Thursday, December 14, 2006
2: 162. كاميابي ها و گلايه هاي هنرمند ِ نامدار ِ ايراني: چراغي كه به خانه رواست
يادداشت ويراستار
شيخ اجلّ سعدي فرمود:
"هنرمند هرجا رود، قَدْربيند و بر صَدر نشيند."
امّا -- با پوزش خواهي از استاد ِ سخن -- بايد گفت كه او در بيان اين كلام، پاره عبارت ِ "جز در وطن ِ خويش" را از قلم انداخته است.
آري، هرگاه نه در بسياري از جاها، در ميهن ِ ما بر پايه ي همه ي آزمونهاي تاريخي و با پشتوانه ي نمونه هاي بسيارْشمار، مطلب از اين قرارست و فرهيختگان و هنرمندان -- جز در موردهايي استثنايي -- همواره در وطن خويش غريب بوده اند و در همان جا يا دور از آن، عمري را به حسرت و خون ِ دل خوردن سپري كرده اند.
به گفته ي يار ِ در توس خفته ام مهدي اخوان ثالث در شعر ِ زيبايش قاصدك:
".................................
دست بردار ازين در وطن ِ خويش غريب.
قاصد ِ تجربه هاي ِ همه تلخ،
با دلم مي گويد
كه دروغي تو، دروغ؛
كه فريبي تو، فريب.
.................................
قاصدك!
ابرهاي ِ همه عالَم شب و روز
در دلم مي گريند."
* * *
اكنون در دنباله ي همان زنجيره سرگذشت هاي پُر درد و دريغ، با نمونه ي ديگري رو به روييم كه همه ي نمونه هاي پيشين را فراياد و دل ِ دلْ سوختگان را به فرياد مي آورد.
استاد علي رهبري، موسيقي دان نامدار و رهبر اركستر فيلارمونيك كه -- همه ي اهل هنر موزيك در جهان و
دوستداران ِ اين هنر، در گوشه و كنار ِ جهان با نام وي آشنايند و اثرهاي آفريده س او را در تالارها و يا از روي "سي. دي. ها" شنيده اند -- در يك گفت و شنود ِ راديويي، گوشه هايي از رنج و شكنج ِ ناروايي را كه در ميهنش بر او رفته است، بازمي گويد.
پژوهنده ي جوان، پژمان اكبرزاده از سوي راديو زمانه با علي رهبري به
گفت و شنود نشسته است كه متنهاي دوگانه ي نوشتاري و گفتاري ي آگاهاننده و ارزشمند و در همان حال، دريغ انگيز ِ آن را مي توانيد در نشاني ي آمده در پايان ِ اين درآمد، بيابيد و بخوانيد و بشنويد و همچون من آه از نهاد برآوريد و اين زبانزد يا مثل ِ كهن را زمزمه كنيد: "چراغي كه به خانه رواست، به مسجد حرام است!"
علي رهبري در حال ِ رهبري ي ِ اركستر فيلارمونيك زاگرب در جمهوري ي ِ كرواسي در بالكان
پژمان اكبرزاده، گفت و شنود كننده با علي رهبري
