Monday, March 23, 2009

 

*يادآوري و خواهشي دوستانه*





دوستان ِ گرامي (ديده و ناديده)! همْ‌كاران و ياوران ِ مهرْوَرز و دلْ‌سوز ِ من و تارنماي ايرانْ‌شناخت !


با سپاسْ‌گزاري از لطف ِ بي‌دريغي كه همواره نسبت به اين دانشْ‌جو و فرهنگْ پژوه داشته‌ايد و داريد، اجازه ‌بدهيد خواهشي دوستانه را با شما در ميان بگذارم:


مطلب ازين قرارست كه شمار ِ رايانْ‌پيام‌ْهاي
(E-Mail Messages)
رسيده به اين دفتر، از حدّ و مرز ِ توانايي و فرصت ِ من براي ِ گشودن و خواندن و بررسي و پاسخْ‌گويي به يكايك ِ آن‌ها گذشته‌است و – راستش را بخواهيد – "رسيده كار به جايي كه من چه عرض كنم؟!"
*
چُنين فرارَوَندي، چه بسا كه به بي پاسخْ‌ماندن ِ برخي از پيام‌ْها كشيده‌‌ شود و – خُدايْ‌ناكرده – به بي-‌ پروايي و بي‌حُرمتي نسبت به لطف ِ دوستان تعبيرگردد كه رفتاري ازين دست، از دارنده‌ي ِ اين قلم، به دورباد!
از سوي ِ ديگر، انبوهي‌ي ِ كارهاي ِ ‌پژوهشي‌ي ِ از چند ده سال ‌پيش نبمه‌كاره‌ مانده و تنگْ‌مجالي‌ ي ِ من براي رساندن ِ آن‌ها به سرانجامي سزاوار، امري‌ست كه با ‌پرداختن ِ روزانه به ده‌ها پيام ِ سرازيرشده به رايانگر ِ من، در ناهمْ‌خواني‌ي ِ آشكار، قرارمي‌گيرد و مرا در تنگناي ِعذاب ِ وجداني ي ِ تابْ ‌سوزي مي‌گذارد كه بي‌گمان، هيچ يك از شما ياران ِ عزيز و دوستْ‌داران ِ فرهنگ ِ ايراني از چُنين پايان ِ خُسرانْ‌باري براي ِ يك عمر كوشش و كُنِش ِ فرهنگي‌ي ِ من خشنود نخواهيدبود.‌

پس ناگزيرم كه وضع ِ كنوني را ديگرگون گردانم و بيش ازين كشتي بر خشكي نرانم و بازمانده‌ي ِ‌ فرصت ِ كارم را (اگر تنها يك آرزو نباشد!)، در حدّ ِ توش و توان، با شتابْ‌زدگي به كار ِ بُنيادينم صرفْ‌كنم تا بلكه بتوانم "بار ِ امانت"ي را كه بر دوش گرفته‌ام، به شايستگي به سرْمنزل برسانم و خويشْ‌كاري‌ي ِ ادبي و فرهنگي‌ي ِ خود را به سزاواري بوَرزَم. چُنين باد!
*
بر پايه‌ي ِ آنچه گفته‌شد، با اصرار، ازشما خواهش‌ و تمنّامي‌كنم كه ازين ‌پس، تنها در موردهايي كه كاري شخصي با من و يا پُرسشي لازم از من داريد، پيامي كوتاه برايم بفرستيد تا بتوانم پاسخْ‌گوي ِ شما باشم و شرمنده‌نشوم.
دريافت ِ متن و يا پيوندْنشاني‌ي ِ گفتارها و ‌پژوهش‌هاي ِ بُنيادين و كليدي‌ي ِ ايرانْ‌شناختي براي ِ نشر در تارنماي ِ ايرانْ‌شناخت (و نه هر مطلب ِ عادي‌ي ِ وابسته به ايران و ايرانيان) را نيز مغتنم مي‌شمارم و رسيدن ِ آن‌ها، مايه‌ي ِ سپاس و امتنان ِ من خواهدبود. همين و ديگرهيچ!

باوركنيد كه من هم آدمي‌زادم و در فراسوي ِ كارهايم، نياز به اندكي سرگرمي و خنده و تفريح دارم. به گفته‌ي ِ شيخ ِ اجلّ سعدي: "زماني درس و بحث و قيل و قالي/ زماني نَرد و شطرنج و خيالي."
امّا چه كنم كه سخن ِ استاد ِ زنده‌ يادم دكتر ‌پرويز ناتل خانلري (در وصف ِ حال ِ آن عُقاب ِ ‌آسيمه‌سر)، ترجمه‌ي حال ِ امروزين ِ من نيز هست:
"... ديد كش دَور به انجام رسيد / آفتابش به لب ِ بام رسيد"

بنا براين، استدعا مي كنم براي همْ‌دلي و ياري‌رساني به من، از فرستادن ِ پيام‌هاي ِ فراگير ِ درونْ‌مايه هاي ِ تفريحي و سرگرم كننده (شوخي و لطيفه/
Joke
كاريكاتور)، نماها و تصويرهاي ِ ديدني و دلْ‌پذير از ايران و ديگر جاها، آگاهي نامه‌ها و دادْخواستْ- نامه‌ها و فراخوان‌هاي ِ گوناگون و هر مطلب ِ ديگري ازين دست، كه با شخص ِ من و يا گستره‌ي ِ كار ِ اصلي‌ام (ايرانْ‌شناسي‌ي ِ دانشگاهي) ‌پيوندي نداشته‌باشد، خودداري بفرماييد. چُنين باد!

با آرزوي ِ كامْ‌يابي‌ي ِ شما در شناخت ِ فرهنگ ِ ايراني و انساني و خدمت بدان،

دوستْ‌دار و ارادتْ‌مَند ِ شما:
جليل دوستخواه اصفهاني‌، شهربَند ِ غُربت در استراليا
نوروز ١٣٨٨ خورشيدي
http://www.iranshenakht.blogspot.com



<< Home

This page is powered by Blogger. Isn't yours?