CENTER FOR IRANIAN STUDIES - کانون پژوهشهای ايران شناختی

Copyright-Iranshenakht ©2005-2010 

All Rights Reserved

………………………...

ما که در پیش چشم‌مان رقصید،

زنده‌یاد فریدون مُشیری

در گیر و دار ِ تازش ِ خون‌بار و هولناک مغولان به میهن ما

پیری چنگ‌نواز در کوی و برزن ِ نیشابور ِ به یغما رفته و در خون تپیده،

نغمه‌ای شادمانه سرداده‌یود.

دل‌افسرده‌ای پریشان روزگار، با نیشخندی دردآلود، از او پرسید:

-- در این تیره‌روزی، چه جای ِ  نشاط و نغمه‌ی ِ شادست؟!

و پیر ِ خونین‌دل ِ رنج و شکنج دیده با چشمانی خسته و پُر از اشک

و در همان حال، با دلی امیدوار به بهروزی،

پاسخ داد:

-- "با این همه غمان، اندکی شادی بایذ!"

برای ِ نشر ِ اثر ِ هنری‌ی ِ والای ِ دوستم

استاد دکتر نورالدّین زرّین‌کلک

Zarrin-Kelk

در جُنگ ِ نوروزی،

به رسم ِ ادب، ازیشان، روادید خواستم.

استاد با مهرورزی و بلندنظری‌ی ِ همیشگی‌شان، خشنودی ی خود را

از این کنش، ابرازداشتند.

تحویل سال نو (ساعت ۲۱ و ۱۳ ثانیه ی روز شنبه ۲۹ اسفند ۱۳۸۸ خورشیدی

برابر با ۴ ربیع الثانی ۱۴۳۱ هجری قمری و ۲۰ مارس ۲۰۱۰ میلادی به وقت تهران

↓

↓

زنده یاد بانو دلکش:

↓

↓

زنده یاد بانو هایده:

↓

نوروز آمد

↓

بانو مرضیّه:

↓

نسیم ِ فروردین

↓

↓

به شرح ِ زیر ↓

بديع زاده: گل پونه نعنا پونه ...

ویگن: شکوفه می رقصد، از باد ِ بهاری؛ شده سر تا سر ِ دشت، سبز و گلناری

پوران: گل اومد بهار اومد می رم به صحرا عاشق صحرایی‌ام بی نصیب و تنها

الهه: بهار اومد پنجره ها رو وا کن! آسمونا نگا کن !

گلوریا: دونه‌ی ِ انارم دونه‌ی ِ انارم؛ آی شکوفه‌ی بهارم

*

*

گلچين: آمد نوبهار!

وحید و هنگامه (خوانندگان ِ تاجیک) : هله نوروز آمد!

↓

↓

نیک‌بختی‌ی ِ مردم ِ شریف ِ ایران را آرزومی‌کنم.

شعری دوزبانی از: مجید نفیسی

پیشکش ِ نوروزی‌ی ِ شاعر، به خوانندگان ِ ایران‌شناخت

یادواره‌ی ِ ۱۴۰۰ اُمین سال ِ زادروز ِ او

در شهر ِ "دَرواز" در کوه‌های پامیر (تاجیکستان)

در روز ِ پرده‌برداری از آن

(دهم اردیبهشت ۱۳۶۹/ سی ام آوریل ۱۹۹۰)

استادان محمّدرضا شجریان و دکتر جلال متینی

در پای تندیس دیده‌می‌شوند.

بربط (/ عود)

سازی که «باربد» می‌نواخت.

BARBAD

The Lute Player

_______________________________________________________________

جُنگی گرانمایه از کارکرد ِ استاد جواد معروفی در برنامه‌ی ِ گلهای رنگارنگ و نیز تک‌نوازی‌های این هنرمند بزرگ با پیانو

Ma'roufi, Javaad

بنیاد نیشابور - فریدون جنیدی

↓

در چهارم اسفند ۱۳۸۸

 (۲۰۱۰ ۲۳فوریه)

↓

Nowruz Union

در این جا بخوانید. ↓

مجلس نمایندگان آمریکا با تصویب قطعنامه ای 'اهمیت فرهنگی و تاریخی' مهم ترین عید باستانی ایرانیان را به رسمیت شناخته و نوروز را به ایرانی ها و همه کسانی که آن را جشن می گیرند، تبریک گفته است.

مایکل هوندا، یکی از نمایندگان ایالت کالیفرنیا در کنگره، تهیه کننده اصلی این قطعنامه است. بیشترین تعداد ایرانی ها در آمریکا در کالیفرنیا زندگی می کنند.

او دوشنبه ۲۴ اسفند (۱۵ مارس) در صحن مجلس نمایندگان گفت: "برای همه آمریکائیان ایرانی تبار و تمام مردمی که نوروز را جشن می گیرند سال جدید پر رونقی آرزو می کنم."

