Monday, April 21, 2014
در برگ های دفتر دانش (/ در سینه های مردم دانا) مزار ِ اوست!
گزینه ی پیام آقایخسرو سیف
به همایش بزرگداشت دانشمند برجسته و ایران شناس نامدار
پروفسور ریچارد نلسون فرای ِ ایران دوست
خانمها، آقایان پیشاپیش اجازه فرمائید درودهای صمیمانه خود را به مناسبت برپائی
چنین بزرگداشتی که نشان از قدرشناسی و پاسداشت شما ایرانیان راستین نسبت به دوستان
و خدمتگزاران فرهنگ و تاریخ میهن است، تقدیمتان کرده و دستهای پرمهرتان را به گرمی
بفشارم و همزمان قدردان ایران شناس و ایراندوست نامدار پروفسور فرای
که نسل کنونی ما وامدار تلاش های بزرگانی است چون ایشان که در شناخت فرهنگ و
اندیشه های انسانیِ نیاکان ما در ایرانشهر تلاش کردند.
سروران ارجمند!
این انسان بزرگ به صیقل الماس گذشته ی ما همت
گمارد تا در پس غبار و گرد زمانه ی واپس گرای فضیلت سوز به بوته فراموشی سپرده نشود
و درخشش خود را باز یافته و تلالو آن علی رغم خواست اندک شماری، به
سان فانوس دریایی در جهان ملتها راهگشای رهروان این وادی باشد.
عزیزان!
چه سخت است در
فقدان بزرگمردی که تمامی عمر پر بار خود را در کاوش، پژوهش و تلاش در شناساندن
فرهنگ پربار و تاریخساز ملت بزرگمان سپری کرده است، سخن گفت.
با اندوه فراوان پروفسور
فرآی روی در نقاب خاک کشید و ایران زمین یاری دیرین و ایران دوستان، دوستی ارجمند
را از دست دادند و ایران پرستانِ عاشق فرهنگ، را در غمی جانکاه فرو برد، از عشق و
علاقه او به ایران کافی است بگویم در وصیت نامه شورانگیز خود خواستار آرام گرفتن
همیشگی در خاک ایران زمین، سرزمین بزرگانی چون فردوسی، سعدی، حافظ،
مولوی، خیام، نظامی، ابوریحان و رازی آنهم در
اصفهان همان نصف جهان در کنار زنده رود شده بود.
دریغا که شماری
اندک، دچار بی توجهی نسبت به فرهنگ و آثار تاریخی، بی احترامی نسبت به ارزشهای
ملی و حتا دینی شده اند بطوریکه اجرای وصیت نامه پروفسور فرای در خاکسپاری در
اصفهان را برای ملت مان به یک تراژدی درد آور بدل کرده اند. با الهام گیری از آموزه های
کورش بزرگ از خدای ایران می خواهم:
"پروردگارا ! مبادا در سرزمین ما پیوند دوستی گناه بزرگی
باشد و دروغ در آن رخنه کند."
*
جلوگیری از خاکسپاری این دانشمند نامدار، دشمنی
نسبت به اندیشمندی است که عاشقِ فرهنگ و تمدن ایران بود و کسانی که از به یادگار ماندن
همیشگی پیکرش در ایران ناخرسندند، همسر ایرانی ی او را از حق اجرای وصیتش - که از نخستین
حقوق هر شهروند ایرانی است - محروم می کنند و بدین گونه: پیکر این مردِ فرهنگ، تاوان
عشق به ایران را می پردازد!
به عنوان یک ایرانی، برای همسر محترم،
نزدیکان و دوستداران پروفسور فرای از اعماق قلبم، همدردی و احترام خود را تقدیم، ایشان می کنم و آرزوی تسلای خاطر و دل آرامی دارم.
بزرگش
نخوانند اهل خرد / که نام بزرگان
به خُردی برد
تهران- یکم اردیبهشت ماه 1393 خورشیدی
خسرو سیف
────────
:افزوده ی ویراستار
".بعد از وفات، گور فرای در زمین مجوی - در برگ های دفتر دانش (/ در سینه های مردم دانا) ، مزار ِ اوست"
