Wednesday, December 06, 2006

 

2: 150. دانشگاه زنده و پويا و خروشان در سالگرد ِ 16 آذر


يادداشت ويراستار


پنجاه و سه سال پيش از اين، در بامداد ِ چُنين روزي (١٦ آذر١٣٣٢) حكومت پهلوي، برگماشته ي كودتاي سياه و ايران بربادده ِ آزمندان ِ جهانخوار و واپس مانده ترين نيروهاي مردم ستيز ِ داخلي در بيست و هشتمين روز ِ امرداد ١٣٣٢، در هنگامي كه خود را براي پذيره از ريچارد نيكسون نماينده ي سرمايه سالاران ِ آمريكايي آماده مي كرد، با خروش ِ دليرانه ي دانشجويان دانشگاه تهران رو به رو گرديد. امّا خودكامگان ِ تباهكار براي هموار كردن راه چپاول هستي ي ايرانيان، لحظه اي درنگ نكردند و با گسيل داشتن ِ چكمه پوشان سركوبگر خود به خانه ي دانش و آزادگي و ايران دوستي، خيزش ِ اعتراض به ورود نيكسون را به آتش كشيدند و سه دانشجوي دلير و مبارز دانشكده ي فنّي مصطفي بزرگ نيا، احمد قندچي و مهدي شريعت رضوي را در خون خود غلتاندند.


سه آذر ِ اهورايي
جان باختگان شانزدهم آذر ١٣٣٢

امّا خون ِ پاك ِ آن جانْ باختگان -- همچون خون سياوش در تاريخ خونْ بار و پُربيداد و ستم ِ ما -- جوشان و الهام بخش و نيرودهنده ي دلهاي شيفته ي آزادي و سرافرازي ي ميهن ماند و اين فرآيند ِ شكوهمند، نسل از پس ِ نسل تداوم يافت و در همه ي فراز و فرودهاي بعدي، مايه ي دلْ گرمي ي كوشندگان جوان گرديد.
١٦ آذر سال ١٣٣٩ را به ياد مي آورم كه پس از چندين سال خاموشي ي ناگزير در زير ِ سايه ي سرنيزه ي نظاميان مستقر در دانشگاه و بسنده كردن به گذاشتن ِ شاخه هاي گل ِ ميخك ِ سرخ بر پلّكان ِ دانشكده ي فنّي، با فراخواني ساده و كوچك، چند صد دانشجو در برابر ِ ساختمان ِ دانشكده ي حقوق، گردآمدند و زنده ياد پروانه فروهر بر بالاي ايوان جاي گرفت و خطاب به دانشجويان فراهم آمده و هر چند تن با چهره هاي ترس خورده و نگران ِ هجوم ِ چكمه پوشان، در فاصله اي از چند تن هاي ديگر ايستاده، شيردلانه بانگ زد:
خواهران من! برادران من! از چه مي ترسيد؟ از كه مي ترسيد؟ خاموشي تا كي؟ خروش برآوريد و ياد ِ ياران ِ خروشان ِ در خون تپيده ي خود در ١٦ آذر١٣٣٢ را گرامي بداريد و بار ديگر با آنان پيمان ببنديد كه ادامه دهندگان ِ راستين و وفادار ِ راه ِ فرخنده ي آنان هستيد.
با اين خطاب ِ پرشور ِ پروانه -- كه خود، چند ده سال بعد، در طواف ِ شمع ِ آزادي پر و بال سوزاند و جان بر سر ِ پيمان گذاشت -- گروههاي پراكنده و جدا ايستاده ي دانشجو، فراهم آمدند وهلهله ي آزادي خواهي برآوردند.
آري، پروانه فروهر در آن روز فراموش نشدني، شكست ِ سكوت را گلبانگ برآورد و ديگران را نيز به زبانْ گشايي فراخواند و اين پويايي، همچنان ادامه يافت و هيچ بازدارنده اي نتوانست آن را به ايستايي و لبْ فرو بستگي بازگرداند.
اكنون مي بينيم كه دهها سال پس از آن سالهاي سياه، جوانان دانشجو از چندين نسل بعد از نسل ِ آن دلاوران ِ تاريخ معاصر ميهنمان، نه تنها خونهاي ِ آن عزيزان را فراموش نكرده اند، بلكه براي فراخوان ِ گردهمايي ي بزرگْ داشت ِ ياد ِ هميشه بيدارشان، از آن خونها، نگاره ي زندگي ي دانشگاه را ساخته و برافراشته اند.


رسانه ها خبردادند كه نيمروز ِچهارشنبه (ديروز) در پاسخ گويي به فراخوان ِ انجمنهاي دانشجويي، هزاران دختر و پسر ِ دانشجو در پرديس ِ دانشگاه تهران اجتماع كردند و به رَغْم ِ برخي بازداري ها و گرفت و گيرها و بد رفتاري ها، بانگ آزادي خواهي سردادند و به ويژه در تقابل با پاكْ برداري هاي اخير در دانشگاهها و بازداري ي شمار زيادي از استادان شايسته و دانشجويان بيدار و آگاه از كار ارجمند فرهنگي و دانشگاهي شان، فرياد اعتراض برآوردند و خواستار ِ پايان بخشيدن به سركوب و اخراج استادان و دانشجويان از دانشگاه شدند.

چند نما از گرد ِ همايي ي ديروز دانشگاهيان را در پي مي آورم. براي خواندن ِ گزارشهاي گسترده تري از اجتماع روز ِ گذشته و ديدن ِ نماهاي بيشتري از شركت كنندگان و شعارهاي برافراشته شان، به نشاني هاي زير روي بياوريد.

http://www.akhbar-rooz.com/news.jsp?essayId=7075 http://www.radiofarda.com/

http://iran-emrooz.net/

*

همچنين براي ديدن ِ نماي ِ ديدني ي ديگري از نمايش ديروز و طرحي هنري از نيك آهنگ كوثر در پيوند با رودادهاي اخير دانشگاهها، اين نشاني رهنمون ِ شما خواهد بود:

http://www.roozonline.com/

باد ِ جان باختگان ِ ١٦ آذر١٣٣٢ گرامي و راه ِ شكوهمند و فرخنده شان پُررَهرو باد!











Posted by Picasa




<< Home

This page is powered by Blogger. Isn't yours?