Monday, February 19, 2007
2: 247. عقاب ِ "جنگ" بال گشوده ست در همه "شرق"! - هُشدار به همه ي ايرانيان!
يادداشت ويراستار
تعبير ِ مشهور ِ «آرامش ِ [دلهره آميز ِ] پيش از توفان»، اين روزها مفهومي حسّي تر و عيني تر يافته است. فضاي آشفته ي جهان و رگبار ِ خبرها و گزارشهاي دلْ واپس كننده ي رسانه ها، آرام و قرار از جان و دل ِ هر انسان ِ آزاده و آرامش خواهي ربوده است. بوي ِ خفقان آور ِ باروت، فضاي جهان را زهرآگين كرده و راه ِ نفس را بر هركس (جُز جنگْ افروزان كه تنفسگاه شان همين فضاست!) تنگ كرده است.
خبرها همه اضطراب آورند و حكايت از برخاستن ِ توفاني سخت و بُنيان كن مي دهند. امروز دو خبر ِ عمده در اين زمينه، صفحه هاي بيشتر رسانه ها را پوشانده بود. يك اين كه بي بي سي نوشته بود آگاهي ي دقيق دارد كه آمريكايي ها در تدارك حمله به ايران اند و به بمباران مركزهاي اتمي ي اين كشور نيز بسنده نخواهندكرد و برآنند كه تمام ساختار نظامي ي اين كشور را از هم بپاشند و نابودگردانند و ديگر آين كه به گزارش رسانه اي داراي ِ بند ِ ناف ِ پيوسته به آمريكا (راديو فردا)، به ناوهاي جنگي ي آمريكايي ي ِ پيشتر به خليج فارس فرستاده شده، آماده باش ِ جنگي داده شده است!
آيا همين دو خبر بسنده نيست تا هر نيك انديش و انسان دوست و ايران خواهي را در انديشه فروبَرَد و به چاره انديشي (هرگاه چاره اي بر جامانده و يافتني باشد) وادارد؟
به راستي چه بايد كرد و چه مي توان كرد جُز آن كه حافظ وار به خود بپيچيم و با دلي سوخته و دردمند، آه از نهاد بركشيم كه : «كجاست فكر ِ حكيمي و راي ِ بَرْهَمَني؟!»
*
در همين جَوّ ِ آكنده از سَموم است كه گروهي از دانشگاهيان ايراني در فراسوي مرزهاي ميهن، دلْ سوزانه و خويشكارانه به انتشار ِ نامه ي سرگشاده اي خطاب به همه ي ايرانيان، اعم از عموم مردم و كار به دستان ِ حكومتي نشرداده اند. عنوان ِ اين نامه ي تاريخي و مهمّ چُنين است:
هشدار دانشگاهیان ایرانی برون مرزبه مردم ایران!
آنان با رويكرد به آگاهي هاي دست ِ اوّلي كه از زمينه ي شكل گيري ي طرحها و توطئه هاي زيانْ بار ِ سياست بازان و نظاميان آمريكا و همْ دستان ِ سوداگرشان در برخي ديگر از كشورهاي باختري در مورد ِ ميهن بلاكشيده مان دارند، خطيربودن موقع و اندك بودن فرصت براي چاره جويي را يادآورشده و آماده باش ِ قرمز داده اند كه براي پيشگيري از يك فاجعه ي ايران بر باد ده، بايد بي درنگ همه ي برداشتها و رفتارهاي گذشته شان را ديگر گون كنند و مصلحت مردم و اقتصاد و فرهنگ و زندگي ي ميليون ها ايراني ي امروز و همه ي آينده ي اين سرزمين كهن را بر هر ملاحظه و منظور ديگري ترجيح دهند. بايد راه ِ حلّ ِ بحران توفان زاي كنوني را نه در كوفتن بر كوس ِ قدرت نمايي و جنگ پذيري، بلكه در گفت و شنودي خردمندانه و بردبارانه و همانا از موضع قدرت و با تكيه بر خواست و اراده ي مردم بجويند و تا رسيدن به سرانجامي سزاوار و دور راندن بلا از سر ِ در خطر ِ ايران و ايرانيان بپيمايند.
هُشدار ِ فرهيختگان ِ ايراني در آمريكا و اروپا، سزاوار ِ هرگونه آفرين و ستايشي است و ديگرْ ايرانيان، به ويژه اهل دانش و فرهنگ نيز بايد پا بر جاي پاي ِ آنان بگذارند و راه ِ آنان را بپيمايند و هرچه زودتر، با هر وسيله و امكاني كه در دسترس دارند و به هر شيوه اي كه آن را تأثيرگذار مي شناسند، به كوششهاي ابتكاري در همين زمينه دست بزنند.
بايد -- با پوزش خواهي از سعدي، براي دستْ كاري در بيتي از او -- گفت:
«اگر بيني بر ايران موج ِ جنگ است/ اگر خاموش بنشيني تو، ننگ است!»
* * *
متن ِ كامل ِ هُشدار ِ دانشگاهيان ايراني در فراسوي مرزهاي ميهن را -- كه امروز در برخي از رسانه ها نشر يافت، مي توانيد در نشاني ي زير، بيابيد و بخوانيد و خواندن و پراكندن آن را به ديگران هم سفارش كنيد.
http://www.akhbar-rooz.com/news.jsp?essayId=8327