مجلس نمایندگان قطعنامه مذکور را عصر دوشنبه تویب کرد. این قعطنامه با ۳۸۴ رای مثبت در برابر ۲ رای مخالف تصویب شد.

این قطعنامه از کوروش، پادشاه هخامنشی تمجید می کند و "منشور کوروش" که بعد از فتح بابل به دستور او تدوین شد را تحولی مهم در تاریخ حقوق بشر می داند.

قانونگذاران آمریکایی گفته اند: "۵۳۹ سال قبل از میلاد مسیح کورش کبیر یکی از اولین منشورهای حقوق بشر را بنیان گذاشت، منشوری که برده داری را لغو کرد و آزادی دینی را اجازه داد."

نماینده‌ی ِ کالیفرنیا گفت: "این جشن باستانی از گزند قرن ها اختلافات دینی و رقابت های سیاسی مصون مانده است. مردم اقوام مختلف با اعتقادات دینی متفاوت نوروز را جشن می گیرند."

علاوه بر ایران، نوروز در چند کشور از جمله افغانستان، تاجیکستان، جمهوری آذربایجان، ازبکستان، قزاقستان، پاکستان و ترکیه نیز جشن گرفته می شود.

در قطعنامه نوروز آمده: "بیش از ۳۰۰ میلیون نفر در جهان از جمله در آمریکا، ایران و کشورهای آسیای میانه، جنوب آسیا، قفقاز و مناطق دریای سیاه و بالکان نوروز را جشن می گیرند."

جودی بیگرت، از نمایندگان ایالت ایلینوی نیز گفت مهم است که در آستانه‌ی ِ نوروز از سهمی که ایرانیان در جامعه آمریکا داشته اند قدردانی شود.

او گفت: "ایرانی تبارها بافت اجتماعی و اقتصادی جامعه آمریکا را غنی کرده اند".

گروه های مدنی ایرانیان از جمله اتحادیه روابط عمومی ایرانیان آمریکایی، پایا، برای تصویب این قطعنامه که پیش نویس آن حدود یک سال پیش توسط مایکل هوندا به مجلس نمایندگان تسلیم شده بود، تلاش زیادی کردند.

در این قطعنامه تاکید شده: "بیش از یک میلیون آمریکایی ایرانی تبار از هر دینی از جمله بهایی، مسیحی، یهودی، مسلمان، زردشتی و کسانی که اعتقاد دینی ندارند، نوروز را جشن می گیرند."

مجمع عمومی‌ی ِ سازمان ملل متحد نیز روز چهارم اسفند (۲۳ فوریه) با صدور قطعنامه ای نوروز را به عنوان یک مناسبت جهانی به رسمیت شناخت.

↓

Nowruz-N.Now1

Nowruz-N.Now2

همین گفتار را در این جا نیز می‌توانیدبخوانید. ↓

همچنین، گفتار دکتر تورج پارسی با عنوان ِ تاریخ نبود که نوزوز بود را در این جا بخوانید. ↓

***

در باره‌ی ِ نوروز ، در این جاها نیز بخوانید. ↓

نگاره ی برگرفته از کاشی‌کاری‌ی ِ مسجد ِ شیخ لطف‌الله - اصفهان

Venue

Old Billingsgate

1 Old Billingsgate Walk

(Riverside Entrance)

16 Lower Thames Street

London EC3R 6DX

The evening's entertainment will include

Dariush

Pop Idol finalist and the winner of “Popstar to Operastar”

Vida Edalat & Saba Ensemble

and dance your way into the early hours of morning

Reception 7:00 pm

Dinner 8:15 pm

Tickets and Sponsorship

Black Tie

For enquiries contact Iran Heritage Foundation 5 Stanhope Gate London W1K 1AH

T +44 20 7306 2060 F +44 20 7499 9293 E rsvp@iranheritage.org

گاه‌شمار ِ سال ِ ۱۳۸۹ خورشیدی

صفحه‌ی ِ ویژه‌ی ِ سال‌نمای ِ سال ِ ۱۳۸۹ ایرانی با توضیح‌ها و پیوندهای ِ بارفروگذاری در آن

↓

http://www.ghiasabadi.com/persian_calendar_1389.html

بهرام مراوندی، مدیر فایرفاکس فارسی- نیز همچون هر سال، راهنمای زمان تحویل سال در شهرهای گوناگون ِ سراسر ِ جهان را تهیه کرده که برخلاف ِ کارهای ِ بسیاری دیگر، دقیق و سنجیده و بر بنیاد ِ گاه‌شماری‌ی ِ ایرانی است.

↓

http://calendar.mozillafirefox.ir/newyear.html

او سال‌نمای خوبی نیز همراه با زمان جشن ها ترتیب داده، که در این‌جا در دسترس است.

