Thursday, December 11, 2008
٢٧:٤. شصت و پنجمين هفته‌نامه: فراگير ِ ١٢ زيرْ بخش ِ تازه ي ِ خواندني، ديدني و شنيدني
يادداشت ويراستار
گفتاوَرد از داده‌هاي اين تارنما بي هيچ‌گونه ديگرگون‌گرداني‌ي متن و با يادكرد از خاستگاه، آزادست.
Copyright © 2005- 2008
All Rights Reserved.
١. نشر ِ تازه و كامل‌تري از ترانه‌هاي ِ (/ رُباعي‌هاي ِ) "نيما يوشيج"
با خشنودي خبريافتم كه انتشارات مرواريد در تهران، در تدارك ِ نشر ِ دفتر ِ كامل‌تري از ترانه‌هاي ِ (/ رُباعي‌هاي ِ) نيما يوشيج با ويرايش ِ شراگيم يوشيج، فرزند ِ شاعرست.
دفتري كه در گذشته از اين بخش از سروده‌هاي ِ بُنيادگذار ِ شعر ِ نو ِ فارسي نشريافته‌است، تنها ٦٠٠ ترانه را دربرداشت. امّا دفتر ِ كنوني، فرا گير ِ ١٨٦٩ ترانه (بيش از سه برابر ِ رقم ِ پيشين) خواهدبود و براي نخستين بار، امكان ِ دستْ‌يابي‌ي ِ دوستْ‌داران ِ شعر ِ شاعر ِ بزرگ ِ روزگارمان به حجم ِ بزرگي از سروده‌هاي او و بررسي و ارزيابي و نقد ِ آن‌ها را ارزاني‌خواهدداشت.
به گردانند گان ِ انتشارات مرواريد، براي ِ گنجانيدن ِ اين دفتر در برنامه‌ي ِ نشر ِ خود، درود و آفرين مي‌گويم و چشم به راه ِ چاپَخش ِ كتاب و رسيدن ِ نسخه‌اي از آن به اين دفتر مي‌مانم تا فرصت ِ سخنْ گفتن گسترده درباره‌ي ِ درونْ‌مايه‌ي ِ آن را بيابم.
خاستگاه: رايانْ‌پيامي از مجيد روشنگر، دفتر ِ فصلْ‌نامه‌ي ِ بررسي ِ كتاب- لوس‌آنجلس
٢. دكتر ايران کلباسي (استاد ِ زبانْ‌شناسي): زبان فارسي‌ي ِ مِعيار، فارسي‌ي ِ آموزشي است نه فارسي‌ي ِ تهراني
در اين جا بخوانيد ↓
http://www.kanoonweb.com/index.php?option=com_content&task=view&id=477&Itemid=3
خاستگاه: رايانْ‌پيامي از فرشيد ابراهيمي - تهران
٣. سوگْ‌چامه‌ای رسا و شيوا در گريستن بر سركوب ِ "داد" به دستان ِ "بيداد"
احمدرضا قایخلو
شاعر ِ نوآور ِ تبعيدي‌ي ِ ايراني در استراليا، براي ِ نمايش ِ درد و دريغ و خونْ‌آب ِ جگر ِ خود از "بيداد"ي كه بر "داد" و "دادْخواهان" رفته‌است و مي‌رود، اسلوبي كهن را به كار گرفته و گريستن ِ دردمندانه و سوخته‌دلانه‌اش را با رسايي و شيوايي‌ي ِ تمام، كالبَدبخشيده است. خيالْ‌نقشْ‌هاي ِ نو و ابتكاري‌ي ِ شاعر – در عين ِ كهنْ‌بودگي‌ي ِ بافت و ساخت ِ سخن ِ او – سختْ چشمْ‌گير و ستودني است.با سپاسْ‌گزاري از سراينده‌ي ِ گرامي، كه سوگْ‌چامه اش را به اين دفتر فرستاده‌است، متن ِ آن را در اين جا مي‌آورم ↓
مرگ یاران را اگر بگریستی
مرگ اگر از مرگشان آگاه بود
ناخنان کندي و پر بگریستی
صبحْ‌گاهی تازه خون‌ْْآب ِ جگر
برزدی در رهگذر بگریستی
آتش دیرینه در خود می نشست
سایه ها بر یکدگر بگریستی
گوشْ‌ماهی بر خبر بگریستی
هم نسیم ِ در به در بگریستی
هم دروغ و هم سفر بگریستی
هم سیاهی بر حجر بگریستی
تا کجا شیونْ‌کنان جان ِ جهان
برخط ِ پیکرْنگر بگریستی
واو ِ واویلا و یای ِ یاوه‌گرد
بر جنون مُنتََحَر بگریستی
ابرها دریا به دریا موج موج
بر حُباب و آن صُوَر بگریستی
*
در پی ِ توفان که می‌جستند راه
موکشان توفان مگر بگریستی
ای پری بگشا گلوبند ِ تگرگ
ای ... که بی یاران سحر بگریستی
بی تفاوت شد مگر لیل و نهار
خود، تماشا بر نظر بگریستی
