CENTER FOR IRANIAN STUDIES - کانون پژوهشهای ايران شناختی

متن ِ اين گفت و شنود ِ ارزش‌ْمند را در پيوند ِ زير، از دقيقه‌ي پنجم به بعد، ببينيد و بشنويد ↓
http://www.voanews.com/wm/voa/nenaf/pers/pers1440vSUN.asx


خاستگاه: راياپيامي از دكتر مهرداد درويشْ‌پور- استكهلم، سوئد


براي دستْ‌يابي به آگاهي‌هاي گسترده‌تر از كارنامه‌ي ِ اين پژوهشْ‌گر ↓
http://www.google.com/search?q=Mehrdad+Darvishpour&rls=com.microsoft:en-us:IE-SearchBox&ie=UTF-8&oe=UTF


١٤. تحليل ِ گسترده‌اي از كارنامه‌ي ِ «آدميّت»: پيوستي بر يادداشت ويراستار يكشنبه ١١ فروردين ماه ١٣٨٧ خورشيدي (٣٠ مارس ٢٠٠٨)


سیری در آثار مورخ برجستۀ انقلاب مشروطه ایران، دکتر فریدون آدمیّت


حمید اکبری


در اين جا بخوانيد ↓
http://asar.name/1980/04/adamiad.html


خاستگاه: راياپيامي از مجيد نفيسي - لوس آنجلس


١٥. پژوهشي در باره‌ي ِ «مَي» (/ «مِي») در فرهنگ و ادب ِ ايران


تارنماي ِ روزنامك با گرامي‌داشت ِ شصت و نُه سالگي‌ي ِ پژوهنده‌ي ِ ايرانْ‌شناس فريدون جُنيدي، پايه‌گذار و سرپرست ِ بُنياد ِ نيشابور، پژوهشي از او را با عنوان ِ پژوهشي درباره‌ي ِ مِي، نشرداده كه رهْ‌نمود ِ سودمندي‌ست به شناخت ِ يكي از پُرْبَسْ‌آمَدْترين كليدْواژه‌ها در فرهنگ و ادب ِ كهن ِ ايراني (در هر دو بخش ِ پيش و پس از اسلام ِ آن) و هر پژوهنده در اين گستره را به كار خواهدآمد ↓
http://rouznamak.blogfa.com/post-265.aspx
*
درباره‌ي ِ كارنامه‌ي ِ فريدون جُنيدي ↓
http://rouznamak.blogfa.com/post-64.aspx


خاستگاه: راياپيامي از مسعود لقمان - تهران


١٦. درگذشت ِ دکتر حسن ملکشاهی استاد و پژوهنده‌ي ِ دانشگاه تهران


به گزارش ِ خبرگزاري‌ي ِ مهر، دكتر حسن ملكشاهي، استاد و پژوهنده‌ي ِ سرشناس ِ دانشگاه تهران در زمينه‌ي ِ فلسفه و يزدانْ‌شناخت ِ اسلامي و استاد ِ فراخوانده در دانشگاه پرينستون آمريكا درهشتادسالگي در تهران درگذشت.

متن ِ گزارش ِ مهر را در اين جا بخوانيد ↓
http://www.mehrnews.ir/NewsPrint.aspx?NewsID=661816


خاستگاه: راياپيامي از پيام جهانگيري - شيراز


١٧. نگرشي به ژرفاي ِ تاريخ و فرهنگ ِ ايرانيان


جُنگي از فيلم‌هاي ِ ويديويي درباره‌ي ِ پارسه / تخت ِ جمشيد در اين جا ↓
http://www.youtube.com/watch?v=VXLaeZnJzVY


خاستگاه: راياپيامي از آرمان وزيري- كانادا


١٨. چوب ِ حَراج بر مهمّ‌ترين اثر ِ تاريخي‌ي ِ ايران! واگذاری‌ي ِ مجموعه‌ی ِ فرهنگي و تاريخی‌ي ِ پاسارگاد به بخش ِ خصوصی!


