language, thus it is dubbed "Kha b-Nissan". The date then and as it is now, is the very beginning of Spring.


In Assyria, during ancient times, this festival was the most important event on the year. People from all over the Empire came to either the political capital, Nineveh or the religious capital, Babylon and participated in the celebration. There were elaborate and magnificent processions to and from the great temple in Babylon called “Esagila”.


Since, at this time Assyrians were Christians using Gregorian calendar, the Assyrian moved their new year from March 21st to April 1st.


This tradition could re-spread among all Assyrians very soon and now it is celebration by Assyrians in all over the world.


Akitu procession:
http://www.youtube.com/watch?v=9dByBWgDcPg&feature=related


Assyrian dance:


http://www.youtube.com/watch?v=H4rRGT3L0es


Also:
Nowruz in:
Baadkubeh, Ganja, Gharabagh, Qakh, Lankaran-Araan (Newly formed Azerbaijan)


Nowruz in Azerbayjan:
http://www.youtube.com/watch?v=3YKpDb_8Arw


Azerbayjan:
http://en.wikipedia.org/wiki/Azerbaijan


Baku:
http://en.wikipedia.org/wiki/Baku


Ganja:
http://en.wikipedia.org/wiki/Ganja_%28city%29


Also:
Nowruz (Syria)
Nayrouz Day
A few years ago, a very dear friend of mine told me the story of Nayrouz at Mabad El Shams (temple of the sun) near Aleppo. We'd driven through several Kurdish villages in order to reach this site and passed through excitement and celebrations of the day.
I asked S, what was going on and he answered that today was the celebration of Nayrouz for the Kurdish minority of Syria, he went on to tell me the most beautiful, if slightly inaccurate, story which surrounds this tradition.He told me that the day commemorates a Kurdish hero's defeat of a hideous monster, which Evil had cursed with two snakes on his shoulders, and these snakes, each morning, needed to eat human brains. So every morning, two young men were sacrified to nourrish these snakes. Our hero revolted against this tyranny and set out on a quest to vanquish the monster, promising to light a fire at the top of the nearest mountain to announce his victory. Sure enough the monster was slain and the fire lit. In celebration a fire was lit on every mountain top for a thousand miles so all would know that they no longer lived in fear.I've researched the story further and found that the general Kurdish consensus on events to be as follows:
"On March 21st in the year 612 B.C., Kawa killed the Assyrian tyrant Dehak and liberated the Kurds and many other peoples in the Middle East. Dehak was an evil king who represented cruelty, abuse, and the enslavement of peoples. People used to pray every day for God to help them to get rid of Dehak. On Newroz day, Kawa led a popular uprising and surrounded Dehak's palace. Kawa then rushed passed the king's guards and grabbed Dehak by the neck. Kawa then struck the evil tyrant on the head with a hammer and dragged him off his throne. With this heroic deed, Kawa set the people free and proclaimed freedom throughout the land. A huge fire was light on the mountaintop to send a message: firstly to thank God for helping them defeats Dehak, and secondly to the people to tell them they were free. This is where the tradition of the Newroz fire originates."

و نوروز و تخت ِ جمشيد در پنج بخش در فيلم‌هاي ويديويي با حضور و سخن ِ ايران‌ْشناس نامدار استاد ريچارد فراي ِ ايرانْ‌دوست در اين نشاني ↓
http://www.youtube.com/watch?v=LGeJRTw7mW8


همچنين نوروز در ميان يهوديان ِ ايراني تبار: گفتار، آهنگ‌هاي شاد و رقص ِ زيبا. در اين نشاني‌ها بخوانيد و ببينيد و بشنويد ↓
http://www.youtube.com/watch?v=1IO8hd7XZiA
http://en.wikipedia.org/wiki/Persian_Jews
http://bketab.multiply.com/photos/album/3/Norouz_1386_In_Israel


و در تركمنستان ↓
http://www.youtube.com/watch?v=aP1eZqyB4Fo
http://www.youtube.com/watch?v=tLWD1KVKNWs


و در قرقيزستان ↓
http://www.youtube.com/watch?v=PC7nYNqGBdk
http://www.human-g.com/aika.html
http://en.wikipedia.org/wiki/Kyrgyzstan


و در ميان تاتارها (در روسيّه، اوكراين، لهستان، مُلداوي، ليتواني و بلوروس) ↓
http://www.youtube.com/watch?v=mHOQtj84fZE
http://en.wikipedia.org/wiki/Crimean_Tatars
http://www.youtube.com/watch?v=cYff2Ci6IUQ&NR=1
http://en.wikipedia.org/wiki/Tatars


و در ميان ِ فارسي زبانان كاشغر و تاشكورگان در چين ↓
http://www.youtube.com/watch?v=br1uixnNsug&feature=related
http://en.wikipedia.org/wiki/Taxkorgan_Tajik_Autonomous_County


و در كازاخستان ↓
http://www.youtube.com/watch?v=NUhAf5R_y4I&NR=1
http://www.youtube.com/watch?v=z5eay0SZPuU&feature=related
http://en.wikipedia.org/wiki/Kazakhstan
http://en.wikipedia.org/wiki/Nauryz


و در سنجان (سين گيانگ) در چين ↓
http://www.youtube.com/watch?v=W9c2rsAg2mM&feature=related
http://en.wikipedia.org/wiki/Xinjiang


خاستگاه: راياپيام‌هايي از آرمان وزيري - ونكوور، كانادا


٨. درگذشت ِ عبّاس كاتوزيان استاد پیشْ‌کسوت ِ نقاشی‌ي ِ ايران

به گزارش خبرنگار ِ خبرگزاري‌ي ِ مهر، عباس کاتوزیان نقاش سرشناس ایرانی و يكي از شاگردان ِ كمال‌الملك، یک روز پس از افتتاح نمایشگاه آثار خود در فرهنگْ‌‌سرای نیاوران، بامداد ِ روز ِ شنبه ٢٤ فروردين در ٨٥ سالگی در منزل خود، درگذشت.