خاستگاه: رايانْ‌پيامي از احمدرضا قايخلو- ملبورن - استراليا
٤. خاموشي‌ي ِ اندوهْبار ِ يك باستانْ‌شناس ِ شايسته
http://rouznamak.blogfa.com/post-404.aspx
خاستگاه: رايانْ‌پيامي از مسعود لقمان، دفتر ِ روزنامك- تهران
٥. براي ِ پاسداري از ميراث ِ تاريخي و فرهنگي به ياري‌ي ِ مردم اصفهان بشتابيم
در اين جا بخوانيد ↓
http://www.savepasargad.com/2008-DEC/ostandar-esfahan.htm
خاستگاه: رايانْ‌پيامي از شكوه ميرزادگي - بُنياد ِ ميراث ِ پاسارگاد
٦. دو گفتار ِ گاهانْ‌شناختي‌ي ِ ديگر از "استاد جعفري"
I
GOOD CONSCIENCE AND PRAYER
Zarathushtra Spitama stands unique among the founders of religion or way of life. He has his Divine Message in poetry, which while singing, one breaks into prayer and at the same time, is guided to lead a precise, right, progressive, free and beneficial life based on Good Thoughts, Good Words and Good Deeds. His seventeen sublime songs, the Gathas, are simultaneously inspiring prayers and guiding doctrines. A very unique and practical way of provoking Good Mind to lead a Good Life, indeed!
The following supplements to the Gathas in the Avesta and Pahlavi scriptures show that the Songs were individually meditated in silence and sung loudly. The Avesta shows that they were collectively sung by a group standing around a bright fire in a social enclosure. They were sung by persons, individually or collectively, while lying, sitting, standing, walking, running, riding and driving. They were present and inspiring in every move of life. Pahlavi scriptures add that they were sung with stringed instruments—an enchanting choir.
The supplements also show that an individuals and an assembly composed their own prayers when inspired and required. We have a long line of inspiring prayers that can meet any individual or collective need. And, yet one is free to pray in one’s own words.
I have been reciting the Gathas as my morning prayers since 1940’s. That is why I started “A THOUGHT A DAY, TO PRACTICE, SAY AND PRAY” to share them with others on a much smaller scale, one stanza a day, instead of one song a day. When in need, I have my instant prayers in Persian, English or Urdu/Hindi. I join collective prayers in the religious prayers—Gahanbars and birth, Initiation, marriage, honoring, memorial and other ceremonies.
ahyâ yâsâ nemanghâ
ustânazastô rafedhrahyâ
manyêush mazdâ pourvîm speñtahyâ
ashâ vîspêñg shyaothanâ
vanghêush khratûm mananghô
yâ khshnevîshâ gêush-châ urvânem.
Mazda, Wise God, with a bow and uplifted arms, I pray.
First, I ask for support through progressive mentality.
Then I pray that I may perform all my actions,
based as they are on the wisdom of good mind,
precisely according to the laws of righteousness
so that I please You and the soul of the Living World.
