Wednesday, September 19, 2007
واپسين يادگار از «استاد حسابي» - پيوست ِ دوم بر درآمد ِ ٣: ٤٤، زيرْبخش ِ ١٣
يادداشت ويراستار
چهارشنبه ٢٨ شهريورماه ١٣٨٦
(١٩ سپتامبر ٢٠٠٧)
پس از نشر ِ درآمد ِ٣: ٤٤، زيرْبخش ِ ١٣و پيوست ِ يكم آن، امروز دوست ارجمندم گيتي بانو مهدوي، تصويري يگانه و ديدني از زنده ياد دكتر محمود حسابي (واپسين يادگار ِ آن فرزانه ي بزرگ ِ روزگارمان) را كه به دست آورده، با مهر بدين دفتر فرستاده است. دريغم آمد، آن را بازْنشرندهم. پس با سپاسگزاري از او در اين پيوست مي آورمش.
در اين ميان، فرصت يك روشنگري و يا درستْ گرداني (احتمالي) هم پيش آمد. در درآمد ِ٣: ٤٤، زيرْبخش ِ ١٣ گفته شده بود كه دكتر حسابي در بيمارستاني در پاريس درگذشت. امّا در نوشته ي آمده در زير ِ اين تصوير تازه، جاي ِ خاموشي ي او «بيمارستان دانشگاه ژنو» دانسته شده است. بر من روشن نيست كه خاستگاههاي اين دو روايت ِ ناهمخوان چيست و تنها براي يادآوري، به اين اختلاف اشاره كردم.
در زير ِ تصوير آمده است:
تصويري از آخرين لحظات ِ حيات ِ پرفسور حسابي
شام در كنار ِ تخت ِ استاد سرد شده است؛ ظاهراً ديگر نيازي به خوردن ِ غذا نيست! پزشكان و مسؤولان ِ بيمارستان دانشگاه، به اين نتيجه رسيده اند كه معالجه روي قلب ِ استاد، ديگر اثري ندارد! لذا آنژيوكت ِ تزريق ِ چند دارو براي ادامه ي تپش ِ قلب را از رگ ِ دست ِ راست و آنژيوكت ِ تزريق ِ مُسكّن ِ درد را از دست ِ چپ ِ ايشان خارج كرده و حتّا ماسك ِ تأمين ِ اكسيژن را -- كه ريه ها ديگر قادر به تأمين ِ آن نبودند -- برداشته اند و تنها سنسورهاي تپش ِ قلب روشن است.
شگفت اين كه در چُنين حالتي، پزشكان و متخصّصين ِ بيمارستان ِ كانتونال ِ دانشگاه ِ ژنو، در كمال ِ حيرت مي ديدند كه پرفسورحسابي در آخرين لحظات حيات[هم] به چيزي جز مطالعه و افزايش ِ دانش ِ خويش، نمي انديشد
اين تصوير ِ منحصر به فرد را يكي از كاركنان ِ خود ِ بيمارستان به عنوان ِ يك تصوير ِ تكان دهنده و تأثيرگذار، ثبت كرده است.
