CENTER FOR IRANIAN STUDIES - کانون پژوهشهای ايران شناختی

چون نيك بنگريم، اين تصوير، تنها نشاني از اداي ِ احترام به مردي بزرگ و بي‌همْ‌تا در تاريخ ِ خونْ‌بار ِ معاصر ِ ميهن‌مان نيست؛ بلكه نشانه و نماد ِ پُررنگي از تداوم ِ سنّت ِ مبارزه‌ي ِ بي‌امان ِ ايرانيان (نسل از پي ِ نسل) در راه ِ آزادي و استقلال و سرافرازي‌ي ِ ميهن است. نسل ِ جوان ِ امروز با اين ارجْ‌گزاري به مصدّق، به بانگ ِ رسا مي‌گويد كه راه و روش ِ ميهنْ‌دوستي‌ي ِ او را ازيادنبرده‌است و ٥٥ سال پس از روزي كه داغ ِ ننگي بر چهره‌ي ِ دشمنان ِ مصدّق و ايران را فرايادمي‌آورد، همچنان خود را رَهْ‌رَو ِ راه ِ زرّين ِ آن مرد ِ مردستان مي‌داند و تصوير ِ سيماي ِ تابناكش را همانند ِ درفش ِ مبارزه و چراغ ِ راهْ‌نما بر سر ِ دست مي‌گيرد.
اين گرايش و رويْ‌كرد ِ آگاهانه‌ي ِ جوانان ِ امروزين به ارزش‌هاي ِ ملّي و ميهني، به‌ويژه پاسخ ِ روشني ‌است به كساني كه در سال‌هاي اخير، ميدان را خالي انگاشته‌اند و مي‌كوشند تا با خاكْ‌پاشيدن در چشم ِ جوانان و نعل ِ وارونه‌زدن، واقعيّت‌هاي سياه ِ تاريخ ِ معاصر را سفيد جلوه‌دهند و "ناحقّ" را بر كرسي‌ي "حقّ" بنشانند! "زهي تصوّر ِ باطل، زهي خيال ِ مُحال!"


٢. يك سرود و دو ترانه‌ي ِ شيوا و پُرشور براي ِ آذربايجان در ٦٣ اُمين سالْ‌گرد ِ رويْ‌داد سال‌هاي ِ ١٣٢٤- ١٣٢٥


I
مُنير طه


عزّتلي آذربايجان، آدلي دلاور تُوپراقم
آذربايجان ِ باعزّت، خاكِ به‌نام ِ دلاورم


اي آمان عزّتلي آذربايجان/ اي امان آذربايجان ِ با عزّت
اي مَنيم ايرانمن باش سربازي / اي سرسپهسالار ِِ ايران ِ من
اي عاشق لار دامنين د آغليان / اي گريان در دامنِ عاشق ها
هر زمان آزادلقن سازلي/ سازي ساز ِ همواره كوكِ آزادي
اي مَنيم آدلي دلاور تُوپراقم/ اي خاكِ به‌نام ِ دلاورم
اي اورك چرپنمش آذربايجان/ اي دل تپيده آذربايجان
اِي باغرمش، اي چالشمش تبريزيم/ اي فغان زده، كوشنده تبريز ِ من
اِي آمان آلّانميارسان بير زمان/ اي امان مبادا زماني فريب بخوري
غيرتي اُتلانمش، اُخلانمش كمان/ اي آتش در غيرتت در افتاده، اي تير ِ آماده در كمان
اِي اورك چرپنمش آذربايجان/ اي دل تپيده آذربايجان
اي سنه آلّانمش ايمانم، جانم/ اي به تو فريفته ايمانم، جانم
بير زمان آلّانميارسان، اي آمان/ مبادا زماني فريب بخوري، اي امان
اي مَنيم ايرانمن دردلي باشي/ اي سرِ دردمندِ ايرانِ من
باش بدن سيز يا بدن باش سز ياشار؟/ سر بي بدن يا بدن بي سر زنده م يماند ؟
آيرلق ، هم اُولدورور ، هم ياندورور/ جدايي ، هم مي كُشد هم مي سوزاند
گُزلريمنن قان آخار چايلار آخار/ به جريان ِ رودخانه ها از چشم‌هايم خون جاري‌مي‌شود.

وَنْكووِر، كانادا- تابستان ١٣٦١


II


محمّد جلالي چيمه (م. سحر)


روح ِ ايران


آن گنج كه پارس يا خراسان دارد
از گنجه و سُهروَرد و شِروان دارد
هر چند رَبوده‌اندش از مام ِ وطن
اَرّان در جسم، روح ِ ايران دارد
*
دل ِ ايران


چون فكر اگرچه كرده مأوا در سر
آذربايجان دل است و ايران پيكر
هان بدمَسِگال دشمنا كاين آذر
در دامن ِ خود كند ترا خاكستر*
__________________
* اين دو ترانه، نزديك به سيزده سال پيش سروده شده و چهارسال پيش، در كتاب ِ "زنگ ِ حضور" به چاپ رسيده‌اند. اكنون با ديدن ِ بيانيّه‌ي ِ "جنبش ِ آذربايجان براي ِ يكْ‌پارچگي و دموكراسي در ايران" – كه به همّت ِ جمعي از ميهن‌پرستان ِ ايراني‌ي ِ اهل ِ آذربايجان، بُنيانْ‌نهاده‌شده‌است – به ويژه با ديدن ِ نام ِ دوست ِ گرامي‌ام، شاعر ِ گرانْ‌قدر، اسماعيل خويي و دوست ِ ارجمند ِ ديگر آقاي ِ دكتر سيروس آموزگار، ضمن ِ بازْنشر ِ اين دو رباعي، كوشش‌هاي ِ اين دوستان را گرامي مي‌دارم و براي ِ هدفهاي ِ انساني و ملّي و آزادي‌خواهانه ي ِ آنان، آرزوي ِ موفقيّت دارم. م. سحر


خاستگاه: رايانْ‌پيامي از

paniranism2@yahoo.com

٣. جوانان در راهند: گزارش‌هاي ِ كوتاهي از ديدار ِ جواني جويا و ‌پويا و ‌پژوهنده با دو استاد ِ فرهيخته ‌

گزارش‌هاي ِ كوتاهي از دو ديدار ِ جداگانه‌ي ِ ياغش كاظمي با استادان دكتر پرويز رجبي و دكتر فريدون فضيلت را در اين جا بخوانيد ↓
http://www.asha.blogsky.com/

٤. دوره‌ي ِ آموزشي‌ي ِ اسطوره‌شناسي در تهران: رويْ‌كرد ِ جوانان به ارزش‌هاي ِ كهن ِ فرهنگي