↓

http://calendar.mozillafirefox.ir

خاستگاه: رایان پیامی از دکتر رضا مرادی غیاث‌آبادی (به درخواست ِ ویراستار)

هم‌زمانی و هم‌زیستی‌ی ِ جشن‌آیینی کهن ( نوروز ِ ایرانی) و جشنی نوآیین (Harmony Day استرالیایی)

Nowruz & H3

نوروز در کنسرت چندفرهنگی‌ی ِ جشنواره‌ی ِهارمونی‌ی ِ سیدنی

(با بلیت ِ رایگان)

آیا می دانستید که هارمونی دی (Harmony Day) -- که جشنی نوین در استرالیاست – هم‌زمان با نوروز ایرانی در روز 21 مارچ برگزارمی‌شود؟ این جشن توسط سازمان های دولتی ایالتی و شهرداری ها با برنامه های گوناگون‌‌ موسیقی و رقص فرهنگ های مختلف در سراسر شهر ها اجرا می شود. http://www.harmony.gov.au/harmony-day

امسال برای نخستین بار، سازمان همیاری‌ی ِ ایرانیان در همکاری با برگزار کنندگان جشنواره‌ی ِ هارمونی‌ی شهرداری‌ی ِسیدنی موفق شده است تا درون‌مایه‌ی ِ اصلی‌ی ِ کنسرت چندفرهنگی این جشنواره را به جشن نوروز اختصاص دهد. در این کنسرت که با حضور بیش از 2000 نفر در روز دوشنبه 22 مارچ از ساعت 12:30 تا 4 بعد از ظهر در تاون هال سیدنی برگزار خواهد شد هنرمندان کشورهای مختلف از جمله ایران برنامه خواهند داشت.

پوسترها و آگاهینامه های این جشن بزرگ با تصاویری از تخت جمشید و شادباش نوروزی آرایش شده است. اجرای موسیقی فولکلوریک ایرانی با حضور هنرمندان برگزیده چهار جشنواره موسیقی در ایران آقایان رضا کرمی (نوازنده نی)، مهدی فرخ سرشت (سنتور)، مصطفی کرمی (دف)، علی نورالهی (تنبک) و با حضور مجدد هنرمند افتخار آفرین جمال رکابی برگزار خواهد شد. هنرمندان برجسته‌ی ِ موسقی پاپ ایرانی در سیدنی و گروه های رقص محلی کشورمان نیز در کنار هنرمندان کشورهای دیگر در این جشن بزرگ هنرنمایی خواهند کرد.

نوروز به شرکت کنندگان در کنسرت معرفی خواهد شد و سفره‌ی ِ هفت سین نیز در تاون هال سیدنی زینت بخش برنامه خواهد بود.

*

ورود به این جشن بزرگ با داشتن بلیـت امکان پذیر است. شهرداری سیدنی شماری بلیت در اختیار سازمان هم‌یاری ایرانیان قرار داده است تا به هم وطنانی که مایل به شرکت در این برنامه هستند داده شود.

*برای ذخیره‌ی ِ جا و دریافت این بلیت‌ها می‌توانید با سازمان هم‌یاری ایرانیان به روش های زیر تماس بگیرید:

تلفن های تماس : 96351249، 0432926702، 0411757893

ایمیل : info@aic.org.au

نشانی دفتر : 38 Marion Street, Harris Park

*

لطفا نام، شماره تلفن و تعداد بلیت را ذکر کنید. بلیت‌ها به ترتیب ورود درخواست ها توزیع خواهندشد.

***

و نوروزی دیگر ...

↓ 

 تارنگاشت ِ او، از این اوستا

↓

سرانجام پس از مدتها کتاب « نوروز» در هزار و یکصد و چهل صفحه از سوی نشر افکار منتشر شد.

کتاب « نوروز» در واقع دایرة المعارف پژوهشی دربارۀ آیین ها و جشن های نوروز است که به کوشش علی دهباشی ارائه شده است.

کتاب « نوروز» در دوازده فصل تنظیم شده و دارای مباحثی است دربارۀ : ۱- فلسفه نوروز ۲- آیین ها و رسوم نوروز ۳- نوروز در ایران باستان ۴- نوروز و اسطوره ها ۵- نوروز در تاریخ ۶- هفت سین ۷- سیزده به در ۸- نوروز در مناطق مختلف ایران ۹- نوروز در کشورهای دیگر ۱۰- نوروز در متون کلاسیک ادبیات فارسی ۱۱- نوروز در سفرنامه ها ۱۲- اشعار نوروزی از سعدی تا ضیاء موحد .

در کتاب « نوروز» نویسندگان و استادان برجسته ای مقالاتشان منتشر شده است . از جمله می توان به شخصیت هایی همچون : غلامحسین یوسفی ـ مهرداد بهار ـ محمد معین ـ ژاله آموزگار ـ جلیل دوستخواه ـ مجتبی مینوی ـ حبیب یغمایی ـ عبدالحسین زرین کوب ـ انجوی شیرازی ـ جعفر شهری ـ محمود روح الامینی ـ ثمین باغچه بان ـ کیکاووس جهانداری ـ فریدون مشیری ـ نادر نادرپور ـ سیاوش کسرایی ـ محیط طباطبایی ـ پرویز رجبی و ... اشاره‌کرد.