(The Gathas: Song 1.stanza 1)
Summary Substance: This is how Zarathushtra begins his Manthra, the "thought-provoking Message," the GATHAS. A simple posture of a humble bow with hands outstretched. Praying for help through progressive mentality, the divine creative faculty, to base every action on wisdom and righteousness, solely to please God and the creation. Asking no personal favor. Offering serene service with love and fervor.
Pondering Points: Be humble and selfless yet creative, wise, precise, promoting and pleasing to serve.
II
In a message dated 11/20/2008 10:39:25 PM Pacific Standard Time, solvolant@yahoo. com writes:
Dear Dina and Maneck,
Dae was what I had in mind when I coined the word Dey-Yasna. In present day Persian we pronounce the word Dey, so I did not see any need to twist my tongue around and call it Dae. I have it from top linguists that I trust that Dey (or Dae as you prefer it) is linguistically related to Div or Dev or Deva. These words are also linguistically related to Deva as Hindus call their Gods and Deity and Divinity as we have it in the West. If you look up Divine and figure what it means, then you are close to the meaning of Dey or Dae also. Div is also related, but it got bad publicity and came to mean Demon.
The Shah Nameh tells the story of how the Div-s thought Shah Tahmooress how to read and write, weave cloth and build houses, so that he would spare their lives. Based on this and other evidences, many speculate that the Div-s where the darker Dravidian people of the South that the more savage Aryans of the North conquered as they came South. I am sure Mr. Jafarey, himself with Baloochi roots, would have much more to tell us about this topic. May Mazda turn his heart towards us so that he will feel like talking to us.
Ushta Ve, Parviz Varjavand,
Ushta, enlightenment to health and happiness!
My comments consist of three parts: Philological, personal and a request.
1. Philological: Dei/dey/dae is the evolved Persian pronunciation of the Avesta "dathvah -- creator" from the root "daa (Sanskrit dhaa) -- to create, to make." It has been used for over 20 times in the Yasna, Yasht and Vendidad, and all of them define Ahura Mazda as the "Creator, Maker."
The Indo-Iranian and Achaemenian calendars had their months named after seasons or the relevant conditions and counted the days by numbers--1,2, 3,4 as we do. It was only later that the Zoroastrian Calendar was changed to have each of the months and days be called after certain deities. There is no evidence in the extant Avesta on this issue. It is evidently a late action, most probably during the Sasanian period. It is the present Traditional Calendar. In this calendar, the name Dathva/Dei/Dey/ Dae has been given to the 10th month and to the 15th and 17th days of each month. Two prayers, one smaller and the other a little longer, have been made by cutting and pasting small pieces from the extant Avesta that mention the relevant deity of the 30 days of the month. These do not show any sign of pertaining to the calendar. They are only each a piece taken from the Avesta. They are called Si-ruzeh/Si- rozah -- literally "belonging to 30-days." Here are three examples:
Day One known Ormazd Ruz/roj: Si-ruzeh I: Ahurahe Mazdaao raevato khvarenanghato ameshanaam spentanaam -- Belonging to Ahura Mazda, the Radiant, the Glorious. Belonging to the Immortal progressives.
Si-ruzeh II: Ahurem Mazdaam raevantem khvarenanghantem yazamaide. Amesha Spenta hukhshathra hudaaongho yazamaide -- Ahura Mazda, the Radiant, the Glorious we venerate. The Immortal Progressives, the good-ruling, the good-bestowing we venerate.
Day Fifteen, known as Dae-be=Mehr Ruz/roj: Si-ruzeh I: Dathusho Ahurahe Mazdaao raevato khvarenanghato. Ameshanaam Spentanaam -- Belonging to the Creator Ahura Mazda, the Radiant, the Glorious. Belonging to the Immortal progressives.
Si-ruzeh II: Dathvaaonghem Ahurem Mazdaam raevantem khvarenanghantem yazamaide. Amesha Spenta hukhshathra hudaongho yazamaide -- The Creator Ahura Mazda, the Radiant, the Glorious we venerate. The Immortal Progressives, the good-ruling, the good-bestowing we venerate.
Day Sixteen, known as Mehr ruz/roj: Si-ruzeh I: Mithrahe Vouru-gaoyaoitoish hazangro-gaoshahe baevaro-chashmano aokhto-naamano yazatahe. Raamano khvaastrahe -- Belonging to Mithra of the Wide-pastures, thousand-ears, ten-thousand eyes, spoken-name, the Yazata. Belonging to Raaaman of Good Settlements.
Si-ruzeh II: Mithrem Vouru-gaoyaoitim hazangro-gaoshem baevaro-chashmanem aokhto-naamanem yazatem yazamaide. Raama khvaastrem yazamaide -- Mithra, the God of Wide-pastures, thousand-ears, ten-thousand- eyes, spoken-name, we venerate. Raaama of Good Settlements we venerate.
Let us keep in mind that the Avesta/Sanskrit Mazdaa/Medhaa, Super-Intellect, although a common word in the Indo-Iranian language, was first applied by Zarathushtra Spitama to the only Ahura/Asura, Being, Essence, he discovered and recognized as the continuous Creator, Maintainer, Promoter and Lover of the Cosmos. Before it, the Indo-Iranians had many males and female deities, whom they called ahura/asura, literally "the being, the essence" from the root "ah/as -- to be, to exist," because they thought that these existed and some, which they could observe or feel, like sun, moon, cloud, water and wind, they called as daeva/deva, literally "shining" from the root "div -- to shine." Zarathushtra, a master of language, took daeva/deva from a synonymous root "div -- to deceive," to mean "deception for all the fancied deities, ahuras/asuas or daevas/devas because they did/do not exist. His Divine Doctrine has only and only one MAZDA AHURA. It does not mention and recognize any of the Indo-Iranian deities, whether called ahura or daeva. They do not exist. Why mention their names!
Dathva/Dei/Dey/ Dae has no connection whatsoever with Daeva/deva/div. Each, as stated, has its own root in the Indo-Iranian language.
2. Personal: You have stated "I am sure Mr. Jafarey, himself with Baloochi roots ..." The roots I have with the Baluch are the same you have or any other Iranian has. They are Iranians and originally hail from "Aran," south of the Caspian Sea . It is now known as the Republic of Azerbaijan, an artificial name given by the Russian politicians . The only difference between you and me is that in Karachi , I had Baluch neighbors and class mates. Like Urdu, Sindhi, Gujarati and more languages, I learned Bauchi from them and am as conversant in it as I am in other languages. As a result, I am proud to be the first Iranian to write a long essay on the "Baluch and Baluchi," which appeared in the top magazine of "Sokhan," Tehran, under the editorship of the late Prof. Parviz N. Khanlari, at that time, Director of the Iran Culture Foundation, and the former Minister of Education. It moved my god-sister Farangis Shahrokh (Yeganegi), a Founder of the Ancient Iran Cultural Society, the Secretary of the Iranian Women's Organization, the President of the Zoroastrian Women's Organization and the Founder director of the Iranian Handicrafts, to promote Baluchi crafts so much so that the last dresses worn by Her Majesty Farah Pahlavi, were of the Baluchi origin. I may add that your dear father was also a Founder and a Trustee, and our Dr. Farhang Mehr and I were among the Board Directors of the Ancient Iran Cultural Society.
3. Request: You have written "The Pristine Purifiers of Zoroastrianism have a strong agenda against Shah Vrahram and many other Dey traditions of the religion. Alex and I were opposed to this kind of Purification of the religion all along. " in the posting "Dey and Mazda" of November 19, 2009. This is not the first time. You have done it for umpteen times. My request is to give a reference as to when did a member of the Zarathushtrian Assembly make such a statement. What the Assembly stands for can easily be seen and quoted from its web sites http://www.zoroastrian.org/ in English and http://www.zartoshti.org/ in Persian or from the books and essays published by its members. They are available records. If some attributes a statement to the Assembly or any of its members without providing the evidence, then it is an allegation.
