Tuesday, March 28, 2006
291. باغبان ِ باغ ِ سبز ِ شعر: "اين جايم و ريشه هاي جانم آن جاست!"
رضا مقصدي، باغبان ِ باغ ِ سبز ِ شعريادداشت ويراستار
دوشنبه ي گذشته در درآمد ِ 288 از نوروزينه ها در تاريخ ِ ادب ِ فارسي سخن گفتم و دو سروده ي تازه از كيومرث نويدي را بازنشر دادم. امروز هم دوست شاعر ارجمندم رضا مقصدي بيست ترانه (رباعي) از خود را همراه با خوشنويسي ي چهارتا از آنها به شاباش نوروز از آلمان به اين دفتر فرستاده است كه با خشنودي و سپاس فراوان از او، در اين صفحه مي آورم.
مقصدي فرزند گيلان هميشه بهار و شاعر ِ شعرهاي غنايي ي سرشار از سرسبزي ي زادگاهش و مهرورزي ي انساني است. او در اين روزگار ِ آتش و خون و جنگ و جنون، خيّام وار به شادكامي ي ناديرپاي آدمي مي انديشد و حافظانه صَلاي سخن ِ عشق درمي دهد تا پژواك بانگ ترنّم و تغنّي اش در كران تا كران جهان بپيچد
و جانهاي پريشان امروزيان را با خيالْ نقش هاي زيباي شعرش آرامش و آسايش بخشد و ميراثي گران و سرشار از عاطفه و آدمي خويي از اين عصر، براي آيندگان برجاي بگذارد. ترانه هاي شورمندانه و زُلال مقصدي، شعرهايي نيست كه يك بار بخواني و بگذري يا گهگاه از سر ِ اتّفاق، رويكردي بدانها داشته باشي. اين سروده هاي برآمده از ژرفاي دل و جان، به اندرون هر خسته دلي راه مي يابند و جا خوش مي كنند و مونس و همدم روزان و شبان او مي شوند و چنان با سرشت ِ خواننده درمي آميزند و با زمزمه هاي خاموش وار دروني ي او اين هماني مي يابند كه پرده ي دوگانگي به يك سو مي رود و خود را سراينده ي آنها احساس مي كند و با شاعر به گونه اي همذات انگاري مي رسد.
و جانهاي پريشان امروزيان را با خيالْ نقش هاي زيباي شعرش آرامش و آسايش بخشد و ميراثي گران و سرشار از عاطفه و آدمي خويي از اين عصر، براي آيندگان برجاي بگذارد. ترانه هاي شورمندانه و زُلال مقصدي، شعرهايي نيست كه يك بار بخواني و بگذري يا گهگاه از سر ِ اتّفاق، رويكردي بدانها داشته باشي. اين سروده هاي برآمده از ژرفاي دل و جان، به اندرون هر خسته دلي راه مي يابند و جا خوش مي كنند و مونس و همدم روزان و شبان او مي شوند و چنان با سرشت ِ خواننده درمي آميزند و با زمزمه هاي خاموش وار دروني ي او اين هماني مي يابند كه پرده ي دوگانگي به يك سو مي رود و خود را سراينده ي آنها احساس مي كند و با شاعر به گونه اي همذات انگاري مي رسد.از رضا مقصدي، پيش از اين، دفترهاي شعر ِ كسي ميان ِ علفها دو فصل منتظر است و نفس ِ نازك ِ نيلوفر و خطابه ي سبز (دو دفتر در يك جلد) و با آينه دوباره مُداراكن و نيز شماري شعر هاي ِ پراكنده در نشريّه هاي چاپي و الكترونيك منتشرشده است.
براي اين شاعر ِ مهر و مردمي و سرود و غنا، پويايي و پايداري آرزو مي كنم. باغ شعرش همچون گذشته، هميشه بهار و پُربار باد! ج. د. - هشتم فروردين 1385