در کتاب « نوروز» از جمله به مراسم و آیین های نوروزی در بخارا، سمرقند ، آذربایجان، هند، بدخشان، پاکستان و چند کشور دیگر پرداخته شده است.

با بخشی از شعر فریدون مشیری معرفی کتاب « نوروز» را به پایان می رسانیم :

کتاب « نوروز» در کلیۀ کتاب‌فروشی های معتبر در دسترس علاقه‌مندان قرار دارد.

«اینشتین» بر سر ِ خوان ِ نوروزی («هفت سین»)

زنده یاد دکتر محمود حسابی، ریاضی‌دان ِ نامدار ِ میهن‌مان، در زمان تدریس در دانشگاه پرینستون، تصمیم گرفت خوان ِ نوروزی («هفت سین») برای اینشتین و جمعی از بزرگترین دانشمندان دنیا: "بور"، "فرمی"، "شوریندگر" ، "دیراگ" و دیگر استادان، دانشگاه بچیند و ایشان را برای جشن ِ سال نو دعوت‌کند. آو، خود، کارت‌ ِ دعوت را طرّاحی و حاشیه‌ی آن را با گل‌های نیلوفر که زیر ستون های تخت جمشید هست، تزیین کرد و منشاء و مفهوم این گل‌ها را هم توضیح داد؛ چون می دانست وقتی ریشه مشخّص شود، برای طرف مقابل دلدادگی ایجاد می‌کند.

او می گفت:

" برای همه کارت دعوت فرستادم و چون می دانستم اینشتین بدون ویولن اش جایی نمی رود، تاکید کردم که سازش را هم با خود بیاورد.

همه سر وقت آمدند؛ اما اینشتین ۲۰دقیقه دیرتر آمد و گفت چون خواهرم را خیلی دوست دارم، خواستم او هم جشن سال نو ایرانیان را ببیند. من فورا یک شمع به شمع های روشن اضافه کردم و برای اینشتین توضیح دادم که ما در آغاز سال نو به تعداد اعضای خانواده شمع روشن می‌کنیم و این شمع را هم برای خواهر شما اضافه کردم. به هر حال بعد از یک رشته صحبت‌های عمومی، اینشتین از من خواست که با دمیدن و خاموش کردن شمع ها جشن را شروع کنم. من در پاسخ او گفتم : ایرانی ها در طول تمدن ۱۰هزار ساله شان حرمت نور و روشنایی را نگه داشته اند و از آن پاسداری کرده اند.

برای ما ایرانی ها شمع نماد زندگی‌ست و ما معتقدیم که زندگی در دست خداست و تنها

او می تواند این شعله را خاموش کند یا روشن نگه دارد."

آلبرت اینشتین و دکتر محمود حسابی

در دانشگاه پرینستون

او می خواست اتصال به این تمدن را حفظ کند و می گفت بعدها اینشتین به من گفت: " وقتی برمی گشتیم به خواهرم گفتم حالا می فهمم معنی یک تمدن ۱۰هزارساله چیست. ما برای کریسمس به جنگل می رویم درخت قطع می کنیم و بعد با گلهای مصنوعی آن را زینت می دهیم اما وقتی از جشن سال نو ایرانی ها برمی گردیم همه درختها سبزند و در کنار خیابان گل و سبزه روییده است."

سرانجام، او جشن نوروز را با خواندن دعای تحویل سال آغازکرد و بعد این دعا را تحلیل و تفسیر می کرد. به گفته‌ی ِ وی، همه در آن نشست، از معانی ی ِ این دعا و دیگر معانی‌ی ِ ارزشمندی که در تعالیم مذهبی ماست، شگفتی زده شده بودند. بعد با شیرینی های محلی از مهمانان پذیرایی‌کرد. آن‌گاه، کوک ویلون اینشتین را عوض‌کرد و یک آهنگ ایرانی نواخت. همه از این آوا متعجب شدند و از او توضیح خواستند. او گفت: "موسیقی‌ی ایرانی یک فلسفه، یک طرز تفکر و بیان امید و آرزوست."

اینشتین از وی خواست که قطعه‌ی دیگری بنوازد. پس از پایان ِ نواختن ِ این قطعه -- که به‌عمد، بلندتر انتخاب شده بود -- اینشتین چشم‌هایش راکه بسته بود، گشود و گفت:" دقیقا من هم همین را برداشت کردم و بعد بلند شد تا سفره‌ی ِ "هفت سین" را ببیند.

