Friday, December 06, 2013
کارنامه ی یک کوشش ارجمند فرهنگی: نمونه ی والای دیگری از "ایرانی ماندن و جهانی شدن"
دفتر ِ هُنر، رنگین
کمان ِ جهان˚شمول ِ فرهنگ و هنر ِ ایران
زنجیره شناخت˚نامه های بزرگان ایرانی
از روزگار جنبش مشروطه خواهی تا امروز
گاهنامه ی ممتاز ِ دفتر ِ هنر، در بیستمین سال
زندگی ی برومندش، شماره ی بیست و یکم خود
را در دویست صفحه ی پُر و پیمان با بُرش ِ ٢٧×٢۱ سانتیمتر، در بهار
امسال در شهر "ستاکتون" در ایالت کالیفرنیای آمریکا، به گنجور ِ تاریخ و
فرهنگ ایران، سپرد و نمونه ی والای دیگری شد از "ایرانی ماندن و جهانی
شدن".
این دفتر، همچون بیست دفتر ِ پیشین ِ این گنجینه، "ویژه نامه"
است و با یاد ِ همیشه بیدار ِ علی اکبر دهخدا، یکی از پیشگامان روزنامه
نگاری در ایران، طنزنویس، شاعر و مؤلف ِ اثرهای مهمّی همچون امثال و حکم
و لغت نامه، نشریافته است.
بنیادگذار و ناشر ِ این مجموعه ی والا و دنباله دار، هنرمند شایسته ی
نگارگر و طنزنگار ِ روزگارمان، بیژن اسدی پور است که با این کار ِ کارستان
خود، فرهنگ و ادب و هنر ایران معاصر را شکوهمندتر از همیشه، در گستره ی جهانی، بر
کرسی ی زرّین نشانده است.
هرگاه
هنوز هم هستند کسانی که گاه از سر ِ ناآگاهی و یا – خدای ناکرده – با انگیزه هایی
خاصّ و عنادورزانه، کوشش های فرهنگی ی ایرانیان دور از میهن را نادیده می گیرند و
یا بدانها کم بها می دهند، کوشندگانی همچون بیژن اسدی پور، نه با پاسخ گویی
ی احتجاج آمیز و غوغاگرانه، بلکه با کاری کارستان و نمایش ِ رنگین کمانی از هنر و
ادب و فرهنگ، پوچی و یاوگی ی ِ آن گونه شبهه انگیزی ها را پیش از گذار ِ کاروان و
داوری ی واپسین ِ"زرگر ِ نقاد ِ هوشیار ِ زمانه"، به اثبات می رسانند.
***
دفتر هنر، ویژه ی
دهخدا، با همراه داشتن ِ دو لوح ِ فشرده از صدا و تصویرهای دهخدا، بزرگداشتی سزاوار و در کمال و خواندنی، شنیدنی و دیدنی است.
در بزرگداشت ِ دهخدا و زندگی ی بَرومند و دستاورد ِ عظیم ِ او، تا کنون
گفتارها، نشریّه ها و کتاب های متعدّدی، نشریافته و – به رغم ِ کژتابی های برخی از
دست اندرکاران زمانه – بسیاری از بایسته ها گفته و نوشته و مطرح شده است؛ امّا حق
این است که کار ِ دفتر ِ هنر، از گونه ای دیگر و نقطه ی اوجی در این
راستا به شمار می آید و به راستی سزاوار آفرین! و دست مریزاد! بر بیژن اسدی پور
و یاران و همکاران اوست.
***
برای روشنگری ی بیشتر و
آگاهی ی خواننده، نمایه ای از عنوان های بیست و یک شماره ی ِ دفتر ِ هنر
را پایان بخش ِ این یادداشت، می کنم:
شماره ی یکم - ۱۳۷۲: ویژه ی محمّدعلی جمال زاده.
شماره ی دوم - ۱۳۷۳: ویژه ی فروغ فرّخ زاد.
شماره ی سوم - ۱۳۷۴: ویژه ی صادق چوبک.
شماره ی چهارم - ۱۳۷۴: ویژه ی سیمین دانشور.
شماره ی پنجم - ۱۳۷۴: ویژه ی هوشنگ ابتهاج (ه. ا. سایه).
شماره ی ششم - ۱۳۷۵: ویژه ی صادق هدایت.
شماره ی هفتم - ۱۳۷۶: ویژه ی طنز ایران.
شماره ی هشتم - ۱۳۷۶: ویژه ی احمد شاملو.
شماره ی نهم - ۱۳۷۶: ویژه ی تقی مُدرّسی.
شماره ی دهم - ۱۳۷۷: ویژه ی سیمین بهبهانی.
شماره ی یازدهم - ۱۳۷۷: ویژه ی ابوالحسن صبا.
شماره ی دوازدهم - ۱۳۷۹: ویژه ی هادی شفائیّه.
شماره ی سیزدهم - ۱۳۷۹: ویژه ی نیما یوشیج.
شماره ی چهاردهم - ۱۳۸۰: ویژه ی محمود دولت آبادی.
شماره ی پانزدهم - ۱۳۸۱: ویژه ی محمّدرضا و همایون شجریان.
شماره ی شانزدهم - ۱۳۸۲: ویژه ی بهروز وثوقی.
شماره ی هفدهم - ۱۳۸۴: ویژه ی جواد مُجابی.
شماره ی هیجدهم - ۱۳۸۷: ویژه ی قمرالملوک وزیری.
شماره ی نوزدهم - ۱۳۸۸: ویژه ی سه تفنگدار طنز ایران (بیژن اسدی
پور، پرویز شاپور و عمران صلاحی).
شماره ی بیستم - ۱۳۹۰: ویژه ی روزنامه ی فکاهی ی ِ توفیق.
شماره ی بیست و یکم - ۱۳۹۲: ویژه ی علی اکبر دهخدا.
________________
*جمع صفحه های
بیست و یک دفتر: ۳۳۵۴.