As far as Shah Bahram Varjavand is concerned, I only know and admire one person, your son. The other Shah Bahram Varjavand does not exist in the Avesta and Pahlavi scriptures. I know the whole history how the story evolved into what we hear from different Traditionalist sources, but this not the place to write the long essay. Please know that we do not have any strong agenda against any tradition. If a tradition is in accordance with the Divine Doctrine of Zarathushtra, we follow and promote it; if not we simply ignore it. Our "strong agenda" is to educate ourselves and those desirous of it in the ever-guiding, ever-fresh, ever-progressive, ever-practical and ever-logical Doctrine. While it enlightens many, it frightens some because they see the blind-following receding before enlightenment. Light appears and automatically darkness disappears.
Wishing all of us more and more of USHTA, Enlightenment,
Ali A. Jafarey,
3 Azar 3746 ZRE = 23 November 2008 CE
Azar ruz/roj in Azar mah -- Jashn-e Azargan (Fire Festival), the Day commemorating the discovery of lighting FIRE by mankind.
خاستگاه: رايانْ‌پيامي از دكتر علي‌اكبر جعفري انجمن ِ دوستداران ِ زرتشت - كاليفرنيا
٧. الفباي ِ دينْ‌دبيره (خطّ ِ اوستايي) در شبكه‌ي ِ جهاني (/ اينترنت) بر اي ِ كاربَران ِ رايانگر
با خشنودي‌ي ِ فراوان، آگاهي‌يافتم كه دو دانشمند به نام هایِ
The Collage of St. Catherine
آمده‌است – در اين جا بخوانيد ↓
http://minerva.stkate.edu/offices/academic/classics.nsf/pages/avestafonts/
خاستگاه: رايانْ‌پيامي از دكتر نويد فاضل - آلمان
٨. شصتمين سالْ‌گرد ِ صدور ِ اعلاميه‌ی ِ جهاني‌ي ِ حقوق ِ بشر را گرامي‌بداريم و از ميراث ِ طبيعي و فرهنگي‌ي ِ ميهن‌مان همچون مردمك ِ چشم ِ خويش، نگاهباني‌كنيم!
در شصتمين سالْ‌گشت ِ صدور ِ اعلاميه‌ی ِ جهاني‌ي ِ حقوق ِ بشر، فراموشْ‌مکنيد كه نگاهداری از ميراث ِ فرهنگي و طبيعی نيز بخش ِ جدايي‌ناپذيری از حقوق ِ بشر است.
٩. رهْ‌نَمود به دوازده گفتار ِ جامعه‌شناختي، فرهنگي و فلسفي
در اين پيوندْنشاني‌ها بخوانيد ↓
X
http://www.fakouhi.com/node/3057
XI
http://www.etemaad.ir/Released/87-09-16/256.htm#125772
خاستگاه: رايانْ‌پيامي از پيام جهانگيري - شيراز
١٠. پي‌گيري‌ي ِ پُرسْماني تاريخي و فرهنگي در كتابي تازه
"اسکندر ِ مقدونی" به روایت ِ متن‌های ِ پهلوی
(درآمدی ریشه‌شناختی بر اسکندرنامه‌های ِ پارسی و تضادّ ِ آن‌ها با ادبیّات ِ پارسی‌ي ِ میانه)
نگارنده: فرشید ابراهیمی
نشر: ابریشمی فر
سال نشر: ١٣٨٧ (چاپ نخست)
بها: ١٩٠٠ تومان
داستان‌های ِ گوناگونی که در پیرامون ِ چهره‌ی ِ تاریخی‌ي ِ اسکندر ِ مقدونی نوشته شده‌اند، چهره‌ای اساطیری از او به دست می‌دهند که جداسازی‌ي ِ آن از حقایق تاریخی، برای پژوهشگران ِ این بخش از تاریخ ِ جهان ِ باستان دشوارمی‌نماید. ادبیّات ِ ایران ِ پیش از اسلام نیز چهره‌ای جداگانه از تازنده‌ی ِ مقدونی نشانْ‌داده‌است که با چهره‌ی ِ داستانی‌ي ِ او در اسکندرنامه‌های پس از اسلام کاملاً بی‌شباهت است.
