Tuesday, June 27, 2006
2: 3. درخت ِ هميشه سبز ِ مهر: پيامي مهرآميز از يك دوست ِ هم دل و هم گام
يادداشت ويراستار
در پي ِ نشر ِ درآمد ِ 2:1 در اين تارنما، شماري از دوستان ِ ويراستار و دوستداران ِ فرهنگ ِ ايراني، در تماس هاي تلفني و يا در ايميل پيام هاشان با مهر ِ فراوان، او را نواختند و به پي گيري ي ِ ورزيدن ِ خويشكاري ي ِ فرهنگي اش تشويق كردند و دل گرمي بخشيدند كه مايه ي سپاس ِ فر اوان شد. امروز نيز ايميل پيام ِ بسيار مهرآميز ِ زير از دوست ِ فرهيخته ي ِ ارجمند و همكار ِ گرامي آقاي دكتر تورج پارسي از اسكانديناوي به اين دفتر رسيد كه تصويري زيبا و ديدني از يك درخت ِ سرسبز را نيز به منزله ي ِ ارمغان مهر ِ هميشگي و بي دريغ ِ ايشان به همراه دارد.
ويراستار -- كه در همه ي ِ عمر، خود را بيش از يك جوينده و پژوهنده ي فرهنگ ايراني و زبان و ادب فارسي ندانسته است و نمي داند -- با سپاس ِ فراوان از اين مهرورزي و همدلي، متن ِ مهرْپيام ِ دكتر پارسي و تصوير ِ مهرْدرخت ِ فرستاده ي ِ ايشان را براي ِ انبازكردن ِ خوانندگان ِ گرامي ي ِ اين تارنما در شور و شادي ي ِ مهرْپذيرانه ي ِ خويش، در اين صفحه مي آورد.
جان و دل ِ اين يار ِ مهرْورز -- همچون همه ي ِ ايرانيان -- همواره سرشار ِ از مهر باد!
همه ي ِ مهرهامان را چونان جويبارهاي بهاري، به هم بپيونديم و از آنها مهرْرودي بزرگ پديدآوريم و به سوي ميهن و زادْبوم ِ مهرْ بُنياد و فرهنگْ پرورمان روانْ گردانيم. چُنين باد!
چراغ ِ هزاران شعله
در درآمد ِ ۱۶۴، از اين قلم نوشته اي آمد به نام ِ چراغي روشن به نام دكتر جليل دوستخواه. اينك در دومين سال ِ آغاز به كار ِ ايران شناخت، يادآور مي شوم كه اين چراغ ِ هزاران شعله است كه هر شعله، خود دانشكده اي است كه به استناد آمار، در پرتو ِ آن، هزاران نفر گردآمده اند . با اين حساب، اگر ايران شناخت در بيست و يكم جون ۲۰۰۵ در به رويِ ِ دوستداران گشوده است، در واقع اين گشايش يك ساله، پشتوانه ي ِ تاريخ و فرهنگ چندين و چند هزار ساله دارد كه زندگي ِ وي، خود برگ هايي است از اين تاريخ. دكتر دوستخواه از سال ۱۹۵۲ كه جواني نوزده ساله بود، در روستاهاي ِ اصفهان به كار ِ آموزگارى پرداخت. پس با يك حساب ِ سر انگشتي، اكنون ۵۴ سال است كه بي ريا و بي دريغ، مي نويسد و گچ به دست، پاي ِ تخته سياه ايستاده و آموزش مي دهد. ديرزيوى و فروزاني ِ چراغ ِ هزاران شعله را آرزو مي كنيم. به پيوست، عكس ِ قلب ِ تپنده ي ِ هستي را كه درختي آن را به نمايشى طبيعي گذاشته است -- و در پارك ِ شهر ِ اُپسالا آن را عكّاسي كرده ام -- تقديم ِ حضور مي كنم.
با مهر ِ هميشگى
تورج پارسي
