CENTER FOR IRANIAN STUDIES - کانون پژوهشهای ايران شناختی

دو تصوير ِ آمده در اين درآمد، يكي بانو شهرياري را در پوشاك ِ سنّتي ي ِ زنان ِ زرتشتي ي ايران نشان مي دهد و ديگري عكسي يادماني از ديدار ِ شهرياري و دوستانش در زمان دانش آموزي در سال 1329 با نخست وزير ِ ملّي و رهبر جنبش ملّي كردن ِ صنعت نفت ايران، دكتر محمّد مصدّق است كه شهرياري، به حقّ آن را يادگاري افتخارآميز براي خود مي داند.

گفت و گوی ویژه ایران نامه با بانو توران شهریاری


گفت و گوكننده : شاهین سپنتا


نگاهی گذرا به زندگی ي ِ توران شهریاری


توران شهریاری در سال 1310 خورشیدی در یک خانواده زرتشتی در کرمان دیده به گیتی گشود . وی دوره ي

تحصیلات ابتدایی خود را در کرمان سپری کرد و سپس برای ادامه تحصیل به تهران عزیمت نمود. او تحصیلات دانشگاهی خود را در زمانی که در سراسر ایران تنها یک دانشگاه بود در دانشکده حقوق دانشگاه تهران به سال 1334 خورشیدی به پایان رساند و در سال 1342 خورشیدی پروانه وکالت خود را از کانون وکلای دادگستری تهران دریافت نمود.به این ترتیب توران شهریاری پنجمین زن ایرانی است که موفق به دریافت پروانه وکالت گردید . شهریاری پس از آن از دانشکده حقوق دانشگاه ملّی به دریافت درجه فوق لیسانس نایل گشت .


توران شهریاری در اردی بهشت ماه سال 1342 خورشیدی با راهنمایی و ریاست شادروان خانم دکتر منوچهریان، نخستین دانشجوی زن دانشگاه تهران و نخستین زن استاد دانشگاه کشور و نخستین زن وکیل ایرانی، اتحادیه ي ِ زنان حقوقدان ایرانی وابسته به اتحادیه بین المللی زنان حقوقدان را در تهران بنیان نهاد.
وی با سابقه ي ِ 41 سال وکالت ، در 18 اسفندماه 1384 خورشیدی از سوی کانون وکلای دادگستری مرکز به عنوان یکی از 17 نفر اعضای هیات مدیره ي ِ این کانون برگزیده شد. کانون وکلای دادگستری که تا سال 1331 وابسته به قوه مقنّنه بود در زمان شادروان دکتر مصدق به استقلال رسید و تا کنون هیچ هموندی از پیروان ادیان دیگر ( به جز اسلام ) برای هیات مدیره اش گزیده نشده بود.


نام برده نه تنها از زنان سرشناس جامعه زرتشتی است؛ بلکه تنها زن اقلیّت دینی است که از سوی دفتر مشارکت امور زنان وابسته به نهاد ریاست جمهوری در شمار 60 نفر زن نام آور سراسر ایران قرار گرفته و از سوی وزیر فرهنگ لوح افتخار دریافت نموده است .


شهریاری علاوه بر فعالیّت های حقوقی و اجتماعی از سخنوران آزموده و سرایندگان برجسته ایرانی است که مجموعه سروده هایش در سال 1379 خورشیدی با نام دیوان توران منتشر شده است . شهریاری در اشعارش به مضامین اخلاقی ، فرهنگی ، اجتماعی و ملّی پرداخته و شاید تنها شاعر زن ایرانی باشد که بهترین و بیشترین سروده های ملی و میهنی را از خود به یادگار نهاده است و این از عشق سرشار او به ایران و فرهنگ درخشان آن سرچشمه گرفته است .


گفتنی است که چندی پیش توران شهریاری از طرف جامعه جهانی زرتشتیان به عنوان یکی از 20 نفر زن زرتشتی که در 200 سال اخیر در زمینه های گوناگون در جامعه ي ِ زرتشتی خوش درخشیده اند ، برگزیده شده است .
* * *

سروش ِ حماسه ها


فردوسی ي ِ بزرگ
اَبَرْمَرد ِ روزگار !
نامت هماره مایه ي ِ نام آوری بُوَد
شعرت ستون شعر و زبان دَری بُوَد
شهنامه کارنامه ي ِ خودباوری بُوَد
نوری که تافت از تو به ایران ِ باستان
در هر زمانه مشعل ِ روشنگری بُُوَد
*
بیش از هزار سال گذشت و تو همچنان ،
بر اوج ِ قلّه های ِ سخن ایستاده ای.
ای فرْخُجسته شاعر ِ شعر ِ حماسه ها
با شور ِ شعر ِ خویش
تا هفت گنبد ِ فلک آواز داده ای
بر بال ِ شاهنامه که سیمرغ ِ قاف ِ توست
جان را به عرش بُرده و پرواز داده ای
کو ویژه واژه ای که ستایم تو را به آن؟
*
ای جاودانه مرد ، وی پرچم ِ نبرد
سی سالِ ِ پر ثمر
سی سالِ ِ بی سپر
پی گیر و دم به دم
با قدرت ِ قلم
با عشق ِ آتشین
تاریخ ِ پرشکوه و غرور ِ گذشته را
از دستبُرد ِ حمله و تاراج ِ دشمنان
با شعر خود ستانده، به ما باز داده ای
*
کاخ ِ بلند ِ نظم ِ تو تا روز ِ رَستخیز،
بی گفته، از عزیز ترین یادگارهاست.
آن گوهر ِ مُراد که شهنامه خواندی اش
گنجینه گزیده ترین ماندگارهاست.
شعر ِ حماسی ات که پُر است از غرور و شور
والا ترین سرود ِ کهنْ روزگار هاست.
چون با فروغ ِ مهر و توانایی ي ِ خِرَد ،
بر شعر ِ جاودان ِ قرون و هزاره ها
با فرّ ِ عشق، جلوه ي ِ اعجاز داده ای.