در اين جا بخوانيد ↓
http://www.savepasargad.com/march/khososi%20saazi.htm


خاستگاه: رايا پيامي از شكوه ميرزادگي - دِنْوِر (كلرادو)، آمريكا


١٩. «تولّدي ديگر»، شاهكار و يادگار ِ ماندگار ِ «فروغ فرّخْ‌زاد»

نمايش ِ شعر در تصويرهايي زيبا و ديدني، همراه با موزيك ِ زمينه - كاري از سيمين ناصري ↓
در اين جا ببينيد و بشنوید
(با سپاس ِ ويژه از ياري و همكاري‌ي ِ گيتي‌بانو مهدوي براي ِ آماده‌كردن ِ اين پيوند)


خاستگاه: راياپيامي از دكتر سيروس رزّاقي‌پور- سيدني، استراليا


افزوده‌ي ِ ويراستار:


متن ِ شعر ِ تولّدي ديگر را در اين جا به خطّ ِ شاعر بخوانيد ↓
http://www.forughfarrokhzad.org/selectedworks/tavalodi/tavalodi_p1.asp


براي شنيدن ِ اين شعر با صداي ِ شاعر، نخست به اين نشاني، روي بياوريد ↓
http://www.forughfarrokhzad.org/audioalbum.htm
سپس مكانْ‌نما را در فهرست ِ بالاي ِ صفحه، بر Audio Albums بفشاريد و در صفحه‌اي كه بازمي‌شود، در

بفشاريد و پرونده‌ي ِ اين شعر را در رايانگر ِ خود، بارگذاري‌كنيد و بشنويد.

این عکسی است که فضاپیمای وویجر از زمین گرفته است. عکسی که زمین را در فضای بیکران نشان می دهد.

کارل ساگان فضانورد آمریکایی کتابی با همین عنوان نوشته است.
در قسمتی از این کتاب می خوانیم: دوباره به این نقطه نگاه کنید. همین جاست. خانه این جاست. ما این جاییم. تمام کسانی که دوستشان دارید، تمام کسانی که می شناسید، تمام کسانی که تابه‌حال چیزی در موردشان شنیده اید و تمام کسانی که وجود داشته اند، زندگی شان را در این جا سپری کرده اند. برآیند تمام خوشی ها و رنج های ما در همین نقطه جمع شده است. هزاران مذهب، ایدئولوژی و دکترین اقتصادی که آفرینندگانشان از صحت آنها کاملا مطمئن بوده اند، تمامی شکارچیان و صیادان، تمامی قهرمانان و بُزدلان، تمامی آفرینندگان و ویران کنندگان تمدن، تمامی پادشاهان و رعایا، تمامی زوج های جوان عاشق، تمامی پدران و مادران، کودکان امیدوار، مخترعان و مکتشفان، تمامی معلمان اخلاق، تمامی سیاستمداران فاسد، تمامی «اَبَرْستاره ها»، تمامی رهبران کبیر، تمامی قدّیسان و گناهکاران در تاریخ ِ گونه‌ي ما، آن جا زیسته اند، در این ذرّه غبار که در فضای بیکران در مقابل اشعه خورشید شناورست. زمین ذرّه‌ای خُرد در مقابل عظمت جهان است. به رودهای خون که توسط امپراطوران و ژنرال ها بر زمین جاری شد، البته با عظمت و فاتحانه، بیندیشید. این خونریزان، اربابان لحظاتی از قسمت کوچکی از این نقطه بوده اند. به بی‌رحمی‌های بی پایانی که ساکنان گوشه ای از این نقطه، توسّط ساکنان گوشه‌ي ِ دیگر (که از این فاصله نمی‌توان آنها را از هم بازشناخت) متحمل شده اند، بیندیشید. چقدر اینان به کشتن یکریگر مشتاقند. چقدر با حرارت از یکدیگر متنفرند. تمامی شکوه و جلال ما، تمامی حسّ ِ خودْمهمّ‌بینی‌ي ِ بی پایان ما، تَوَهُّم این‌ که ما دارای موقعیّتی ممتاز در پهنه‌ي ِ گیتی هستیم، به واسطه‌ي ِ این عکس به چالش کشیده می شود. سیّاره‌ي ِ ما لکّه‌ای گم‌شده در تاریکی‌ي ِ کهکشان‌هاست. در این تیرگی و عظمت بی پایان، هیچ نشانه‌ای از این‌ که کمکی از جایی می‌رسد تا ما را از شرّ ِ خودمان در امان نگاه دارد، دیده نمی شود.


