Tuesday, March 25, 2008
ترانه سزودهايي نوآيين برای ِ نوروز و بهار: پيوست ِ دهم بر درآمد ِ ٣: ٧٢، زيرْبخش ِ١
يادداشت ويراستار
چهارشنبه ٧ فروردين ماه ١٣٨٧ خورشيدي
(٢٦ مارس ٢٠٠٨)
محمّد جلالي چيمه (م. سحر) شاعر ِ توانا و گشاده زبان و شورمند ِ ايراني، "شهربند" ِ غربت ِ پاريس، با همه شرنگ ِ دورماندگي از ميهن كه در كام ِ جان دارد، همواره راستْ قامت، نستوه، بيدادْستيز، آزادي ستا و دوستدار ِ مردمْ سالاري و آدمي خويي و آشتي و زندگي ي بزرگوارانه ي ايراني و انساني بوده و كارنامه ي شعري ي او، گواه ِ راستين ِ اين سخن است. (← http://msahar.blogspot.com/)
*
در نوروز ِ امسال نيز ترانه سرودهاي زيبا و پرشوري به نام ِ
نشرداده است كه براي هرچه شكوهمندتركردن ِ اين جشنْ آيين ِ ديرينه ي ايراني، در اين پيوست بر جُنگ ِ نوروزي بازْنشرمي دهم.
نوروز ِ نامدار
نوروز و نوید ِ بخت فیروزی تو
هر جا گذر آوری دل افروزی تو
آن شادی نوشونده آن دانهء شوق
درخاک نیاکان پریروزی تو
نوروزی و پیک نوبهاری مارا
سرماشکنی شکوفه زاری مارا
یک سال ترا چشم به ره داشته ایم
تا باز نشاط ِ نوبر آری ما را
ای روز بزرگ ، در جهان نامت خوش
زی بستر یاس و نسترن گامت خوش
با صبر ِ بنفشه ، شوق ِ سوسن ، غم ِ گل
از قافلهء بهار پیغامت خوش
ای خوشتر از آن روز کزآن خوشتر نیست
نوروزی و خاک بی تو بارآور نیست
بی نو شدن تو نیست شادی در ابر
بی شوق تو چشمه سار خـُنیاگر نیست
نوروز منا زباستان می آیی
با خُنچهء نـَقل و داستان می آیی
با ما همه روزگار گو کج بازد
شادا که زکوی راستان می آیی
نوروز منا به هفت سینت سوگند
بر نوشــدن ِ نـوآفرینت سوگند
یکسان نِگــَرد به کـُفر و دین دیدهء تو
از دین به صفــا تری به دینت سوگند
نام تو و طرف جویبار و لب کشت
یاد تو و طرح باغ و تصویر بهشت
هم برلب «اهل دین» رود در مسجد
هم برلب «اهل کفر» در کنج ِ کِنشت
خوشتر ز هزار گنج و نقدینهء ما
نوروزی و نامــدار ِ دیرینهء ما
شادآ که صفای قدمت می ستـُرد
گـَرد از دل ما و زنگ از آئینهء ما
هر جا گذر آوری دل افروزی تو
آن شادی نوشونده آن دانهء شوق
درخاک نیاکان پریروزی تو
نوروزی و پیک نوبهاری مارا
سرماشکنی شکوفه زاری مارا
یک سال ترا چشم به ره داشته ایم
تا باز نشاط ِ نوبر آری ما را
ای روز بزرگ ، در جهان نامت خوش
زی بستر یاس و نسترن گامت خوش
با صبر ِ بنفشه ، شوق ِ سوسن ، غم ِ گل
از قافلهء بهار پیغامت خوش
ای خوشتر از آن روز کزآن خوشتر نیست
نوروزی و خاک بی تو بارآور نیست
بی نو شدن تو نیست شادی در ابر
بی شوق تو چشمه سار خـُنیاگر نیست
نوروز منا زباستان می آیی
با خُنچهء نـَقل و داستان می آیی
با ما همه روزگار گو کج بازد
شادا که زکوی راستان می آیی
نوروز منا به هفت سینت سوگند
بر نوشــدن ِ نـوآفرینت سوگند
یکسان نِگــَرد به کـُفر و دین دیدهء تو
از دین به صفــا تری به دینت سوگند
نام تو و طرف جویبار و لب کشت
یاد تو و طرح باغ و تصویر بهشت
هم برلب «اهل دین» رود در مسجد
هم برلب «اهل کفر» در کنج ِ کِنشت
خوشتر ز هزار گنج و نقدینهء ما
نوروزی و نامــدار ِ دیرینهء ما
شادآ که صفای قدمت می ستـُرد
گـَرد از دل ما و زنگ از آئینهء ما
م. سحر
پاریس - ٢٩ اسفند ١٣٨٦
و این رباعی هم که به شادباش رسیدن سال جاری میلادی سروده شده،
هم این جا همراه با بهترین آرزوها هدیهء نوروزی دوستان باد!
بیداد زمانه را زوالی خوش باد
آزادی و صلح را مجالی خوش باد
سالی نه اگر به شادمانی طی شد
سالی که فرا رسید سالی خوش باد
هم این جا همراه با بهترین آرزوها هدیهء نوروزی دوستان باد!
بیداد زمانه را زوالی خوش باد
آزادی و صلح را مجالی خوش باد
سالی نه اگر به شادمانی طی شد
سالی که فرا رسید سالی خوش باد
خاستگاه: راياپيامي از
و تارنماي ِ م. سحر به نام ِ سحرگاهان:
