Friday, March 06, 2009
مژده به دوستداران ِ پژوهشهاي ايران‌شناختي و نوآورده هاي ِ ادب ِ فارسي: نشر ِ دو دفتر ِ تازه در تهران
يادداشت ويراستار
شنبه هفدهم اسفند ماه ١٣٨٧ خورشيدي
(هفتم مارس ٢٠٠٩)
با خشنودي ي تمام، از نشر ِ دو دفتر ِ والاي تازه در گستره هاي ِ ايران‌شناسي و ادب ِ فارسي در تهران، آگاهي يافتم و بر آن شدم كه بي درنگي تا نشر ِ هفته نامه ي آينده، همين امروز، با انتشار ِ اين گزارش، دوستانم و دوستداران ِ ادب و فرهنگ ِ ايران را در شادي ي ِ خود، انبازگردانم.
با خشنودي ي تمام، از نشر ِ دو دفتر ِ والاي تازه در گستره هاي ِ ايران‌شناسي و ادب ِ فارسي در تهران، آگاهي يافتم و بر آن شدم كه بي درنگي تا نشر ِ هفته نامه ي آينده، همين امروز، با انتشار ِ اين گزارش، دوستانم و دوستداران ِ ادب و فرهنگ ِ ايران را در شادي ي ِ خود، انبازگردانم.
١. نشر ِ ترجمه‌ي يك پژ وهش ِ ممتاز ِ ايران‌شناختي
یادداشت مترجم را در اين جا بخوانيد ↓
* * *
دكتر رجبي، با نشر ِ اين ترجمه، هم بار ِ ديگر با "وفاداري به عهد ِ امانت"، نسبت به استاد ِ خود والتر هينتس، اداي ِ دِين كرده و راستْ آمد ِ اين سخن ِ والاي ِ خواجه ي ِ رندان ِ جهان شده است كه :
"حقا كزين غمان برسد مژده ي ِ امان/ گر سالكي به عهد ِ امانت، وفاكند" و هم دروازه ي ِ پژوهشي والا در باره ي ِ بخش ِ مهمّي از تاريخ و فرهنگ ِ كهن ِ ايران را به روي ِ فارسي زبانان، گشوده است.
استاد والتر هينتس
و دانشجوي ِ ممتازش دكتر برويز رجبي
استاد رجبي، با مهرورزي ي ِ برادرانه ي خويش، غريب نوازي كرده و در پيشانه نوشت ِ كتاب، اين دانشجو را مورد ِ عنايت قرارداده اند كه مايه ي ِ سرافرازي و سپاس ِ فراوان ِ اوست.
٢. انتشار ِ رُماني تاريخي بر بُنياد ِ سرنوشت ِ دختركان ِ خُردسال ِ شاهان و امیران ِ ایرانی در تاريخ ِ پُر از بيداد و حق كُشي ي ِ ميهن مان
من اين رُمان ِ پُرخون و هيجان انگيز را پيش از چاپ، خوانده و در هر صفحه اش با اندوهي سنگين در ژرفاي ِ دلم، آب در چشم گردانده ام.
دكتر رجبي با نگارش و نشر ِ اين رُمان، نشان داده است كه تنها پژوهشگر و تاريخ نگاري ژرف كاو و چيره دست نيست، بلكه در همان حال، اهل ِ ادب ِ داستاني و نويسنده اي آفرينشگر نيز هست. او با درون مايه هاي ِ تاريخ، برخوردي خشك و خُنثا ندارد و به جاي ِ نگاه ِ از بيرون به رويدادهاي تاريخي و نقشْ ورزان ِ آن، به هزارتوهاي ِ تاريخ راه يافته و با يكايك ِ كسان، دم زده و زيسته و سرگذشت ها و سرنوشت ها را نه "روايت"، بلكه بازآفريني كرده است. او اين كار ِ "بيهقي وار" را نه مانند ِ آن بزرگ مرد، در پهنه ي ِ آشنا و -- كم و بيش -- شناخته ي ِ روزگار ِ خويش، بلكه در كوير ِ خشك و چشم انداز ِ سراب ِ سوزان ِ "سده ها" و "هزاره ها"ي ِ -- به تعبير ِ خود ِ او -- "گمْ شده"، كرده است و به راستي سزاوار ِ صد "آفرين!" و "دست مريزاد!" است.
براي ِ آشنايي ي ِ بيشتر با اين اثر ِ ادبي - تاريخي ي ِ بديع، پيش گفتار ِ نويسنده را در اين جا بخوانيد ↓