زمین تنها جای شناخته شده‌اي‌ست که قابلیّت زیست دارد. هیچ جایی نیست – حدّ ِ اقل در آینده‌ي ِ نزدیک – که گونه‌ي ِ بشر بتواند به آن جا مهاجرت کند. مشاهدات، بله، استقرار، هنوز نه. خوشتان بیاید یا نه، زمین تنها جایی است که می توانیم بر آن، روی پای مان بایستیم. گفته شده که فضانوردی تجربه ای‌ست شخصیّت ساز که فرد را فروتن می سازد. شاید هیچ تصویری بهتر از این، غرور ابلهانه و نابِخْرَدانه‌ي ِ نوع بشر را در دنیای کوچکش به نمایش نگذارد. برای من، این تصویر تاکیدی‌ست بر مسئولیت ما در جهت ِ برخورد مهربانانه تر ما با یکدیگر و سعی در گرامی‌داشتن و حفظ کردن ِ این نقطه آبی‌ي ِ کمْ‌رنگ، تنها خانه‌ای که تاکنون شناخته‌ایم.


خاستگاه: راياپيامي از دكتر كاظم ابهري - ادلايد، استرالياي جنوبي


٢٢. يادواره‌ي ِ نخستين بالْ‌گشايي‌ي ِ انسان به گستره‌ي ِ كيهان


چهل و هفت سال ِ پيش از اين، در چنين روزي، ۲۳ فروردین ۱۳۴۰ با پرواز یوری گاگارین نخستین فضانورد جهان، به وسيله‌ي ِ فضاپیمای وستک-۱ به فضا، عصر ِ سفرهای كيهاني‌ي ِ انسان آغاز شد. از آن پس، اين روز، به منزله‌ي ِ روزي مهمّ و يادماني در تاريخ ِ فرهنگ و دانش ِ انساني نشانْ‌گرفت.

عکس رسمی یوری گاگارین با نشان‌های افتخار

درباره‌ي ِ گاگارين بخوانيد ↓
http://fa.wikipedia.org/wiki/%DB%8C%D9%88%D8%B1%DB%8C_%DA%AF%D8%A7%DA%AF%D8%A7%D8%B1


خاستگاه: ويكيپديا، دانشنامه‌ي ِ آزاد در شبكه‌ي ِ جهاني


٢٣. اعتراض به آزمندي و طمعْ‌ورزي‌ي ِ همسايه‌ي ِ عرب ِ جنوبي نسبت به جزيره‌هاي ايراني‌ي خليج ِ فارس


کانون فرهنگي لُر ِ بختياری
از همگان دعوت کرده است تا به منظور اعتراض به ادعای واهی امارات و اعلام جدایی‌ناپذيری ي جزيره هاي ايرانی ي ِ خليج هميشه فارس روز پنج شنبه ٢٢ فروردين ١٣٨٧ ساعت ١١ صبح مقابل سفارت اين کشور در تهران جمع شوند.


خاستگاه: راياپيامي از شكوه ميرزادگي- دِنوِر، كلرادو-آمريكا


در زمينه‌ي ِ ناميدن ِ خليج فارس به نامي ساختگي و بي‌بُنياد نيز آقاي ِ پيام جهانگيري، پيام زير را از شيراز به اين دفتر فرستاده و همگان را به امضاي دادخواستْ‌نامه‌ي ِ پيوست ِ پيام، خطاب به رسانه‌هاي جهاني، فراخوانده ‌است:

For The Immediate and unconditional deletion of “Arabian Gulf” from Google Earth Petition to International Media that is created by SOS Iran and written by Amil Imani: Please click on http://www.petitiononline.com/sos02082/petition.html

and sign this petition You can also leave a comment.For example: I have leaved this message:"This gulf has been named as Persian Gulf through out the history, please don't scratch the historical documents."

