Monday, February 13, 2006
241. پاسخي سزاوار به نداي ِ مرغ ِ آمين گوي: پيشكش يك دبستان به زادگاه نيما يوشيج
نماي نزديك دبستان مرغ آمين
دبستان مرغ آمين در چشم انداز ِ يوش
لوح ِ يادبود ِ گشايش دبستان ِ مرغ ِ آمين
سردر ِ دبستان ِ مرغ ِ آمين
يادداشت ويراستار
چندي پيش آگاهي يافتم كه دوست قديم و نيك انديش و نيك كردار من، آقاي اسماعيل امين ابراهيمي
دبستاني را به هزينه ي شخصي در روستاي يوش، زادگاه و آرامگاه نيما يوشيج شاعر بزرگ و پيشگام روزگار ما، بنياد گذاشته و آن را به مردم آن روستا پيشكش كرده است.
امروز تصويرهايي از اين دبستان -- كه در مهر ماه گذشته گشا يش يافت -- به دستم رسيد كه آنها را با سپاس از اسماعيل و ارج گزاري ي خدمت شايسته ي او، در اين صفحه مي آورم.
دبستان نوبنياد يوش، مرغ آمين نام گذاري شده كه عنوان يكي از والاترين و انسان - دوستانه ترين شعرهاي نيما يوشيج است.
نيما در اين شعر بلند، افسانه ي شورمندانه ي مرغ آمين را دستمايه قرارداده و همه ي سوز و گداز و درد و دريغ و رنج و شكنج مردم ايران و اميد و آرزومندي شان براي دست يابي به آزادي و آبادي و بهروزي را در خيالْ نقش هاي شعري اش، ساختاري نمايشي بخشيده است. اين شعر شكوهمند ِ سمفوني وار، چنين آغاز مي شود:
"مرغ ِ آمين دردآلودي ست كاواره بمانده،
رفته تا آن سوي اين بيدادخانه
بازگشته،
رغبتش ديگر ز رنجوري نه سوي آب و دانه
نوبت ِ روز ِ گشايش را
در پي ِ چاره بمانده
مي شناسد آن نهان بين ِ نهانان
(گوش ِ پنهان ِ جهان ِ دردمند ِ ما)
جَورديده مردمان را.
با صداي ِ هر دم آمين گفتنش آن آشنا پرورد،
مي دهد پيوندشان در هم
مي كند از ياس ِ خُسران بار ِ آنان كم
مي نهد نزديك با هم،
آرزوهاي نهان را ..."
گزينش نام اين شعر ماندگار ِ شاعر نامدار براي دبستان روستاي زادگاهش، پاسخي سزاوارست به بانگ ِ دلپذير آزادي خواهانه و رهايي جويانه ي نيما كه آن را از زبان تمثيلي ي مرغ افسانه و آرزومندي بيان مي دارد.