دکتر حسابی، تمام وسایل آزمایشگاه فیزیک را که نام آنها با "س" شروع می شد توی سفره چیده بود و یک تکه چمن هم از باغبان دانشگاه پرینستون گرفته بود. بعد توضیح داد که این در واقع هفت چین یعنی هقت انتخاب بوده است. تنها سبزه با "س" شروع می شود به نشانه ی رویش. ماهی با "م" به نشانه ی جنبش، آینه با "آ" به نشانه ی یکرنگی، شمع با "ش" به نشانه ی فروغ زندگی و ... همه متعجب می شدند و اینشتین گفت: آداب و سنن شما چه چیزهایی را از دوستی، احترام و حقوق بشر و حفظ محیط زیست به شما یاد می دهد؛ آن هم در زمانی که دنیا هنوز این حرفها را نمی زد. "

نخبگانی مانند ِ اینشتین، بور، فرمی و دیراک این مفاهیم عمیق را درک می کردند. بعد یک کاسه آب روی میز گذاشته بودند و یک نارنج داخل آب قرار داده بودند. آقای دکتر برای مهمانان توضیح می دهند که این کاسه ۱۰هزارسال قدمت دارد. آب نشانه ی فضاست و نارنج نشانه ی کره ی زمین است و این بیانگر تعلیق کره زمین در فضاست. اینشتین رنگش می پرد عقب عقب می رود و روی صندلی می افتد و حالش بد می شود. از او می پرسند که چه اتفاقی افتاده؟ می گوید : "ما در مملکت خودمان ۲۰۰ سال پیش دانشمندی داشتیم که وقتی این حرف را زد کلیسا او را به مرگ محکوم کرد اما شما از ده هزار سال پیش این مطلب را به زیبایی به فرزندانتان آموزش می دهید. علم شما کجا و علم ما کجا؟!"

*

خیلی جالب است که آدم به بهانه ی نوروز، فرهنگ و اعتبار ملی خودش را به جهانیان معرفی کند.

بابک مغازه‌اي

دبير انجمن ايران شناسي کهن دژ

همه با هم به نام ايران , به عشق ايران و براي ايران در اين گاه شادماني و همدلي و با تکيه بر اين محور اتحاد در پاسداشت پر اهميت ترين جشن ايرانيان براي ساختن ايراني شاد و آباد هم صدا شده و به سرور مي نشينيم چرا که اين مناسبت به دلايل بسياري داراي اهميت ويژه اي نزد ايرانيان است که ذکر برخي از آنها خالي از لطف نيست

1) نوروز تنها جشني است که در بيش از سه هزار سال تقريبا به صورتي دائمي توسط ايرانيان برگزار مي شود

2) تاريخ برگزاري اين جشن درتمام دورانها و نزد تمامي افراد زماني مشخص و يکسان بوده و هست در صورتي که برخي ديگر از جشنهاي ملي ايران گاه در مناطق مختلف و يا نزد افراد و گروه هاي گوناگون در تاريخهاي مختلفي برگزار مي گردد

3) نوروز را به راستي مي توان ديرينه ترين جشن آغاز سال نو در بين تمامي ملل و مذاهب دانست که همچنان نيز برگزار مي گردد

4) جشن نوروز را تنها جشني مي توان دانست که با وجود برگزاري آن در چندين هزاره متمادي کمترين تغييرات و اضافات را داشته و همچنان با اندک تغييراتي به صورت کهن خود برگزار مي گردد

5) نوروز تنها جشن ايراني است که تمامي باشندگان ايران با هر مرام , مسلک , دين , آيين , قوميت , نژاد وابستگي سياسي , گروهي و ائدولوژيکي آن را بر گزار مي کنند

6) نوروز تنها جشني است که تقريبا اکثريت حکومتها در برگزاري آن کوشيده اند و حتي بسياري از حکومتهاي مذهبي در ايران نيز در برگزاري عمومي آن نقش داشته و يا حداقل برپايي مردمي آن جلوگيري ننموده اند

7) نوروز تنها جشني است که در تمامي نقاط ايران با حداقل تفاوت و تقريبا به شکلي واحد برگزار مي شود

8) نوروز تنها جشن ايراني است که تمامي ايراني تباران در سرتاسر جهان حتي اگر در کشورهايي سکونت داشته باشند که آغاز سال نو در آن کشورها به مبدا ديگري وابسته باشد , خود را مکلف به برگزاري آيين نياکان خود مي دانند

9) نوروز را تنها جشن کهن با ريشه در نياخاک ايران زمين مي توان دانست که برخي ملل غير ايراني به دلايل فرهنگي و تاريخي در دوره هاي مختلف و حتي در دوران حاضر آن را برگزار نموده اند

10) نوروز تنها مناسبت ملي است که در آن تمامي افراد خانواده از پير و جوان و حتي با وجود کسالت و ناتواني جسمي به صورتي يکپارچه و هم زمان در برگزاري آن کوشا هستند

