Sunday, May 20, 2007
٢: ٣٦٠. گفتاري آهنگين به شاباش ِ زادْروز ِ دوستي بزرگوار و دانشمندي گرانمايه
يادداشت ويراستار
يكشنبه ٣٠اُم ِ ارديبهشت ١٣٨٦
در درآمد ِ٢: ٣٥٩ گزارش همايش ويژه ي جشن زادْروز ِ استاد دكتر پرويز رجبي را -- كه ديشب (شنبه شب)
در خانه ي هنرمندان در تهران برگزارگرديد -- نشردادم.
امروز، علي دهباشي گزارش ديگري از همايش ديشب را -- كه در تارنماي تادانه نشريافته است -- به اين دفتر فرستاد.
http://tadaneh1.blogspot.com/2007/05/rajabi-night.html
دهباشي، پيشتر از من خواسته بود كه اگر مايل باشم، پيامي به همايش ويژه ي دكتر رجبي بفرستم و من -- كه از ژرفاي دل، خواستار شادباش گفتن به دوست دانشمند خود بودم -- اين فراخوان او را پذيراشدم و ناگهان گرايش يافتم به اين كه سخني آهنگين، در حال و هواي شاهنامه بگويم. برآيند ِ اين گرايش، سروده اي سي و هشت بيتي شد ( با گفتاوَرد ِ شش بيت از سروده هاي فردوسي و يك بيت كه در شاهنامه نيافتمش؛ امّا فردوسيانه مي نمايد).
دهباشي، پيشتر از من خواسته بود كه اگر مايل باشم، پيامي به همايش ويژه ي دكتر رجبي بفرستم و من -- كه از ژرفاي دل، خواستار شادباش گفتن به دوست دانشمند خود بودم -- اين فراخوان او را پذيراشدم و ناگهان گرايش يافتم به اين كه سخني آهنگين، در حال و هواي شاهنامه بگويم. برآيند ِ اين گرايش، سروده اي سي و هشت بيتي شد ( با گفتاوَرد ِ شش بيت از سروده هاي فردوسي و يك بيت كه در شاهنامه نيافتمش؛ امّا فردوسيانه مي نمايد).
در گزارش تادانه آمده است كه در همايش ديشب، بانو بيتا رَهاوي، شادباش ِ مرا براي حاضران ، بازخواند.
پيام ِ شادباش به دكتر پرويز رجبي براي سالگرد ِ زادْ روزش
ز «دهباشي» آمد پيام و نويد / كه: «نوبت به پرويز ِ دانا رسيد.
شب ِ زادن ِ دانشومند ِ ماست / كه انديشه اش رهنمونْ پند ِ ماست
همه دوستداران ِ ايرانْ زمين / همه مهرْورزان به مرد ِ مِهين
بپويند رَه سوي ِ كاخ ِ هنر / كه گردند در جشن ِ او نغمه گر
ستايند و گويند صدْ آفزين / بر آن مرد ِ كوشنده ي ِ تيزْبين
كه فرزند ِ شايسته ي ِ ميهن است / سزاوار ِ تحسين ِ مرد و زن است
تو هم گرچه دوري ز خاك ِ وطن / بدين جشن ِ فرخنده برگو سخن!»
ز «دهباشي» آمد پيام و نويد / كه: «نوبت به پرويز ِ دانا رسيد.
شب ِ زادن ِ دانشومند ِ ماست / كه انديشه اش رهنمونْ پند ِ ماست
همه دوستداران ِ ايرانْ زمين / همه مهرْورزان به مرد ِ مِهين
بپويند رَه سوي ِ كاخ ِ هنر / كه گردند در جشن ِ او نغمه گر
ستايند و گويند صدْ آفزين / بر آن مرد ِ كوشنده ي ِ تيزْبين
كه فرزند ِ شايسته ي ِ ميهن است / سزاوار ِ تحسين ِ مرد و زن است
تو هم گرچه دوري ز خاك ِ وطن / بدين جشن ِ فرخنده برگو سخن!»