گزارش ِ گسترده‌ي ِ مهر را در اين جا بخوانيد ↓
http://www.mehrnews.ir/NewsPrint.aspx?NewsID=664231


درباره ي اين هنرمند، در اين نشاني‌ها هم بخوانيد ↓
http://www.bbc.co.uk/persian/arts/story/2008/04/080412_an-mr-katouzian.shtml
http://www.persianpaintings.com/katouzian.html
http://en.wikipedia.org/wiki/Abbas_Katouzian
همچنين گزارش ِ تصويري‌ي ِ خبرگزاري‌ي مهر از آخرين نمايشگاه استاد كاتوزيان را در دو بخش، در نشاني‌هاي زير ببينيد ↓
http://www.mehrnews.ir/NewsPrint.aspx?NewsID=664852 http://www.mehrnews.ir/NewsPrint.aspx?NewsID=664854
و گزارشي تصويري‌ي ِ ديگري از آخرين نمايشگاه اين هنرمند را در اين جا ببينيد و سخن ِ شاگردانش را بشنويد ↓
http://www.jadidonline.com/story/15042008/abbas_katouzian


خاستگاه: راياپيام‌هايي از پيام جهانگيري - شيراز و دكتر تورج پارسي - استكهلم، سوئد و پروانه (گروه آريابوم)

٩. نخستين كوشش براي گرامي‌داشت ِ ميراث ِ فرهنگي‌ي ِ ايرانيان در سال ِ نو


اولين اقدام بنياد ميراث پاسارگاد برای «سال ميراث های فرهنگي و طبيعی» پيشنهاد به يونسکو برای به رسميت شناختن روز ٢٩اکتبر (هفتم آبان)، به عنوان روز جهانی کورش بزرگ http://www.savepasargad.com/


خاستگاه: راياپيامي از شكوه ميرزادگي - دِنْوِر، كلرادو، ـ آمريكا


١٠. رهْ‌نمود به آگاهي‌هاي ارزنده از ميراث ِ كهن ِ فرهنگي‌ي ِ ايرانيان

گفت و گو با دکتر عبدالمجید ارفعی، کارشناس زبان های باستانی
داستانِ ِ پُرْآبِ چَشمِ ِ گِلْ‌نبشته‌های ِ تخت ِ جمشید

در اين جا بخوانيد ↓
http://www.jadidonline.com/story/10042008/frnk/shamlou_ida_eng


خاستگاه: رايا پيامي از دكتر سيروس رزّاقي‌پور- سيدني، استراليا


١٩. يافته‌ي ِتازه‌ي ِ يك پژوهنده و دانشمند ِ جوان ايراني در دانشگاه واشنگتن در زمينه‌ي زيستارْشناسي‌ي ِ بينايي


در يك فيلم ويديويي‌ي ِ كوتاه، در نشاني‌ي ِ زير، ببينيد و بشنويد ↓http://www.searchles.com/channels/show/3060


خاستگاه: راياپيامي از دكتر سيروس رزّاقي‌پور- سيدني، استراليا


٢٠. پيام ِ شادباش ِ نوروزي ي ِ «آدولف هيتلر» به «رضاشاه پهلوي»

از قديم گفته‌اند: "رَه چُنان رَو كه رهروان رفتند". پس، تنها "جُرج بوش" نيست كه پيام شادباش نوروزي مي‌فرستد و در كاخ ِ سفيد، "سفره‌ي ِ هفت‌ْسين" مي‌گسترد. پيشْ‌كَسوت ِ او «آدولف هيتلر» نيز در هفتاد سال ِ پيش از اين، چُنين‌كرد. ("چُنين كنند بزرگان چو كردبايدكار" / چُنين بمانَد از هيتلر و ز ِ بوش آثار!)


خاستگاه: راياپيامي از دكتر كاظم ابهري- ادلايد، استرالياي جنوبي


٢١. بوی ِ نم در گرداگرد ِ «آرامگاه ِ کوروش» شنيده‌مي‌شود: گزارشي تازه از آبْ‌گير‌ي ِ «سدّ ِ سيوند»


در اين جا بخوانيد ↓
http://www.advarnews.us/humanright/6936.aspx


خاستگاه: راياپيامي از رامين امين ابراهيمي - كاليفرنيا


٢٢. خاموشي‌ي «پروين دولت‌آبادي» بانوي ِ شاعر (به ويژه سراينده‌ي ِ شعر براي ِ كودكان) و ياري‌رسان ِ سختْ‌كوش و نستوه به مردم ِ نيازمند (به ويژه كودكان ِ بي‌نوا و بي‌پناه)

posted by Jalil Doostkhah @ 4:35 AM