CENTER FOR IRANIAN STUDIES - کانون پژوهشهای ايران شناختی

چشم اندازي از صخره ي بَغِستان (بهستان/ بيستون)

حبس مي كند و آب ِ اندوه در چشم هر دوستدار فرهنگ ايراني مي گرداند!
چند ماه پيش، گزارشي را در اين زمينه، درهمين تارنما نشردادم كه دوستان بسياري را در انديشه فروبرد و گفتماني را دامن زد كه براي بازداشتن ِ نيروي ويرانگر ِ يادمانهاي كهن مان چه بايد بكنيم. در آن هنگام كه به ميان آمدن ِ سخن از خطر ِ ويران شدن ِ اين اثر چندين هزارساله، آرامش و خواب فرزندان ِ راستين ِ ايران را برهم زده بود، پاره اي از دست اندركاران، وعده دادند كه از چنين خطر و تهديدي پيشگيري خواهندكرد. چنين وعده اي، باعث ِ آرامش ِ نسبي ي ِ پريشان خاطران شد. در پي ِ آن، مجموعه ي باستاني ي بَغِستان (بهستان/ بيستون) در فهرست اثرهاي تاريخي و فرهنگي ي مورد ِ نگاهباني ي يونسكو به ثبت رسيد و اين خود خبري اميدبخش و دل گرم كننده بود.

بخشي از سنگ نوشته ي داريوش بزرگ در بَغستان

امّا گويي قرارنيست كه در روزگار ما نشاني از انديشه و گفتار و كردار نيك، سه بنياد ِ آموزه و فرهنگ ديرينه ي ما برجا بماند و پيوند و پيمان ِ راستين با ارزش هاي بُنيادين اين فرهنگ نمودي درست و كارساز داشته باشد!
اكنون با تأسّف خبر مي رسد كه اين گنج شايگان ِ بازمانده از هزاره هاي دور، به جدّ، در معرض خطر ِ انهدام قرارگرفته و وعده هاي كار به دستان و ثبت آن در فهرست يونسكو ، هيچ يك نتوانسته است رهايي بخش و پاس دارنده ي آن باشد! به راستي، اين درد را با كه بايد گفت و اين گلايه و شكوه ي پر از خون دل و اشك ديده را به كجا بايد بُرد؟
نهاد فرهنگي ي ِ
CAIS: The Circle of Ancient Iranian Studies
به گفتاورد از خبرگزاري ي ميراث ِ فرهنگي ي ايران
(CHN)
گزارشي تازه از در معرض ِ خطر ِ نابودي قرارگرفتن ِ مجموعه ي يادكرده بر اثر ِ كارهاي ساختماني ي شركت پتروشيمي ي پوليمر نشرداده است كه متن ِ آن را در نشاني ي زير مي توان يافت و خواند و آه از نهاد برآورد و همنوا با پير ِ فرزانه ي توس، بانگ برداشت كه:
دريغ است ايران كه ويران شود!
http://www.cais-soas.com/News/2006/August2006/15-08.htm

posted by Jalil Doostkhah @ 7:59 PM