Sunday, October 16, 2005
139. يادآر ز شمع ِ مُرده، يادآر!
دكتر كسرا وفاداري (1325 - 1384)
شماره ي يكم از سال بيست و سوم ماهنامه ي ِ ادبي - فرهنگي - اجتماعي ي ِ چيستا (مهرماه 1384) به سردبيري ي استاد پرويز شهرياري، به لطف ايشان، امروز به اين دفتر رسيد.
اين شماره ي چيستا، يادواره ي ِ سزاواري است براي گرامي داشت ِ خاطره ي زنده ياد دكتر كسرا وفاداريِ پژوهشگر ِ سخت كوش و پرشور فرهنگ ايران باستان و استاد دانشگاه پاريس 3 كه در بهار امسال، در يك شبيخون ناجوانمردانه در پايتخت فرانسه، جان باخت و دفتر ِ زرّين ِ كوششهاي ايران شناختي اش بسته شد.
من در روزهاي برگزاري ي ِ سومين كنگره ي جهاني ي ِ پژوهش هاي هندو- ايراني در دانشگاه هامبورگ آلمان در مهر ماه 1376 با دكتر وفاداري آشنا و هم سخن شدم. او را يك ايراني ي ِ ريشه دار در يادمان هاي كهن ملّي و در همان حال فرهيخته اي روزآمد و پر و بال گشوده در افق هاي دانش و فرهنگ ِ پيشرو و جهان شمول امروزين يافتم.
دكتر وفاداري مردي بسيار دوست كامه و خون گرم بود و در اندك زماني همچون دوستان ِ ساليان شديم و از آن پس نيز با يكديگر تماس و نامه نگاري داشتيم. در همان ديدار و هم نشيني ي يگانه و چند روزه مان، هنگامي كه در ِ دل پيشش گشودم و از نيافتن ِ ناشري در ايران براي چاپخش كتاب ِ رهيافتي به گاهان ِ زرتشت و متن هاي نواوستايي (گزارشي از پژوهش ِ دانشمند ِ اوستا شناس آلماني هانس رايشلت)، شِكوِه كردم، بي درنگ به چاره جويي پرداخت و دست ِ ياري به سويم درازكرد و با شناساندن ِ گزارش ِ فارسي ي ِ من به انتشارات فَرَوَهَر وابسته به انجمن زرتشتيان در تهران، از دست اندر كاران آن نهاد درخواست كرد كه چاپخش كتاب ِ سودمند ِ دانشمند ِ آلماني را عهده دار شوند.
هرچند كه در تماس من با مديران آن بنگاه، بر اثر ِ برخورد ِ نابهنجار آنان و پيشنهادشان براي نشر كتاب، بدون پرداخت ِ حقّ مترجم، آن كار به سرانجام نرسيد؛ امّا نيك انديشي و همدلي ي ِ دكتر وفاداري همچون خاطره اي خوش از انديشه و كردار نيك ِ انساني فرهيخته برايم باقي ماند. (خوشبختانه كتاب ِ يادكرده، نيك فرجام شد و در سال 1383 در 744 صفحه از سوي ِ انتشارات قُقنوس در تهران نشريافت.)
در اين دفتر ِ چيستا، افزون بر يادواره ي ِ دكتر وفاداري، گفتارها، پژوهش ها، داستان ها، شعرها و نوشته هاي گوناگون ديگري نيز از ايرانيان و جُز ايرانيان درج گرديده است كه همه خواندني و آموزنده و سودمندند. از آن ميان به پژوهش ِ دقيق و دانشگاهي و مستند ِ ياغش كاظمي، دانشجوي دوره ي كارشناسي ي ارشد در رشته ي مرمّت و احياي بناها و بافت هاي تاريخي در دانشگاه هنر ِ اصفهان درباره ي آتشگاه سپاهان اشاره مي كنم كه در زير عنوان ِ "نگاهي به آتشگاه ِ سپاهان و پژوهش در يافتن ِ شكل ِ راستين ِ آتشكده"، براي نخستين بار با چنين روشي نشرمي يابد و يكي از آتشكده هاي بازمانده از روزگار باستان در باختر شهر اصفهان را به خوبي به دوستداران ِ فرهنگ ايراني مي شناساند.
نمايي از بازمانده ي ِ آتشكده اي باستاني بر فراز
كوه آتشگاه در باختر ِ اصفهان
بر كرانه ي ِ زاينده رود