11) يکي ديگر از نکات ويژه اين جشن در اين است که تمامي مردم در برگزاري اين جشن داراي هدفي مشترک مي باشند

12) نوروز را مي توان به عنوان مهمترين عامل پيوند تمامي ايرانيان در سرتاسر جهان به حساب آورد

13) در برگزاري اين جشن بسياري از نمادهاي نيکو و ارزشمند ايراني که حاصل تمدن غني و چندين هزار ساله ايران زمين بوده و ياد آور آرزوهاي نيک ايرانيان براي سالي پر بار مي باشد به کار گرفته مي شود

14) اين جشن تنها جشني است که علاوه بر داشتن ريشه عميق فرهنگي , ارتباط تنگاتنگي با فعاليتهاي اقتصادي جامعه داشته که اين موضوع به نوبه خود سبب توجه هر چه بيشتر عمومي به آن گرديده است

15) و در آخر نوروز باستاني تنها جشني است که در زماني مشخص تمامي باشندگان ايران اعم از غني و فقير را با ظاهري آراسته , کاشانه اي پاکيزه و چهره اي گشاده و خندان در کنار آناني که دوستشان مي دارند گرد مي آورد و به آنان مي آموزد که براي لحظه اي هم که شده دشمني , خشم و کينه را کنار گذاشته و قلب خود را مملو از محبت , عشق و وطن دوستي کنند

با کمي تامل بيشتر مي توان موارد بسياري را به مطالب ذکر شده در بالا افزود اما آنچه بيش از همه اهميت دارد اين است که بنا بر تمامي اين دلايل نوروز به عنوان ديرينه ترين , بزرگترين و پر اهميت ترين کنش مشترک تمامي ايرانيان فارغ از هرگونه تعلقات شخصي و يا گروهي شان و به منزله ستون استوار اتحاد ملي تمامي شهروندان ايران و محور ارزشمند همدلي باشندگان ايران فرهنگي بزرگ مي بايد به نيکويي پاس‌داشته شود و تمامي ما ايران دوستان نيز هر سال و به ويژه امسال که اين مناسبت ملي به ثبتي جهاني نيز رسيده است بيش از پيش در هر چه باشکوه تر برپا داشتن آن کوشا باشيم.

پس همه با هم براي نوروز خويش به پيش!

با آرزوي سالي پر از آبادي , سرفرازي , شادي و سرور براي ايران و ايراني و يک دلي تمامي هم وطنان در سرتاسر کره خاکي که مي تواند حقيقتا سرآغاز روزي نو براي فرداي سرزمينمان باشد.

« پيشاپيش نوروزتان شاد باد »

همدان اسفند ماه 1388 خورشيدي

سازمان غیردولتی جمعی از علاقه مندان به

شناخت میراث فرهنگی, تاریخ و تمدن ایران زمین

Ali A. Jafarey,

Buena Park, Southern California

CALENDAR

Almost all of us know that the year is approximately 365.25 days long. All of us in the Northern Hemisphere know that the seasons are regular and March means the coming of spring, June the beginning of summer, September the beginning of fall, and December means the coming of winter. The reverse is the case in the Southern Hemisphere.

Many know that spring begins with the vernal equinox on about 21 March, summer with the summer solstice on about 22 June, fall with the autumnal equinox on about 23 September, and winter with the winter solstice on about 23 December.

Some know that the "tropical," solar, or seasonal year is of 365 days, 5 hours, 48 and 45.5 seconds. In other words, it is 365.242+ days. They also know that one day is added every four years to compensate for the loss of four 5 hours 48+ minutes, that each of the equinoxes and solstices have their precise time of beginning pre-calculated and published by many world observatories and other astronomical establishments, and that the astronomical and astrological worlds follow the tropical year. A few know that the minutes and seconds in the length of the year vary, from year to year, mainly because of the movements of the moon and the planets and that the present shift from 21 to 20 March is due to the fact that instead of calculating exactly 5 hours and 48+ minutes, the Common Era (Gregorian Calendar) has full 6 hours, which advances it by 12+ minutes every year. This is corrected to an extant by having a leap year every four years. But it still has its flaw. Therefore, a year is a leap year if either (i) it is divisible by 4 but not by 100 or (ii) it is divisible by 400. In other words, a year which is divisible by 4 is a leap year unless it is divisible by 100 but not by 400 (in which case it is not a leap year). Thus the years 1600 and 2000 are leap years, but 1700, 1800, 1900 and 2100 are not. Even this does not make it precise like the Iranian calendar and further measures are anticipated to precisely correct it.

Very few know that the official Iranian and Afghani calendars, both of Zarathushtrian origin, are tropical. Only a very small number know that if the beginning of the year is considered from the precise start of vernal equinox, there shall never be any need to have a leap year at all -- the reason why the ancient Zarathushtrians did not have it!