Kind regards,

Payam Jahangiri, Shiraz-Iran

٢٤. گزارشي تصويري از جشنْ‌آيين ِ «سيزده به‌در» در "نصف ِ جهان"

جشن فرخنده « سیزده به در» در کرانه های زیبای زاینده رود

خاستگاه: ايرانْ‌نامه، تارنماي ِ دكتر شاهين سپنتا


متن ِ گزارش و نماهاي زيباي ديگري از اين جشنْ‌آيين را در اين نشاني بخوانيد و ببينيد ↓
http://drshahinsepanta.blogsky.com/


٢٥. در خواست ِ نماينده‌ي ِ زرتشتيان براي ِ يادْكرد از زادْروز و بدرودْروز ِ«زرتشت» در گاهْ‌شمار رسمي‌ي ِ كشور


تذکّر نماينده‌ي ِ زرتشتيان به وزير ارشاد


کوروش نيکنام نماينده زرتشتيان به محمدحسين صفارهرندي تذکر داد زادروز زرتشت پيامبر زرتشتيان و تاريخ درگذشت او در تقويم رسمي ايران ثبت شود. نيکنام روز گذشته در جلسه علني مجلس طي تذکري کتبي اين درخواست را مطرح کرد و غلامعلي حدادعادل رئيس مجلس هم آن را قرائت کرد. در حال حاضر سالروز ولادت و درگذشت زرتشت در تقويم رسمي ايران ذکر نمي شود.


خاستگاه: راياپيامي از پيام جهانگيري - شيراز


٢٦. رهْ‌نَمود به گستره‌ي ِ «كتاب» در ايران و جهان: ارمغاني تازه از تهران


شماره‌هاي ٢٢٢- ٢٢٦ ماهنامه‌ي ِ جهان ِ كتاب در دو دفتر ِ سرشار از گفتارها، بررسيها، نقدها و آگاهي‌نامه‌هاي ِ وابسته به كتاب در ايران و جهان، ديروز به اين دفتر رسيد.

نشر ِ دفترهاي تازه‌ي ِ اين ماهنامه‌ي ِ فرهنگي‌ي ِ ارجمند در پي ِ كوشش‌هاي ِ دوازده‌ساله‌ي ِ دستْ‌اندركاران ِ آن، گام ِ تازه‌اي به پيش و مايه‌ي خشنودي‌ي ِ همه‌ي دوستداران كتاب و آرزومندان ِ گسترش و نهادينه‌شدن ِ فرهنگ ِ كتابْ‌خواني در ميان ِ ايرانيان است. از همين غربتْ‌گاهي كه «شهرْبند» ِ آنم، به گردانندگان ِ دستْ‌مَريزاد و آفرين مي‌گويم. گام‌هاشان در پيمودن ِ اين راه ِ دشوار، استوارترباد!


٢٧. «چيستا»: ويژه‌نامه‌ي ِ نويسنده و پژوهنده‌اي نامدار

ماهنامه‌ي ِ ادبي- فرهنگي- اجتماعي‌ي ِ چيستا، شماره‌هاي ٤و٥ سال ٢٥ (٢٤٤- ٢٤٥پي در پي) - دي و بهمن ١٣٨٦ خود در يك دفتر را ويژه‌نامه‌ي ِ نويسنده و پژوهنده‌ي ِ نامدار ِ روزگارمان علي‌اشرف درويشيان كرده و در گفت و شنودي خواندني با او، به گستردگي به كارنامه‌ي ِ سرشار ِ ادبي - فرهنگي‌ي ِ او پرداخته‌است. كوشش در نشر ِ اين دفتر، سزاوار ِ درود و آفرين است.