نگارنده‌ی ِ این جُستار، کوشیده تا با کاوش در گوناگونی‌های ِ تاریخی در پیرامون ِ او، به رده‌بندی‌ي ِ این روایت‌ها و روشن‌سازی گوشه‌ای از زوایای ِ تاریک ِ این پدیده‌ی ِ تاریخی بر پایه‌ی ِ دفترهای ِ پیش از اسلام بپردازد.
خاستگاه: رايان‌ْْپيامي از مسعود لقمان، دفتر ِ روزنامك- تهران
١١. توهين به «سرود ِ ملّي‌ي ِ ايران» در نشستي با حضور ِ شماري از دولتيان و مجلسيان!
يادداشتي از عقاب‌علي احمدي:
در روز ١٣ آذرماه ١٣٨٧، در یک نشست که برای دیدار با بازنشستگان کشوری برگزار شده بود، «مسئولان دولتی و مجلسی‌ي ِ حاضر در مراسم دیدار با بازنشستگان، در اعتراض به پخش سرود «ای ایران، ای مرز پرگهر» در آغاز این مراسم جلسه را ترک کردند. سایت خبری «عصر ایران» با اعلام این خبر نوشته: این میهمانی که فرصتی بود تا بازنشستگان به طرح مشکلات خود با نمایندگان دولت و مجلس بپردازند، به دلیل خروج اعتراض‌آمیز وزیر رفاه و نمایندگان و دیگران مسئولان دولت به هم خورد و به درگیری لفظی بین بازنشستگان انجامید.»
در کتاب سرگذشت موسیقی ایران، نوشتۀ روح‌الله خالقی دربارۀ سرود «ای ایران» چنین آمده است:
«دکتر حسین گل گلاب، سرایندۀ سرود «ای ایران»، دربارۀ انگیزۀ سرودن آن می‌گوید هنگامی که سربازان روسی، انگلیسی و آمریکایی، ایران را اشغال کرده بودند (جنگ بین‌الملل دوم)، در سال ١٣٢٣ یک روز او از خیابان هدایت (در سعدی شمالی) رد می‌شده است و ملاحظه می‌کند که یک سرباز آمریکایی مشغول کتک‌زدن یک بقال ایرانی است. دکتر گل گلاب خیلی عصبانی و ناراحت می‌شود. انجمن موسیقی ملی در همان خیابان هدایت (محلۀ ولی‌آباد) بود که گل گلاب هم به قصد رفتن به آنجا از آن خیابان رد می‌شد. او می‌گوید: «وقتی به انجمن رسیدم، خالقی مرا دید و گفت: چرا ناراحتی؟ قضیّۀ کتک‌خوردن بقال را از سرباز آمریکایی بازگو کردم. خالقی هم خیلی متأثرشد. این انگیزه‌ای شد که آهنگی بسازم و من شعرش را تهیه کنم. حاصل آن همکاری، سرود «ای ایران، ای مرز پرگهر» است که در تقویت روحیّۀ ایرانیان در آن دوران تأثرانگیز خیلی لازم بود.» گفتنی است که سرود دیگری که در آن شرایط دکتر گل گلاب با آهنگی از خالقی ساخت، سرود «آذربایجان» بود که تحت ِ تأثیر ِ اشغال ِ آن منطقه توسّط ِ قشون ِ روسیۀ شوروی ساخته‌شد و بارها اجرا شده است...
