CENTER FOR IRANIAN STUDIES - کانون پژوهشهای ايران شناختی

این کتاب دو جلدی ی ارزشمند، به لطف ِ نویسنده به تازگی به این دفتر رسیده است

نگارنده ی این خاطرات، نه از جَرگه ی اهل قلم و از نامداران این گروه؛ بلکه مردی ساده و بی ادّعا و رنج آزموده و تن و جان فرسوده و تجربه اندوخته از عُمق ِ اجتماع است که اکنون با نگاهداشتن ِ ساختار ِ ذهنی ی ِ خود در فرآیند زندگانی ی هشتاد ساله اش، دست به قلم برده است تا برآیند ِ آزمونها و آموخته های خود در دانشگاه اجتماع و تلخ و شیرین ِ تجربه هایش در پیچ و تاب های زندگی را با خوانندگان کتابش در میان بگذارد

از کتاب کاروان پور نمی توان و نباید مجموعه خاطره های سامانمند و شُسته رُفته و ساخته و پرداخته و ویراسته ی یک به اصطلاح "روشنفکر" را توقّع داشت. این اثر را باید به همین سان که هست و در "گونه" ی ِ ویژه اش دید و بررسید و ارزیابید و ردیف و جای سزاوار ِ آن را بازشناخت

زبان و بیان نویسنده ی این کتاب، چشم پوشیده از درون مایه ی سخن و پیامش و فراتر از گُفتاوَردهای فراوانش از سروده های شاعران و سخنوران نامدار و نیز رویکردهایش به بخشی از پژوهش های ایران شناختی و شاهنامه پژوهی ی نامداران این زمینه ها، زبان ِ ناب ِ توده و بیانگر ِ همه ی سویه ها و ویژگی های ِ "فرهنگ ِ توده" است؛ بی آن که از پالایه ی ِ پژوهش ِ یک فرهنگ ِ توده شناس ِ درس آموخته گذشته و رنگ و اَنگ ِ ساختگی ی ِ به اصطلاح "روشنفکرانه" به خود گرفته و دچار دیگردیسگی شده باشد. بر این پایه، ما در این اثر، گنجینه ی ارزشمندی از دستاوردهای ذهن و زبان ساده ترین و ناب ترین لایه های جامعه ی ایران در سده ی اخیر و با پشتوانه ی سرشار ِ یادمانده های از روزگاران ِ پیشین را در دیدرَس داریم که می تواند درون مایه ی پژوهشی سزاوار در راستای ِ شناخت ِ درست ِ این سویه از زندگی ِ ایرانیان باشد

نقطه ی فرازین ِ زندگی و پویش و کوشش ِ اجتماعی و فرهنگی ی نگارنده ی این مجموعه، رویکرد ِ مهرورزانه ی او به فردوسی و شاهنامه و کُنِشی بی دریغ و ایثارگرانه در پی ریزی ی نهادی به نام ِ بُنیاد ِ فرهنگی ِ فردوسی در شهر ِ زادگاه و پرورشگاهش اصفهان است که همه ی توش و توان او در دهه های اخیر، صرف ِ آن گردیده است. او همه ی فراهم آورده و اندوخته ی عمری کار و تلاش ِ سخت کوشانه اش را یکجا در طَبَق ِ اخلاص و ارادت نهاده و برای تحقّق بخشیدن به آرزوی دیرینه اش، عاشقانه تقدیم پیشگاه والای فردوسی ی بزرگ و مردم ایران کرده است

بر پایه ی این اقدام ایران دوستانه ی او و پی گیری هایش و نیز همدلی و همگامی ی شماری از نامداران و فرهیختگان اصفهانی، این طرح غرورانگیز ایران دوستانه به تصویب شهرداری ی اصفهان رسیده و در دهه ی گذشته بخشی از ساختمان ِ بُنیاد فردوسی در کرانه ی زاینده رود و در چشم انداز ِ پُل ِ باستانی ی شهرستان برافراشته شده و به سرانجام رسانیدن آن در دستور کار است. چُنین باد

نمودار طرح ساختمان بُنیاد در تصویر روکش جلد کتاب (تصویر بالای این بررسی) دیده می شود

بیشتر تصویرهای رنگین ِ چاپ شده در پایان جلد دوم، نمایشگر اثرهای هنری ی ِ ارزشمندی است که مولّف کتاب، عمری به فراهم آوردن ِ آنها سرگرم بوده و قصد دارد که پس از پایان کار ِ ساختمان و گُشایش بُنیاد فرهنگی ِ فردوسی، همه را به موزه ی بُنیاد بسپارد. افزون بر آن، شمار ِ زیادی کتاب نیز که یا خود گردآورده و یا به بُنیاد هدیه شده است در مجموعه ی اندوخته ی او جای دارد که قرارست هسته ی اصلی ی کتابخانه ی بزرگ ِ بُنیاد را تشکیل دهد. نویسنده ی این سطرها هم، کتابخانه ی شخصی ی ِ خود در اصفهان را یکجا به بُنیاد پیشکش کرده است