Sunday, January 13, 2008
٣: ٦٢. برف ِ نو: پيامي مهرآميز و سه تصوير: ارمغان ارزنده ي يك دوست از تهران ِ برفْ پوش
يادداشت ويراستار
يكشنبه ٢٣ دي ماه ١٣٨٦ خورشيدي
(١٣ ژانويه ٢٠٠٨ در گاه شمار ِ جهاني)
ديروز در پيامي به دوستم مسعود لقمان در تهران، از "تهران ِ برفْ پوش و يخْ بندان" و "اين سرزمين جنوبي ي ِ گوي ِ زمين كه تابستان ِ خود را مي گذراند " (استراليا) سخن گفته بودم. مسعود در پاسخ، پيام ِ مهرآميز ِ زير را همراه با سه تصوير، همچون ارمغان ِ ارزنده اي از ميهن ِ گرفتار ِ زمستان و برف و يخْ بندانم، برايم فرستاده است كه با سپاس ِ فراوان از او، در اين جا بازْنشرمي دهم.
«برف ِ نو! برف ِ نو! سلام! سلام!
بنشين؛ خوش نشسته‌اي بر بام
پاكي‌آوردي اي اميد ِ سپيد،
همه آلودگي‌ست اين ايّام!»
بنشين؛ خوش نشسته‌اي بر بام
پاكي‌آوردي اي اميد ِ سپيد،
همه آلودگي‌ست اين ايّام!»
(احمد شاملو)
دیدم سخن از "تهران ِ برفْ پوش و يخْ بندان" رانده اید. حیفم آمد عکس هايی را که امروز ٢٢ دی ماه از تندیس ِ فردوسی‌ي ِ بزرگ در کتابخانه ی ِ ملّی‌ي ِ ایران گرفته ام به شما و ایران شناخت پیشکش نکنم.
انگار كه فردوسي دست را سايبان ِ چشمان كرده است و بازگشت ِ كيخسرو را در برف مي پايد. (ويراستار)
این هم عکس از "تهران ِ برفْ پوش و يخْ بندان" به "اين سرزمين جنوبي ي ِ گوي ِ زمين كه تابستان ِ خود را مي گذراند "
با مهر فراوان
مسعود
با مهر فراوان
مسعود
