CENTER FOR IRANIAN STUDIES - کانون پژوهشهای ايران شناختی

یک صد و سه سال پیش از این، به دنبال ِ مبارزه ی سخت و خونین ِ مردم ایران برای رهایی از زنجیر ِ خود کامگی ی شاهان قاجار و بنیادگذاری ی ایرانی آباد و آزاد بر پایه ی مردم سالاری، در چُنین روزی، مظفرالدّین شاه، ناگزیر از امضای فرمان ِ مشروطه شد.

مردم رنج و شکنج دیده ی میهن مان، بدان رویداد دل بستند و امیدوارشدند که روزگاری نو و شایسته ی ملت بزرگ ایران، آغازخواهدشد. امّا دریغ و درد "که عشق آسان نمود اوّل؛ ولی افتاد مشکل ها!"

ستیزه ی خونین و جنایتکارانه ی محمّدعلی شاه با پشتیبانی ی دولت ِ سیاهکار ِ روسیّه و رویداد به توپ بستن ِ مجلس ِ شورای ملی (خانه ی امید ِ ملت) و آشوب های پس از آن، مانع از به کرسی نشستن ِ آرمان ِ انسانی و شکوهمند ایرانیان شد و جامعه در هرج و مرج و سردرگمی فرورفت تا کودتای سوم اسفند ۱۲۹۹ که
که رضاخان سردارسپه (رضاشاه ِ بعدی) را به قدرت رساند و در دوره ی پادشاهی ی او و پسرش، به رغم ِ پاره ای نوآوری های اجتماعی، اداری و فنّی که صورت پذیرفت، دست آوردهای جنبش ِ مشروطه، پای مال ِ خود کامگی ی بی بند و بار آن دو شد و حسرتِ سامان ِ مردم سالاری ی راستین، بر دل ِ ایرانیان ماند.

در آن میان، دوران ِ نخست وزیری ی ِ دکتر محمّد مصدّق، یک دیگرگونی ی نسبی ی بیست و هشت ماهه بود

که دشمنان درون مرزی و برون مرزی ی ایران، آن را هم برنتافتند و با کودتای سیاه ۲۸امرداد ۱۳۳۲ به عمر ِ آن، پایان بخشیدند.

کوتاه سخن، این که امروز، یک سده پس از آن دوران -- که می توانست سرآغاز ِ فصل ِ شکوهمند ِ تازه ای در تاریخ ِ پرفراز و نشیب ِ میهن ِ ما باشد -- هنوز زبان ِ دل ِ مردم، در خطاب به آرمان های ِ مشروطه خواهی، این است:

"صد سال رفت و هیچ نشد حاصل و هنوز/ ما همچنان به حسرت ِ وصل تو مانده ایم!"
*

به هر روی، در سال روز ِ خیزش و جنبش ِ آزادی خواهانه ی زنده یاد، جوان ِ ناکام، مشروطه ی ِ ایران، یاد ِ همه ی رهبران، سرداران و رهروان و جان باختگان ِ آن دوران را گرامی می داریم و بار دیگر با آنان پیمان نو می کنیم که به رغم ِ همه ی نامرادی ها، همچنان رهرو ِ سخت کوش ِ راه ِ زرّین ِ ایشان باشیم.

سردار ِ ملّی و مبارز ِ جان باخته ی ِ راه ِ آزادی

گروهی از رزم آوران ِ راه ِ آزادی در تبریز

نماهایی از خانه ی ِ دکتر محمّد مصدّق، فرزند ِ برومند ِ عصر مشروطه و مبارز ِ نستوه راه آزادی ئ استقلال ایران در احمدآباد ساوجبُلاغ را -- که در سالهای پایان عمر ِ آن بزرگ مرد، به فرمان ِ کین توزانه و جابرانه ی ِ محمّدرضاشاه، بازداشتگاه ِ خانگی ی او بود و امروز، آرامگاه اوست -- و نیز پیام ِ تاریخی و جاودانه ی او به مردم ایران، گوهر و جان مایه ی ِ مشروطه را (که گویی همین امروز بیان شده باشد)، در این جا ببینید و بشنوید
↓
http://www.youtube.com/watch?v=N2QANm1unSI

*

همچنین گفتار ِ شروین وکیلی به مناسبت ِ سال روز ِ مشروطه را در این جا بخوانید ↓