Friday, November 18, 2005

 

165. برگي زرّين از تاريخ ِ پژوهش هاي ايران شناختي



با خشنودي آگاهي يافتم كه همشهري، روزنامه ي بامداد ِ تهران در شماره ي پنجشنبه 26 آبان 1384 خود، به مناسبت ِ سالروز ِ خاموشي ي جاودان ياد، استاد ابراهيم پورداود و در يكصد و بيستمين سال ِ زادروز ِ او، گزارش كوتاهي از كارنامه ي سرشار ِ آن يگانه ي روزگار ِ ما را زير عنوان ِ برگي از تاريخ نشرداده است. با سپاسگزاري از دست اندركاران ِ انتشار ِ اين يادواره و ارج گزاري ي كوشش و كُنِش ِ بَرومند ِ پيشگام ِ دانش ِ اوستاشناسي در ايران، متن ِ اين نوشتار را در پي مي آورم. ج. د.

برگي از تاريخ


سالروز ِ درگذشت ابراهيم پورداود، محقق و ايران شناس


ابراهيم پورداود در سال ۱۲۶۴ ش. در شهرستان رشت به دنيا آمد. وي پس از آموختن دروس ابتدايي به تهران رفت و پس از فراگيري حكمت و طب قديم، براي ادامه تحصيل عازم بيروت و سپس فرانسه شد. استاد پورداود پس از اقامت كوتاهي كه در آلمان داشت، مطالعات عميق خود را درباره آيين، زبان و فرهنگ ايران باستان آغاز كرد و كتاب اوستا را محور اصلي پژوهش خود قرار داد. وي همچنين براي تكميل مطالعات و پژوهش هاي ايران شناسي خود به هندوستان رفت و در دانشگاه شانتي نيكيتان -- كه رابيند رانات تاگور بنيادگذار ِ آن بود -- به تدريس ايران شناسي پرداخت. اين محقق برجسته در سال ۱۳۱۵ جهت تدريس در دانشكده ادبيات و حقوق دانشگاه تهران دعوت شد.از آن پس در ايران ماندگار گرديد. وي در سال ۱۳۱۷ به عضويت پيوسته فرهنگستان جهاني هنر و دانش در آمد و در سال ۱۳۴۶ به پاس خدمات انسان دوستانه اش، از دربار واتيكان نشان علمي ي ِ "سَن سيلوِستِر" دريافت كرد. استاد در نهايت، پس از ۲۷ سال تدريس مداوم، در سال ۱۳۴۲
با عنوان استاد ممتاز، از دانشگاه تهران بازنشسته شد
پورداود سرانجام در 27 آبان ماه ِ سال ۱۳۴۷ در هشتاد و سه سالگي درگذشت.



<< Home

This page is powered by Blogger. Isn't yours?