باری، آهنگ سرود با آن‌همه اثر موجب شد که وزیر فرهنگ هیأت نوازندگان را به مرکز پخش صدا فرستاد تا صفحه‌ای از آن ضبط و همه‌روزه از رادیو تهران پخش شود. چه قبل و چه بعد از آن، سرودهای دیگری هم ساخته‌‌ام، ولی هیچ‌کدام آن اثر را نداشته است. زیرا موقع برای پیدایش چنین سرودی مناسب بوده است و سرود و آهنگی مطبوع واقع می‌شود که در موقع مناسب و با شرایط موافق از طبع جاری شود که این شرایط در موقع ساختن آهنگ و گفتن شعر سرود «ای ایران» کاملاً جمع بوده است. شرایط چه بود؟ قشون خارجی در کوچه‌ها با کبر و نخوت می‌گذشتند. آزادی و استقلال واقعی از دست رفته بود. سربازان آمریکایی در خیابان‌ها از زور مستی و خوشی تلوتلو می‌خوردند. ملت فقیر و ناتوان ایران از مشاهدۀ این احوال انگشت تحیّر به لب گرفته بودند و مردم متمدّن غرب را با حیرت می‌نگریستند. نوکران اجنبی‌پرست هم به نام وکیل و وزیر بر این صحنه می‌خندیدند و خم به ابرو نمی‌آوردند و کام خود را شیرین می‌ساختند.»
زنده‌ياد استاد غلامحسين بنان
توهین عبدالرضا مصری و همراهان دولتی و مجلسی‌ي ِ او به سرود ملی‌ي ِ ایران، چند پرسش را پیش می‌آورد:
١. آیا او سرود «ای ایران» را پدیده‌ای ضدّ ِ جمهوری اسلامی می‌داند؟
٢. آیا او تفاوت سرود ِ ملی و "سرود ِ نظام ِ سیاسی" را نمی‌داند؟
٣. آیا او سرود «ای ایران» را نشانه‌ای از دستگاه شاهنشاهی و پدیده‌ای مربوط به پیش از جنبش بهمن ١٣٥٧ می‌داند؟
٤. آیا عبدالرضا مصری شهروند ایران نیست و توقع داشته است كه سرود ملی مصر یا عربستان سعودی را در آن مراسم پخش کنند؟!
این پرسش‌ها از آنجا پیش می‌آید که این وزیر و همراهان او به خود زحمت نداده‌اند دلیلی برای این کار ارائه کنند؛ و ناگزیر برای روشن‌شدن مسئله باید به حدس و گمان متوسل شد.
چنان كه گفته شد، سرود «ای ایران»، سرود استقلال ایران است و برای پاسْ‌داشت ِ سربلندی‌ي ِ آن در برابر ِ اشغالْ‌گرانی که در جنگ تحمیلی‌ي ِ دوم – آن زمان که شاید عبدالرضا مصری هنوز به دنیا نیامده بود – سروده شده است.
در پاسخ به پرسش دوم باید یادآوری کرد که دستگاه فرمانروایی‌ي ِ ایران تا پیش از بهمن ١٣٥٧، سرودی داشت به نام «سرود شاهنشاهی»؛ اما در آن زمان هم کسی به خود جرأت نداد به سرود «ای ایران» توهین کند. «سرود ملی» مربوط به همۀ اعضای یک ملت است و به طور طبیعی، اعضای یک ملت بدان دلبستگی دارند. به یک معنا، «سرود ملی» تجلّی‌گاه آرزوها، ستایش‌ها و دل‌نگرانی‌های یک ملت دربارۀ کشور خود است. در مقابل «سرود نظام سیاسی» در کشورهایی که هواداران نظام سیاسی، نظام مورد علاقۀ خود را بالاتر از کشور و ملت می‌دانند، پاسخی است به احساسات هواداران آن نظام و نه الزاماً همۀ شهروندان آن کشور. توجه به این معنا در ایران، که سرنوشت آن در دوره‌ای طولانی از پیروزی، شکست، مقاومت و باز پیروزی، گذشته است، اهمیّتی بیشتر می‌یابد. امروزه به هنگام نواخته‌شدن سرود نظام کنونی، همۀ شهروندان – حتی شهروندان خارج از نظام – به احترام، برمی‌خیزند؛ چون این سرود را نمایندۀ بخشی از ایران و نشانه‌ای از کشور خود می‌دانند.
