Friday, October 30, 2009
"جشن ِ آبانگان" (دهم آبان / آبان روز از آبان ماه) بر همه‌ي ِ ايرانيان فرخنده‌باد!
يادداشت ويراستار
یکشنبه دهم آبان ماه ۱۳۸۸
(یکم نوامبر ۲۰۰۹)
«اهورَه مزدا به سپیتمان زرتشت گفت:
ای سپیتمان زرتشت!
اَرِدوی سورَ اَناهیتا را -- که در همه جا [دامان] گسترده، درمان بخش، دیوستیز و اهورایی کیش است -- به خواست ِ من بستای!
اوست که در جهان ِ اَستومَند، برازنده ی ِ ستایش و سزاوار ِ نیایش است.
اوست اَشَوَنی که جان افزاید و گله و رمه و دارایی و کشور را افزونی بخشد.
[اوست] اَشَوَنی که فزاینده ی گیتی است.
اوست که تخمه ی همه ی مردان را پاک کند و زهدان ِ همه ی زنان را برای زایش، از [آلایش] بپالاید.
اوست که زایمان ِ همه ی ِ زنان را آسانی بخشد و زنان ِ باردار را به هنگامی که بایسته است، شیر در پستان آورد.»
(اوستا، کهن ترین متن ها و سرودهای ایرانی، گزارش و پژوهش ِ جلیل دوستخواه، انتشارات مروارید، چاپ دوازدهم، تهران - ۱۳۸۸ ج۱، صص ۲۹۷- ۲۹۸، آبان یشت، بندهای ۱ و ۲)
دهم آبان (آبان روز از آبان ماه) در گاه شمار ِ باستانی ی ایرانیان، آبانگان نامیده شده و جشن بزرگی است برای نیایش و ستایش ایزدبانو اردوی سورَ اَناهیتا (رود ِ نیرومند ِ بی آلایش)، که در آموزه ی جهان بانی ی آنان و پاس داشت ِ زیست بوم ِ مردمان، نماد ِ همه ی آبهای روی زمین و پاکی و پالودگی است.
گل ِ نیلوفر ِ آبی، ویژه ی این ایزدبانوست:
و سنگ نگاره ی این گل را برای ِ بزرگداشت ِ او به فراوانی در کاخ های تخت جمشید و شوش آورده اند:
