CENTER FOR IRANIAN STUDIES - کانون پژوهشهای ايران شناختی

دانشور در چندين دهه ي گذشته نه تنها در ميهن خود سرشناس و نامدار بوده و دستاورد گرانمايه ي ادبي اش با پذيره ي گسترده ي اهل ادب و دوستداران و خوانندگان آنها رو به رو بوده، بلكه در فراسوي مرز ها نيز همچون نماينده ي شايسته ي ادب و فرهنگ امروز ايراني، آوازه اي فراگير يافته و افتخارآفرين بوده است. چند سال پيش در اين سرزمين دور (استراليا) -- كه گردش روزگار مرا «شهربند» ِ آن كرده است -- ترجمه ي انگليسي ي سَووشون او را در دست كارگري ساده ديدم كه از كتابخانۀ محلّه ي خود

به امانت گرفته بود و با دقت و شور و شوق مي خواند و پاره اي پرسشهاي خود درباره ي آن را با من در ميان نهاد. هنگامي كه ديدم سيمرغ بلندْپرواز ِ فرهنگ ميهنم تا كجا پركشيده است، اشك ِ شوق در چشمانم حلقه زد.

* * *

همراه با همه ي ايرانيان دوستدار ميهن و فرهنگ ِ ارجمند ِ آن، اميدوارم كه كهنْ بانوي ِ ادب ما بهبود يابد و بتواند كارهاي ناتمام خود را به سرانجام برساند و باغ ِ بسيارْ درخت ِ هنرش را سرسبزتر گرداند. چُنين باد!

* * *

تارنماي خبري ي راديو فردا، گزارشي از مهرد اد سپهري را درباره ي بيماري ي بانو دانشور و با رويكردي به زندگي و كارهاي فرهنگي ي وي منتشركرده است كه در اين جا بازْ نشرمي دهم:

مهرداد سپهری
سيمين دانشور، يکی از سرشناس ترين قصه نويسان زن ايران، به دليل بيماری حاد ريوی و آنچه که پزشکان او عوارض ناشی از کهولت خوانده اند، در بيمارستان پارس تهران بستری شد.
آن گونه که پزشک معالج وی به خبرگزاری ایسنا گفته است، خانم دانشور روز پنج شنبه، در حالی که در اغما به سر می برد به بیمارستان منتقل شد، اما اکنون از حالت کما خارج شده است.
سیمین دانشور، همسر جلال آل احمد نويسنده معترض و نامدار ايران در دهه های سی و چهل خورشيدی بود.
او نخستين زن ايرانی است که در سال ۱۳۲۷ مجموعه داستان خود را به تشويق فاطمه سيّاح و صادق هدايت به چاپ رساند؛ اما پس از چاپ و انتشار رُمان سووشون بود که علاوه بر جامعه ي روشنفکری ايران، در ميان عامّه مردم نيز به شهرت بسياری رسيد.

در آغاز نويسندگي

به گفتۀ برخی از ناشران تهران، رُمان معروف «سَووشون» از جمله پرفروش ترين رمان های تاريخ رمان نويسی ي ايران بوده است.
سيمين دانشور اگرچه در کنار جلال آل احمد، پيش از وقوع انقلاب اسلامی در ايران، همواره يکی از ارکان کانون نويسندگان ايران شمرده می شد، اما پس از انقلاب، از محافل روشنفکری در ايران کناره گرفت و به نوشتن ِ چند مجموعه داستان پرداخت که مشهور ترين آنها «جزيره سرگردانی» و آخرين آنها «ساربان سرگردان» نام دارد.
اين نويسنده، رُمان ديگری هم با عنوان «کوه سرگردان» تاليف کرده که هنوز منتشر نشده است.
از وی همچنین ترجمه های بسیاری از جمله «باغ آلبالو» اثر آنتوان چخوف و «سرباز شکلاتی» اثر برنارد شاو منتشر شده است.
او که فارغ التحصيل مقطع دکترای ادبيات دانشگاه تهران و رشته زيبايی شناسی دانشگاه استنفورد در آمريکا است، سال ها در دانشگاه تهران به تدريس تاريخ هنر پرداخت و سرانجام در سال ۱۳۵۸ بازنشسته شد.
صبح روز شنبه، تعدادی از نويسندگان و شاعران ِ ايرانی و تنی چند از اعضای ِ هيات ِ دبيران ِ کانون نويسندگان از جمله سيمين بهبهانی و سيّد علی صالحی، به ملاقات او که هم اکنون در بخش مراقبت های ويژه بستری است، رفتند.

* * *

درباره ي زندگي و كارنامه ي سيمين دانشور و بيماري ي كنوني ي او، همچنين مي توانيد در خاستگاههاي زير، بخوانيد:

گفت و شنود روزنامه ي شرق با سيمين دانشور:

خبرگزاري ي ميراث فرهنگي:

روزنامه ي اعتماد:

تارنماي آفتاب:

خبرگزاري ي ايسنا:

خبرگزاري ي فارس:

دانشنامه ي آزاد در شبكه ي جهاني (ويكيپديا):