Saturday, March 05, 2016
بازنگری در سننگ نوشته های شهریاران هخامنشی
Message body
فرمان های شاهنشاهان هخامنشی
معرفی کتابی برای آشنایی با بخشی از میراث هخامنشیان
معرفی کتابی برای آشنایی با بخشی از میراث هخامنشیان
سال 1346 که جشن های تاج گذاری برگزار می شد پاره ای کارهای فرهنگی هم صورت انجام یافت که ماندگار بود. یکی از آن میان انتشار همین کتاب بود که رلف نارمن شارپ، استاد وقت دانشگاه شیراز، نوشته است.
نویسنده در آغاز کتاب بخشی را برای آموزاندن زبان پارسی باستان گذاشته و در این بخش خط میخی را با الفبا و دستور آن درس داده است. پس وارد معرفی الواح بازمانده از دوران هخامنشی شده است. در این بخش کتاب لوحه های مانده از آریارمن، آرشام و کوروش را آورده و سپس لوحه های داریوش (در بیستون، تخت جمشید، نقش رستم، شوش، ترعه نیل و دامنه کوه الوند)، خشیارشا (در تخت جمشید، شوش، دامنه الوند،قصر وان در ترکیه امروز)، اردشیر اول (در تخت جمشید)، داریوش دوم، اردشیر دوم (در همدان، شوش، تخت جمشید) و اردشیر سوم (در تخت جمشید) معرفی شده و ترجمه فارسی امروزین آن هم آورده شده است.
در بخش بعدی کتاب همه کلمات فارسی باستان که در این لوحه ها آمده به یک جا با معنای امروزی آن درج است. این بخش لغت نامه ای از پارسی باستان به امروز است.
اما نگارنده برای معرفی این کتاب چند منظور دارد:
یکی معرفی کتابی ارج مند در باره کتیبه های باستان هخامنشی است؛ که به اندازه بضاعت اندک نگارنده انجام شد.
دوم یادآوردن این کتاب مهم به کتاب خوانان است و نیز به ناشران که در دنیای کوچک چاپ و نشر امروز ایران به انتشار این قبیل کتاب ها برخیزند. هنوز متن های بسیاری منتشر نشده است.
سوم هم یادآوردن این نکته به اهالی پر شمار دنیای مجازی که هر از گاه پیام هایی به نام کوروش کبیر و داریوش (و دیگر شخصیت ها) در میان ایشان دست به دست می گردد:
از پادشاهان باستانی چندان گفتار و سخن به ما نرسیده که پی در پی به آنان استناد و نقل قول کنیم. مثلا آن چه از کوروش در تنها کتیبه او در این کتاب آمده فقط پنج کلمه است!
این هم نگفته نماند که کتابی بدین وزن، شاید به مقتضای روزگار نشر آن عنوانی متظاهرانه دارد. شاید اگر عنوانی چون «الواح هخامنشی» می داشت هم به حق مطلب نزدیک می بود و هم حق رنج هایی که نویسنده برای خواندن الواح و برگرداندن آن به فارسی و انتشارش کشیده بود بهتر گزارده می شد. پس خواننده این خبر را باید که به صرف عنوان کتاب از آن تبری نجوید
نویسنده در آغاز کتاب بخشی را برای آموزاندن زبان پارسی باستان گذاشته و در این بخش خط میخی را با الفبا و دستور آن درس داده است. پس وارد معرفی الواح بازمانده از دوران هخامنشی شده است. در این بخش کتاب لوحه های مانده از آریارمن، آرشام و کوروش را آورده و سپس لوحه های داریوش (در بیستون، تخت جمشید، نقش رستم، شوش، ترعه نیل و دامنه کوه الوند)، خشیارشا (در تخت جمشید، شوش، دامنه الوند،قصر وان در ترکیه امروز)، اردشیر اول (در تخت جمشید)، داریوش دوم، اردشیر دوم (در همدان، شوش، تخت جمشید) و اردشیر سوم (در تخت جمشید) معرفی شده و ترجمه فارسی امروزین آن هم آورده شده است.
در بخش بعدی کتاب همه کلمات فارسی باستان که در این لوحه ها آمده به یک جا با معنای امروزی آن درج است. این بخش لغت نامه ای از پارسی باستان به امروز است.
اما نگارنده برای معرفی این کتاب چند منظور دارد:
یکی معرفی کتابی ارج مند در باره کتیبه های باستان هخامنشی است؛ که به اندازه بضاعت اندک نگارنده انجام شد.
دوم یادآوردن این کتاب مهم به کتاب خوانان است و نیز به ناشران که در دنیای کوچک چاپ و نشر امروز ایران به انتشار این قبیل کتاب ها برخیزند. هنوز متن های بسیاری منتشر نشده است.
سوم هم یادآوردن این نکته به اهالی پر شمار دنیای مجازی که هر از گاه پیام هایی به نام کوروش کبیر و داریوش (و دیگر شخصیت ها) در میان ایشان دست به دست می گردد:
از پادشاهان باستانی چندان گفتار و سخن به ما نرسیده که پی در پی به آنان استناد و نقل قول کنیم. مثلا آن چه از کوروش در تنها کتیبه او در این کتاب آمده فقط پنج کلمه است!
این هم نگفته نماند که کتابی بدین وزن، شاید به مقتضای روزگار نشر آن عنوانی متظاهرانه دارد. شاید اگر عنوانی چون «الواح هخامنشی» می داشت هم به حق مطلب نزدیک می بود و هم حق رنج هایی که نویسنده برای خواندن الواح و برگرداندن آن به فارسی و انتشارش کشیده بود بهتر گزارده می شد. پس خواننده این خبر را باید که به صرف عنوان کتاب از آن تبری نجوید
.با سپاس گزاری از فرستنده:محمود فاضلی بیرجندی