CENTER FOR IRANIAN STUDIES - کانون پژوهشهای ايران شناختی

"... از خبر و كار ِ آريا شادمان شدم. بي گمان، كوشش ِ نسل سوم -- كه يكي از ويژگي هايش چندين و چند زبانه بودن و رشد در جامعه ي دموكراسي است -- نويدي است براي آينده ي ايران شناسي. اينان در كار ِپژوهش ژرف نگرند و آزاد انديش.

آنچه كه بيهقي مي گفت كه:

"در تاريخي كه مي كنم، سخني نرانَم كه آن به تعصّبي و تَزَيّدي كَشَد."

در كار ِ اين گروه از جوانان هم آشكار و پيداست و به همين دليل، اين اجاق هميشه روشن خواهد ماند. هرگاه خبري چنين مي خوانم يا مي شنوم و از كارِستان جوانان ايراني چه از درون ميهن و چه از برون ِ آن آگاه مي شوم، شب راحت تر سر بر بالين مي گذارم. در اين جا ست كه بايد به ارج ِ پيشينيان كه اين راه ِ بس ناهموار را هموارساختند، آفرين گفت. ايران شناسان ِ ايراني هر چند تعدادشان چندان زياد نيست؛ امّا مشقت راه را كشيدند تا اين درخت بارورشد و سايه انداخت و اينك اين درخت مى بايد با سرْبرگ هايش تازه و تازه تر شود. به عنوان يك معلّم و با چشماني پر از اشك، شادماني ي ِ ورود آريا و آرياها را به عرصه ي ايران شناسي، خوش آمد مي گويم. آزردگي ي آريا از كژانديشي و دُژآگاهي ي غربيان به ويژه برخي از ايران شناسان ومورّخين غربي كه به بيماري غرب ْ- سنتراليزم دچارند و هنوز رخت ِ كهنه ي ِ هرودوت را به تن دارند، قابل درك است. امّا همين شناخت، مسئوليت اين نسل را بيشتر مي كند تا با پژوهش هر چه ژرفتر از قلمرو ِ اين كژانديشي ها بكاهند. به ملّت ايران به خاطر پيشرفت فرزندانش در عرصه هاي مختلف، شادباش گفته و چشم روشني نيز به خانواده آريا به ويژه استاد دوستخواه كه چراغش هميشه فروزان باد. ايدون باد!"