٢٨. مِهرْنوشت‌هاي ِ ياران و دوستْ‌داران ِ «ايرانْ‌شناخت»


در پي ِ نشر ِ يادداشت ِ برداشتْ‌ها / ديدگاهْ‌ها (؟): دريغ از يك نقد ِ پُخته و سَخته و فرهيخته! و گلايه‌ي ِ دردمندانه و نجيبانه‌ي ِ يك استاد سختْ كوش و رنجْ آزموده و يك فرهيخته و دانشور ِ راستين، فراگير ِ يادداشتي با عنوان ِ اگر من به جاي ِ برخي از جوانان مي‌بودم! نوشته‌ي ِ استاد دكتر پرويز رجبي در تاريخ ِ يكشنبه ١٨ فروردين ماه ١٣٨٧ خورشيدي (٦ آوريل ٢٠٠٨)، سه تن از ياران و همْ‌كاران ِ فرهيخته‌ي ِ ايرانْ‌شناخت در پيامْ‌هايي همْ‌دلانه و مهرْورزانه به اين دفتر، در مورد ِ درونْ‌مايه‌ي اين تارنما به ارزشْ‌داوري‌ي ِ مثبت پرداخته و ويراستار را به پي‌گيري‌ي ِ ورزيدن ِ خويشْ‌كاري‌ي ِ فروتنانه‌ي ِ فرهنگي‌اش، تشويق‌كرده و دلْ‌گرمي‌بخشيده‌اند.
ويراستار– كه به «آواز» رويْ‌كرد دارد و نه به «آوازْخوان» – اين مهرْنوشت‌هاي دوستان را در اين جا نشر مي‌دهد تا هم به خوانندگان ِ ارجمند، نشان‌دهد كه نگرش ِ اهل ِ فرهنگ به كوشش ِ بي‌ادّعاي ِ او و چشمْ‌داشت ِ ايشان از چگونگي‌ي ِ آن، در چه پايه و مايه‌اي‌ست و هم به خودْ يادآورشود كه در ورزيدن ِ خويشْ‌كاري‌اش، تا چه اندازه بايد دقيق و باريكْ‌بين باشد و همواره خود را پاسخْ‌گوي ِ ناقدان ِ راستين بداند.
اين نكته‌ي بنيادي را هم مي‌افزايد كه نگاه ِ او به جوانان – آن گونه كه برخي از آنان مي‌پندارند و در يادداشت‌هاي خود، بازمي‌گويند – نگرشي كوچكْ‌انگارانه نيست و همانْ‌گونه كه بارها در نوشته‌هاي ِ خود يادآورشده‌است، نسبت ِ ميان ِ خود و نسل ِ جوان را نسبت ِ دوندگان ِ ورزش ِ «دو ِ ميداني» مي‌داند و انتظاردارد كه آن پويندگان ِ تازه‌نفس، چوب ِ بازي را به‌هنگامْ از دست ِ او و همْ‌تايان او (نسل ِ ارشد / دوندگان ِ پيشين) بگيرند و اين پويش و كوشش را به شايستگي دنبال كنند و «بار ِ امانت» را بر دوش بكشند و به سرمنزل ِ بعدي برسانند و به نوبه‌ي ِ خود به ديگرْ پويندگان ِ سر ِ راهشان بسپارند. چيزي كه هست، براي ِ عهده‌دارشدن ِ اين خويشْ‌كاري، بُردباري، پايداري و هوشياري و «زماني مياساي از آموختن!» – كه فردوسي‌ي ِ بزرگ گفت – بايسته‌است و اميدمي‌رود كه همه‌ي ِ جوانان ِ ما چنين‌باشند.
اين هم مِهرْنوشتْ‌هاي ِ دوست‌ْْداران ِ ايرانْ‌شناخت:


