Friday, April 04, 2008

 

برداشت ِ انتقادي و انسان‌مدارانه‌ي يك فرهيخته‌ي ِ ايراني از رويدادي مهمّ در تاريخ ِ استراليا: پيوستي بر درآمد ِ٣: ٦٧



يادداشت ويراستار


جمعه ١٦ فروردين ماه ١٣٨٧ خورشيدي
(٤ آوريل ٢٠٠٨)


در درآمد ِ ٣: ٦٧. : بيست و هفتمين هفته نامه، به تاريخ ِ جمعه ٢٦ بهمن ماه ١٣٨٦ خورشيدي (١٥ فوريه ٢٠٠٨)، از كُنِش ِ تاريخي‌ي ِ كوين راد
[Keven Rudd]




نخستْ‌وزير ِ تازه‌برگزيده‌ي ِ استراليا از حزب ِ كارگر در برگزاري‌ي ِ «روز ِ ملّي‌ي ِ پوزشْ‌خواهي»
[National Sorry Day]
در مجلس ِ نمايندگان ِ اين كشور، با ستايش و در زير ِ عنوان ِ «مژده‌ي ِ روزگاري نو براي قربانيان نژادپرستي و برتري‌جويي‌ي ِ استعماري» ياد كردم.



























* * *
امروز آگاهي‌يافتم كه دوست ارجمند و استاد فرهيخته، دكتر پرويز رجبي با نگرشي آدمي‌خويانه و انسانْ‌مدارانه به آن رويداد، يادداشتي ارزشْ‌مند و خواندني نوشته‌است.
دريغم آمد كه تنها به خواندن ِ آن بسنده‌كنم و ديگران را در برخورداري از آن و آفرينْ‌خواني بر نويسنده، انباز نگردانم.




اگر من کوین راد نخست‌وزیر استرالیا می‌بودم!

من اگر به جای کوین راد، نخست‌وزیر استرالیا می‌بودم، که در ماه گذشته «بزرگوارانه» از بومیان استرالیا و نسل ربوده شده، برای ستمی که بر آن‌ها روا داشته شده است، رسما پوزش خواست، بی‌درنگ و دست کم بخشی از بهای سهم امروزی آن‌ها از بیش از هفت و نیم میلیون کیلومتر مربع خاک استرالیا را پرداخت می‌کردم. و می‌گفتم، بومیان که حدود نیم میلیون نفر از جمعیت حدود بیست میلیون نفری استرالیا را تشکیل می‌دهند، در اصل صاحبان اصلی این سرزمین بسیار بزرگ‌ هستند و روا نیست که بیش از این تنها به تماشای زندگی ما سفیدپوستان، که مدعی «کشف» و «پیداکردن» سرزمین آن‌ها هستیم و به تماشای عکس‌های سیدنی خوشگله بسنده‌کنند!
اما اکنون که نخست‌وزیر استرالیا نیستم و حتی برای گرفتن ویزای استرالیا ناگزیر از مراجعۀ به «دعانویس» هستم، باید در معنای «میزبان» و «میهمان» تجدید نظر اساسی بکنم و بپذیرم که سرزمین‌های گمشده را نیز می‌توان مانند سکه‌ای گمشده یافت و توی جیب گذاشت و از ریش صاحبش پوزش خواست!






با فروتنی


پرویز رجبی


خاستگاه: تارنماي استاد رجبي به نام ِ روزنوشت ها
http://parvizrajabi.blogspot.com/



<< Home

This page is powered by Blogger. Isn't yours?