در پاسخ به پرسش سوم، باید گفت کار نظام‌های سیاسی «ادارۀ کشور» است. برای روزگاری دراز، ایرانیان شیوۀ پادشاهی و شاهنشاهی را برای ادارۀ کشور خود برگزیده بودند. در ٣٠ سال پیش، ایرانیان نظام جمهوری اسلامی را بر جای دستگاه فرمانروایی‌ي ِ پیش نشاندند. پیش از ١٣٥٧، ایرانیان موحّد بودند و بیشترین ایشان، مسلمان. در آن زمان، زندگی مادی و معنوی‌ي ِ ایرانیان دارای عناصر بسیاری بود از جمله دین و اسلام. با جنبش بهمن ١٣٥٧، «ادارۀ کشور» به اسلام‌گرایان سپرده شد و نه «وظیفۀ مسلمان کردن ایرانیان».
در پاسخ به پرسش چهارم باید گفت، اگر عبدالرضا مصری، ایرانی نیست، چگونه در ایران به وزارت رسیده است؛ و اگر ایرانی است، به کدام حق به سرود استقلال ایران توهین کرده است؟ این روشن است که یک وزیر، مسئولیّتی بسیار سنگین‌تر از یک شهروند عادی در کار نگاهبانی از نمادهای یک کشور- ملت و یک فرهنگ دارد. این بی‌مسئولیّتی و تکبّر او و همراهانش از کجا ریشه گرفته است؟
ایرانیان، منتظر ِ عذرخواهی‌ي ِ رسمی‌ي ِ عبدالرضا مصری و همراهان او هستند. این که این عذرخواهی پذیرفته خواهد شد یا نه، چیزی است که آینده آن را نشان خواهد داد.
با بازبینی‌ي ِ روند ِ ٣٠ سالۀ کوچکْ‌‌شماری‌ي ِ ایران و خوارْداشت ِ احساسات ِ ملّی‌گرایانه، آهسته‌آهسته، زمان آن می‌رسد که هر ایرانی در میهن یا دور از میهن، از خود بپرسد سهمش در شکل‌گیری‌ي ِ وضعیّت کنونی چیست؟ دیگر این که از ایران، چه چیز ِ آن را می‌خواهد؟ آیا وظیفه‌ای در نگاهبانی از ایران و سربلندی آن دارد؟ هم‌میهنان خود را «مُدّعی» می‌انگارد یا «همراه» خود می‌داند. و پرسش مهم‌تر: در گزینش ِ ناگزیر، میان ِ ایران و گروه ِ سیاسی‌ي ِ خود، کدام‌یک را برخواهدگزید؟
خاستگاه: رايان‌ْْپيامي از مسعود لقمان، دفتر ِ روزنامك- تهران
افزوده ها‌ي ِ ويراستار:
براي ِ آگاهي‌ي ِ بيشتر از تاريخچه و شناختْ‌نامه‌ي ِ سرود ِ اي ايران در شصت و چهارمين سال ِ زادْروز ِ آن، بدين پيوندْنشاني، روي‌بياوريد ↓
http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A7%D9%8A_%D8%A7%D9%8A%D8%B1%D8%A7%D9%86
و براي ِ شنيدن ِ اجرايي از اين سرود، بدين جا ↓
دریافت پرونده MP۳ یکی از اجراهای سرود ای ایران
تصويرهاي ِ متن ِ سرود و عنوان ِ آن با نماي ِ دماوند ِ سرفراز و چهره‌ي ِ زنده‌ياد استاد بنان نيز افزوده‌ي ِ هموست.
١٢. بررسی کتابی از نویسنده ای آلمانی، گزارشی از آيين ِ يادبود و بزرگْ‌داشت ِ جانْ‌باختگان در راه ِ آزادي‌ي ِ انديشه و بيان در هانوور ِ آلمان و گفت و شنود با بانويي ايراني درباره‌ي ِ روزهاي ِ تلخ ِ پناهْ‌جويي‌اش در آلمان
در اين سه پیوندْنشاني بخوانيد ↓
http://www.shahrzadnews.org/article.php5?id=1328
http://www.shahrzadnews.org/article.php5?id=1331
http://www.shahrzadnews.org/article.php5?id=1333
خاستگاه: رايان‌ْْپيامي از نوشين شاهرخي- هانوور- آلمان
