Sunday, March 08, 2009

 

میراث فرهنگی اصفهان در خطر!: مترو، خواب را از چشمان "نصف ِ جهان" ربوده است!


يادداشت سوم ويراستار


شنبه هفدهم اسفند ماه ١٣٨٧ خورشيدي
(هفتم مارس ٢٠٠٩)


فردوسي مي فرمايد:



و امروز بايد گفت:




سپاهان چو گنجينه ي ِ گوهرست
ز هر گنج ِ ديگر به گيتي سَرَست
سپاهان چو گنجي بُوَد پُرنگار
به جا مانده از گردش ِ روزگار
مبادا نگاري از آن بركني
دل و پُشت ِ نصف ِ جهان بشكني
كز آن پس، شود تيره روزش ز رنج
گرفتار ِ تلخي و درد وشكنج

نيارد از آن هيچ كس ياد نيز
رود شايگانْ گنج بر باد نيز

بيابان شود كاخ و ايوان ِ اوي

نمانَد نشان زان همه جست و جوي

دريغ است نصف ِ جهان، اي دريغ

كه پنهان شود همچو مَه پُشت ِ ميغ

به دشمن چُنين كِي پسندد كسي

كه بر جا نمانَد ز گنجش بسي

تو گر دوستي، دشمني كن رها!

ميفگن ز كف گوهر ِ پُربها!

نه فرهنگ بپْذيرد اين را نه دين

خورَد مُهر ِ باطل به تو، كُن يقين!

چو فردا رسد نوبت ِ داوري،

ز كردار ِ امروز، خواري بَري

به انديشه ي ِ نيك پابند شو!

شكفته دل و جان بدين پند شو!

به گفتار ِ نيك ار همي بگرَوي،

كجا رهرو ِ راه ِ ديوان شوي؟

چو كردار ِ نيك ات شود رسم و راه،

ز وارونه كاري، نيفتي به چاه

چُنين گفت فردوسي ي ِ اوستاد

چو بنياد ِ اندرزدادن نهاد

"جهان چون من و چون تو بسيار ديد

نخواهد همي با كسي آرميد.

[ترا گر خِرَد هست و راي ِ درست]

رَه ِ نيكْ نامي ببايدْت جُست."



يادداشت ويراستار



دوشنبه نوزدهم اسفند ماه ١٣٨٧ خورشيدي
(نهم مارس ٢٠٠٩)


به دنبال ِ نشر ِ درآمد ِ اصفهان، اصفهان ِ من!... در صفحه ي پريروز ِ اين تارنما، امروز آقاي دكتر شاهين سپنتا، پيوندْ نشاني ي ِ گزارشي فنّي و كارشناختي در باره ي ِ نادرست و زيان بار و خطرناك بودن ِ اجراي طرح ِ احداث ِ گذركاه ِ قطار ِ شهري ي اصفهان در مسير ِ چهارباغ - سي و سه پل را از دفتر ِ تارنماي ِ ايران نامه در اصفهان، به اين دفتر فرستاده اند كه خواندن ِ آن، بسيار بايسته و آگاهاننده است.


با سپاسگزاري از ايشان، پيوندْ نشاني را در اين جا مي آورم:
http://drshahinsepanta.blogsky.com/1387/12/17/post-199/



سي و سه پل (/ پل ِ الله وردي خان/ پل ِ چهارباغ)

و مدرسه ي ِ چهارباغ
نزديك ترين گنجينه هاي ِ فرهنگ و هنر
به گذرگاه ِ طرح ريزي شده براي قطار
و بر لبه ي ِ پرتگاه ِ نابودي!


و چهارباغ ِ آبستن ِ فاجعه!*

________________

*يادباد روزگاري كه اين خيابان ِ زيبا و شكوهمند، گلگشت ِ جوانان و زيبارويان ِ مهروَرز بود و شاعري اهل ِ دل، در وصف ِ آن گفته بود: "دست ِ پري رو چو به گل مي رسد/ بانگ ِ نچين! تا سر ِ پُل مي رسد."



<< Home

This page is powered by Blogger. Isn't yours?