* * *
به شور آمدم زين نويد و خرام / كه بفرستم از جان به جانانْ پيام
دل ِ تنگ ِ من از غمْ آزادشد / پس از ديرگاهي ز ِ نو شادشد
ندانست شايسته، ماندنْ خموش / برآمد ز ژرفاي ِ جانم خروش
كه : شادا، خوشا جشن ِ پرويز ِ ما / بهاران ِ سرسبز ِ گلْ ريز ِ ما
بر او باد پاينده اين خُرّمي / مبادا از او دور شادي دمي
سرافراز و پويا و جوينده باد / چو باغ ِ بهاران شكوفنده باد
«بَرومَند باد آن همايون درخت / كه در سايه اش مي توان بُردْ رَخت» (١)
همو بود كو گشت ايران شناس / -- بر او باد از ايرانيان صد سپاس! --
اگرچه نبودش جهان خودْ به كام ، / نه از راه ماند و نه شد سُستْ گام
در اين راه ِ دشوار پوينده شد / ز ِ نَسْتوهي اش چرخْ شرمنده شد (٢)
به كفْ شمع ِ دانش، به دلْ شور ِ كار / نه آرام بودش به جان، نه قرار
«پژوهنده ي ِ روزگار ِ نُخُست / گذشتهْ سَخُنها همي بارْجُست»
پژوهيد و كوشيد و كاويد بس / كه يابَد به گنج ِ نيا دسترس
ز ديرينِگان بازْجويد نشان / هم از تلخْ كامان، هم از سرْخوشان
«كه گيتي به آغاز چون داشتند / كه ايدون به ما خواربگذاشتند»
پس از پويش اندر نِشيب و فَراز/ پس از كوشش و كار و رنج ِ دراز
بياراست گنجي نو از باستان / كه گويد به ما از نيا داستان
پژوهيم و يابيم ازيشان خبر / ز روز ِ بزرگي، ز شام ِ خطر
به ما گفت: ايران نه امروزي است / سزاوار ِ ما دانشْ اندوزي است
بكوشيم و ايران شناسي كنيم / نه چون خيرگان ناسپاسي كنيم
يكايك به گنج ِ نيا رو كنيم / نه افسون كنيم و نه جادو كنيم
كليد ِ رهايي ي ما دانش است / جُزْ آن، هرچه باشد، همه كاهش است
«توانا بُوَد هركه دانا بُوَد / ز ِ دانش دل ِ پير، بُرنا بُودَ»
«به دانش، ز ِ دانندگان راهْ جوي / به گيتي بپوي و به هركس بگوي»
«ز ِ هر دانشي چون سَخُن بشنوي / ز ِ آموختن يكزمان نَغْنَوي»
«چو ديداريابي به شاخ ِ سَخُن / بداني كه دانش نيايد به بُن»
نگهداري ي ِ ميهنْ آيين ِ ماست / پرستيدن ِ آن، نه ما را سزاست
نه ما برتريم از كسان ِ دگر / نه ديگرْ كسان، هم ز ِ ما خوارتر
* * *
بدين دانش و بينش و آگهي / نهادم به سر بر، كلاه ِ مِهي
هماره بگويم من از جانْ سپاس / بر آنْ دانشي مرد ِ ايرانْ شناس
در اين جشن ِ فرخنده ي ِ زادْروز / درخشنده چون مهر ِ گيتي فروز
جليل دوستخواه
پنجشنبه ٢٧ ارديبهشت ١٣٨٦
كانون پژوهشهاي ايران شناختي
تانزويل، كوينزلند - استراليا
www.iranshenakht.blogspot.com
____________
(١) اين بيت در شاهنامه نيست؛ امّا فردوسيانه است. (٢) اشاره اي است به اين بيت ِ سروده ي صائب تبريزي: "ترسم به عَجْز حَمْل تمايد؛ وُگرنَه من، / شرمنده مي كنم به تحمّل زمانه را" كه گويي زبان ِ حال ِ استاد دكتر پرويز رجبي است.
(١) اين بيت در شاهنامه نيست؛ امّا فردوسيانه است. (٢) اشاره اي است به اين بيت ِ سروده ي صائب تبريزي: "ترسم به عَجْز حَمْل تمايد؛ وُگرنَه من، / شرمنده مي كنم به تحمّل زمانه را" كه گويي زبان ِ حال ِ استاد دكتر پرويز رجبي است.
