Friday, November 24, 2006
2: 136. نكوداشت ِ اصفهان از سوي ِ مردم و ناهمدلي و ناهمكاري ي دست اندر كاران ِ دولتي
يادداشت ويراستار
"اصفهان نيمي از جهان گفتند/ نيمي از وصف ِ اصفهان گفتند."
(سيف ِ فرغاني، سده ي هفتم هجري)
*
"اين جايم و ريشه هاي جانم آن جاست/
شادابي ي ِ باغ ِ ارغوانم آن جاست/
ديريست در اين قفس، نفس می‌شکنم/
گر خاک شود تنم، روانم آن جاست.
(رضا مقصدي)
نگاره ي ِ نماد ِ زايچه (طالع) اصفهان* در كاشيكاري ي ِ
سردر ِ قيصريّه در شمال ميدان نقش ِ جهان
يكم آذر ماه كه از سوي گروهي از استادان و فرهنگيان نامدار اصفهان، اين گنجينه ي گوهرين ِ فرهنگ و هنر ايراني و ميراث ِ جهانْ شمول ِ انساني، بر بنياد پشتوانه هاي تاريخي و فرهنگي و سنجه هاي اخترشناختي ي كهن و تعيين ِ زايچه (طالع) اين شهر در ماه قوس (/ آذر)، به عنوان ِ روز ِ نكوداشت ِ اصفهان برگزيده شده و با
متن ِ خواست نامه ي برگزيدن ِ يكم آذرماه
به عنوان ِ روز ِ نكوداشت ِ اصفهان
پذيره ي گرم ِ همه ي فرهنگ دوستان رو به رو گرديده است، امسال هم مانند ِ سال ِ پيش، با بي اعتنايي ي دست اندركاران ِ دولتي برگزارشد. آنان با روي گرداندن از مردم، روز سوم ارديبهشت را -- كه هيچ گونه پشتوانه اي در اين زمينه ندارد -- بدين امر "منصوب!" فرموده اند.
عنوان شهر اصفهان با نگاره ي زايچه (طالع) شهر
چنين رفتارناهمدلانه اي با خواست ِمردم از سوي اين گروه، همانا تأسّف آورست؛ امّا ناآشنا و شگفتي آور نيست.
از ياد نبرده ايم كه چند سال پيش در يك شبيخون، گرمابه ي خسرو آقا، اثري ارزشمند و حتّا وقف كرده از عصر صفوي را از روي زمين تراشيدند و تا همين چندي پيش بر سر ِ كاستن از بلنداي "بُرج ِ جهانْ نما!" (دهن كجي ي نودولتان به مجموعه ي نقش جهان كه مردم به حقّ، لقب ِ "بُرج ِ زهر ِ مار!" بدان داده اند)، با "يونسكو" در چالش بودند و هم اكنون به دست آويز ِ گسترش ِ شبكه ي رفت و آمد ِ شهري و ايجاد ِ گذرگاه ِ راه ِ آهن ِ زير- زميني، درختان كهن ِ چهارباغ و نهفته هاي فرهنگي و هنري ي كهن در لايه هاي زيرين ِ اين مسير را در معرض ِ تباهي قرارداده اند! ("دريغ است ايران كه ويران شود!")
تنديسي ساخته از زايچه (طالع) اصفهان
در كرانه ي زاينده رود
همكار پژوهنده ي ارجمند، آقاي دكتر شاهين سپنتا در تارنماي خود، ايران نامه، گزارشي خواندني در اين راستا درج كرده و با مهر هميشگي اش به اين كوشنده، نشاني ي آن را به دفتر من فرستاده است كه با سپاسگزاري از او، در اين تارنما بازْنشرمي دهم.
متن اين گزارش را مي توانيد در نشاني ي زير بيابيد و بخوانيد:
---------------------
در قديم به اين صورت فلكي، "نيمسب" هم مي گفتند. ملك الشّعرا بهار در چكامه اي به لهجه ي محلّي ي شهر ِ توس با سرآغاز ِ : *
"امشو در ِ بهشت ِ خدا وايه پَندَري/ ماه ر ِ عَرُس مِنَن، شوو ِ آرايِه پَندَري."
در وصف ِ همين صورت، مي گويد:
"نيمَسب نصف ِ تنْ اَدَمِه ي تيركمون به دست/ نيم ِ دِگش به اسبْ مُعَينايِه پَندَري."