The Iranians of old had a tropical calendar for many centuries. The downfall of the Sassanian Empire in the 7th century disrupted the astronomical structure of the religion and the state. The 365-day year, followed by the majority of Zarathushtrians in India and Pakistan with little astronomical knowledge, for the last eleven hundred years, has advanced the calendar to where Nowruz now occurs in the late summer. However, almost all Zarathushtrians in Iran and a minority of Parsis of India and Pakistan follow the "Fasli" or seasonal calendar. It is an almost tropical calendar. It is corrected by observing the leap year.

Meanwhile, although the Iranians, who were converted to Islam, observed and are observing the Muslim lunar calendar for religious purposes, the Iranian calendar was soon restored within a century for administrative and economical reasons and that it continues to be their daily time reckoning.

LEGEND AND HISTORY

Nowruz [pronounced NO-ROOZ] in Persian means "New-[year]- day". It is the beginning of the year for the people of Afghanistan , Azerbaijan , Iran , and Tajikistan . Other Asian republics of the former Soviet Union are joining the group, and the latest report says that Turkey too has decided to declare Nowruz a holiday. It is also celebrated as the new year by the people of the Iranian stock, particularly the Kurds, in the neighboring countries of Georgia , Iraq , Syria , and Turkey . It begins precisely with the beginning of spring on vernal equinox, on about March 21.

Tradition takes Nowruz as far back as 15,000 years and that goes beyond the last ice age. King Jamshid (Yima or Yama of the Indo-Iranian lore) symbolizes the transition of the Indo-Iranians from animal hunting to animal husbandry and a more settled life in human history. Seasons played a vital part then. Everything depended on the four seasons. After a sever winter, the beginning of spring was a great occasion with mother nature rising up in a green robe of colorful flowers and the cattle delivering their young. It was the dawn of abundance. Jamshid symbolizes the person/people who introduced Nowruz celebrations.

Avestan and later scriptures show that Zarathushtra improved, as early as 1725 BCE, the old Indo-Iranian calendar. The prevailing calendar was lunisolar. The lunar year is of 354 days. An intercalation of one month after every thirty months kept the calendar almost in line with the seasons. Zarathushtra, the Founder of the Good Religion, himself an astronomer, founded an observatory and he reformed the calendar by introducing an eleven-day intercalary period to make it into a lunisolar year of 365 days, 5 hours and a fraction.

Later in the post-Gathic period, the year was made solely a solar year with each month of thirty days. An intercalation of five days, and a further addition of one day every four years, was introduced to make the year 365 days, 5 hours, and a fraction. Still later, the calendar was further corrected to be a purely solar year of 365 days 5 hr 48+ min. The year began precisely with the vernal equinox every time and therefore, there was no particular need of adding one day every four years and there was no need of a leap year. This was [and still is] the best and most correct calendar produced that/this far in history.

Some 12 centuries later, in 487 BCE, Darius the Great of the Achaemenian dynasty (700 to 330 BCE) celebrated the Nowruz at his newly built Persepolis in Iran . A recent research shows that it was a very special occasion. On that day, the first rays of the rising sun fell on the observatory in the great hall of audience at 06-30 a.m., an event that repeats itself once every 1400-1 years. It also happened to coincide with the Babylonian and Jewish new years. It was, therefore, a highly auspicious occasion for the ancient peoples. The Persepolis was the place the Achaemenian king received, on Nowruz, his peoples from all over the vast empire. The walls of the great royal palace depict the scenes of the celebrations.

We know the Parthians (250 BCE to 224 CE) celebrated the occasion but we do not know the details. It should have, more or less, followed the Achaemenian pattern. During the Sassanian time (224 to 652 CE), preparations began at least 25 days before Nowruz. Twelve pillars of mud bricks, each dedicated to one month of the year, were erected in the royal court. Various vegetable seeds--wheat, barley, lentils, beans, and others--were sown on top of the pillars. They grew into luxurious greens by the New Year Day.

The great king held his public audience and the High Priest of the empire was the first to greet him. Other priests and government officials followed next. Each person offered a gift and received a present. The audience lasted for five days, each day for the people of a certain profession. Then on the sixth day, called the Greater Nowruz, the king held his special audience. He received members of the Royal family and courtiers. Also a general amnesty was declared for convicts of minor crimes. The pillars were removed on the 16th day and the festival came to a close. The occasion was celebrated, on a lower level, by all peoples throughout the empire.

Since then, the peoples of the Iranian culture, whether Zarathushtrians, Jews, Christians, Muslims, Baha'is, or others, have, under Arab, Turk, Mongol, and Iranian rulers, celebrated Nowruz precisely at the time of vernal equinox, the first day of the first month, on about March 21.

ERAS

Zarathushtrians have six seasonal thanksgiving festivals, called "Gâhânbârs," to celebrate in a year. Vernal Equinox, called Hamaspathmaidhaya in Avesta, meaning "Middle of Equal Paths," or in simpler rendering "vernal equinox" is the top celebration. It was called in later days as "Nava Saredha" and still later Now Sal, both meaning "New Year". Today it is known as Nowruz, New Day. It is the first day of spring in the Northern Hemisphere.