استاد دوستخواه ارجمند،
یادداشت‌ها را خواندم و تأسّف‌خوردم. ببخشید که شاگرد کوچک شما، از شما چنین خواهشی دارد؛ اما بهترست که اصلا ً چنین یادداشت هایی را نادیده‌بگیرید و آن را از صفحه‌ی تارنمای‌تان – که همواره عزیزترین پیام ها را برای من دارد – حذف کنید. استاد گرامی، همواره هستند کسانی که جز سمْ‌پاشی و دُژْخویی چیزی در چنته ندارند و از روی بیکاری گستره‌ی ِ اینترنت را عرصه‌ی نامه‌پراکنی‌های خود قرارداده اند. امّا غمگین نشوید که ارزش شما و استادان نازنینی چون استاد رجبی را فرزندان ایران می‌دانند.
دل ِ هر کسی از این برخوردها به درد می آید! بگذریم...
روي نازنین‌تان را می‌بوسم.
با مهر و درود
نوشین شاهرخي - هانوفر، آلمان
http://www.noufe.com/

* * *
درودي ديگر بر استاد عزيزم،
"كامنت"ها را با كمال ِ تأسّف خواندم و حيران از نسلي كه با اصول ِ نقد و منطق هيچ آشنايي ندارد. حقيقة ً از اين نوشتارها دلْ‌گير شدم و احساس ِ شرم كردم و بار ِ ديگر به اين انديشه نشستم كه قدرْنشناسي‌ي ِ ما از بزرگانمان (مانند ِ شما و دكتر رجبي) چه پيْ‌آمدهاي ِ دردناكي براي اين نسل (كه خود نيز جزئي از آنم) دارد.
دلْ‌گير نباشيد كه دل‌مان از دلْ‌گيري‌تان مي‌گيرد. شاد و تندرست و پايدار بمانيد كه چشم و چراغ ِ همين جوانان ِ – هرچند ناپخته – هستيد.
دست‌هاي‌تان را مي‌بوسم.
شاگرد ِ كوچكتان:
پيام جهانگيري - شيراز
* * *
جناب آقای دکتر دوستخواه گرامی،

وقتی به رنج و کوشش و پشتکار شما و آقای دکتر پرویز رجبی می نگرم که چگونه با همه مرارت ها و تلخکامی ها، آرمان بزرگ خود را دنبال می کنید و نتیجه اش چنین سخنانی می شود، از سویی بسیار اندوهگین می شوم و از سویی با خود می گویم که مگر دستِ کم در چند سده اخیر، چنین اعمالی، سکه‌ي ِ رایج مملکت ما نبوده است؟ و مگر یکی از علل عقب ماندگی ما همین نیست که به راحتی پا در کفش بزرگان کرده ایم، برای آنان پرونده ساخته ایم، تحقیرشان کرده ایم و اسباب زبونی و بدبختی خود را فراهم ساخته ایم؟ اگر چنین نظرهایی نوشته نمی شد، موجب تعجب می بود .اجازه می‌خواهم صمیمانه از جناب ِ عالی خواهش کنم صفحه نظرهای خود را مسدود کنید و یا محدود به بازبینی‌ي قبلی کنید و همه‌ي ِ این مطالب را پاک بفرمایید تا این خانه دوست داشتنی اینچنین عرصه تاخت و تاز ِ تازه به دوران رسیده های تباه گر فرهنگ ایران نشود. هم شما و هم من و هم دیگران کم و بیش میدانند که اینان چه کسانی هستند و دست آموزگار زمانه آنان را بخود خواهد آورد و جهل جوانی و خامی آنان را به شور جوانی بدل خواهد ساخت. اما گویی اوضاع مملکت ما بجایی رسیده که مرز کودکی و جوانی دورتر رفته است. در عهد ما جسارت به استادان و خرده گرفتن های خودستایانه از آنان در حدود پانزده شانزده سالگی به پایان می رسید اما اکنون گویا تا سی سالگی ادامه دارد!ایران شناخت خانه‌ي ِ امید پژوهشگران ایران است و دور باد دست پرونده سازان و نقاب داران از آن! شاد و خرّم باشید.


رضا مرادي غياث‌آبادي - تهران

posted by Jalil Doostkhah @ 3:48 AM