The early Zarathushtrians counted their era, the Zarathushtrian Religious Era (ZRE), from Nowruz (vernal equinox) of 1737 BCE. It may be noted that the credit of precisely calculating ZRE goes to an Iranian scholar, the late Zabih Behruz. Right now, we are going through the last days of the last month of 3742 ZRE. It was practically revived by the Zarathushtrian Assembly 15 years ago and has been happily adopted by the Zarathushtrians in Iran and abroad, including in North America .

The Zarathushtrian era was abandoned when the Achaemenian monarchy was influenced by the prevailing custom in the Mesopotamia . The year started with the accession to the throne of every monarch. That is the reason why Zarathushtrians -- followers of the Fasli (solar), the Shahenshahi (majority of Parsis), the Qadimi (a minority of Parsis and Iranis of India and Pakistan ) calendars -- have the Yazgerdi era, the year King Yazdgerd ascended the throne in 632 CE. Both Shahenshahi and Qadimi reckoning have a year of 365 days only. They have advanced almost seven months by gaining one day every four years. It means that they gave up the leap year (avardâd sâlgâh -- literally "perfection of year-time) about 852 years ago -- in about 1150 CE. All Iranian Zarathushtrians follow the Fasli, the seasonal or the solar calendar.

When Iranian Muslims returned to the solar year, they reckoned with the Hejra year in solar terms. It will be 1384 Khorshidi (solar) this Nowruz. The months are Zarathushtrian -- Farvardin, Ordibehesht, Khordad, Tir etc. -- in Iran and Zodiac – Aries, Taurus, Gemini, Cancer -- in Afghanistan .

NOWRUZ TABLE

Every house gets a thorough cleaning almost a month before. Wheat, barley, lentils, and other vegetable seeds are soaked to grow on china plates and round earthenware vessels some ten days in advance, so that the sprouts are three to four inches in height by Nowruz.

Today, the ceremony has been simplified. A table is laid. It has a copy of the sacred book (the Gathas for Zarathushtrians) , picture of Zarathushtra (or a Saint's picture by other creeds), a mirror, candles, incense burner, bowl of water with live gold fish, the plates and vessels with green sprouts, flowers, fruits, coins, bread, sugar cone, various grains, colorfully painted boiled eggs like "Easter eggs," and above all, seven articles with their names beginning in Persian with the letter "S" (seen) or "SH" (sheen). The usual things with "S" are vinegar (serkeh), sumac (somâgh), garlic (sîr), samanu (consistency of germinating wheat), apple (sîb), sorb (senjed), and sabzi (herbs). Those with an initial letter "SH" include wine (sharâb), sugar (shakar), syrup (shîreh), honey (shahd), candy (shîrîni), milk (shîr), and rice pudding (shîr-berenj). The seven articles are prominently exhibited in small bowls or plates on the table.

The table is laid with a white cloth. White represents spotless purity.

The copy of the Gathas symbolizes guidance for a good life. The picture of Asho Zarathushtra reminds us of the author of the Gathas, the founder of the Good Religion and the Conveyer of the Divine Message. The mirror reflects our past and shows us our present so that we thoughtfully plan our future. The candles are light, warmth, and energy to lead a righteous life that would, in turn, radiate light, give warmth, and provide energy for others. The incense burner gives the fragrance we need to meditate, pray to God, and ask for help and guidance. The gold fish symbolizes a happy life, full of activity and movement. The plates of green sprouts represent creativity and productivity, and so do the colorfully painted eggs.

As you see, the whole table is beautifully laid. It symbolizes the Message and the Messenger, light, reflection, warmth, life, love, joy, production, prosperity, and nature. It is, in fact, a very elaborate thanksgiving table for all the good and beautiful things bestowed by God.

Family members, all dressed in their best, sit around the table and eagerly await the announcement of the exact time of vernal equinox over radio or television. The head of the family recites the Nowruz prayers, and after the time is announced, each member kisses the other and wishes a Happy Nowruz. Elders give gifts to younger members. Next, the rounds of visits to neighbors, relatives, and friends begin. Each visit is reciprocated.

Zarathushtra' s Birthday and Nowruz festival are celebrated by Zarathushtrians at social centers on about 6 Farvardin (26 March).

Singing and dancing is, more or less for the first two weeks, a daily routine. The festivity continues for 12 days, and on the 13th morning, the mass picnic to countryside begins. It is called SIZDEH-BE-DAR, meaning "thirteen-in- the-outdoors. " Cities and villages turn into ghost towns with almost all the inhabitants gone to enjoy the day in woods and mountains along streams and riversides. People sing, dance, and make merry. Girls of marriageable age tie wild grass tops into knots and make a wish that the following Nowruz may find them married and carrying their bonny babies!