Saturday, December 02, 2006

 

2: 143. سوگْ يادي براي استاد ايران شناس و اصفهان شناس ِ نامدار



يادداشت ويراستار


***************************


باز هم خبري اندوه بار و پر درد و دريغ!
از زادگاهم اصفهان خبر رسيد كه استاد نامدار و پركار تاريخ و ايران شناسي و اصفهان شناسي، دوست و همكار ارجمند من در سالهاي خدمت در دانشگاه اصفهان، دكتر لطف الله هنرفر چشم از جهان فروپوشيده است!
در اين هنگام، توان ِ سخن گفتن از آن بزرگْ مرد ِ فرهنگ معاصرمان و مرور در كارنامه ي سرشار و درخشان دانشي و پژوهشي اش را ندارم و تنها بدين بسنده مي كنم كه يادواره ي نشريافته در تارنماي ايران نامه را با سپاس از دارنده ي آن رسانه، دوست گرامي آقاي دكتر شاهين سپنتا كه آن را به دفتر من فرستاده اند، در اين صفحه بازْنشر دهم.
نام نامي ي دكتر لطف الله هنرفر در تاريخ فرهنگ و پژوهش اين عصر با خطّ زرّين به ثبت رسيده است و افزون بر اكنونيان، آيندگان نيز او را ارج خواهند گزارد و اثرهاي آموزنده اش را با شور و شوق خواهند خواند و از آنها درس فرهنگ و هنر و آزادگي و ايران دوستي خواهند آموخت.
يادش گرامي و راهش پُررهرو باد!



ایران نامه : دکتر لطف الله هنرفر اصفهان شناس نامدار روز پنج شنبه نهم آذر ماه 1385 ، درسن 87 سالگی در زادگاهش اصفهان که عاشقانه به آن دلبسته بود ، درگذشت .
دکتر لطف الله هنرفر در سال 1298 خورشیدی در اصفهان دیده به گیتی گشود . وی تحصیلات ابتدایی و متوسّطه و دوره اول دانشسرای مقدماتی را در زادگاه خود به پایان برد و در خوردادماه 1320 خورشیدی موفق به دریافت درجه کارشناسی در رشته تاریخ و جغرافیای دانش سرای تهران با رتبه اول شد و افتخار دریافت مدال درجه یک از وزارت معارف ، اوقاف و صنایع مستظرفه را در دی ماه 1320 خورشیدی از آن خود نمود. استاد لطف اله هنر فر از سال 1331 تا 1339 خورشیدی ضمن تدریس ، به ریاست اداره باستان شناسی اصفهان منصوب شد و کارنامه درخشانی از فعالیّت های خود را به جا گذاشت. وی همزمان به دریافت درجه کارشناسی ارشد تاریخ دانشگاه تهران نایل شد و در آغاز تیرماه سال 1341 خورشیدی دکترای نخستین دوره تاریخ دانشگاه تهران را با درجه « بسیار خوب » دریافت نمود . او در سال 1346 به دانشگاه اصفهان منتقل شد و گروه آموزشی تاریخ را در دانشگاه اصفهان پایه گذاری نمود. استاد هنرفر پس از سال ها خدمت ارزنده به درخواست خود در سال 1358 به افتخار بازنشستگی نایل شد. وی به خاطر بی مهری هایی که با او شد و رنجیدگی ی خاطری که داشت در سال های آخر عمرش ار حضور در مجامع عمومی دولتی و مردمی پرهیز می کرد امّا تا آخرین روز های عمر از نگارش و پژوهش بازنماند. تلاش در جهت حفظ و مرمّت آثار تاریخی اصفهان و ضبط کتیبه های تاریخی بنا های تاریخی اصفهان و تکمیل آن ها، در شمار خدمات ارزنده او طی سال هاست . دکتر هنرفر عضو اتحادیه انجمن جهانی ایران شناسان و عضو انجمن آثار ملی و شورای حفاظت آثار تاریخی اصفهان بود. از استاد هنرفر پژوهش ها و جستارهای بسیاری به ویژه درباره شهر تاریخی اصفهان به یادگار مانده است که مشهور ترین آن ها کتاب « گنجینه آثار تاریخی اصفهان » است. این اثر که رساله پایان نامه دوره دکترای استاد هنرفر است در سال 1344 خورشیدی به عنوان برترین کتاب سال برگزیده شد. از دیگر آثار ارزشمند دکتر هنرفر درباره اصفهان می توان به کتاب های « از اصفهان دیدن کنید » ، « راهنمای آثار تاریخی اصفهان به زبان انگلیسی » و « آشنایی با شهر تاریخی اصفهان » و « اصفهان شهر تاریخ » اشاره نمود .



فهرست مقالات اصفهان شناسی او نیز بسیار بلند بالاست که در ادامه به برخی از آن ها اشاره خواهد شد : « حاج میرزا سلیمان خان رکن الملک و یادگارهای دوره خدمت او در اصفهان » ، « تاریخچه دانشگاه اصفهان » ، « تزئینات کاشیکاری در مسجد جامع اصفهان » ، « ابنیه تاریخی عهد صفویان در اصفهان » ، « تزئینات گچی در آثار تاریخی اصفهان » ، « آثار تاریخی جلفا » ، « آثار تاریخی جی » ، « اصفهان در دوره جانشینان امیر تیمور » ، « القاب و عناوین پادشاهان ایران در کتیبه های تاریخی ایران » ، « اوضاع اجتماعی و سیاسی و تاریخی اصفهان در دوران دیالمه » ، « باغ هزار جریب و کوه صفه » ، بقعه شاهزادگان صفوی در اصفهان » ، « پل شاهی اصفهان » ، « پیربکران و اشترجان » ، « تاریخ بنای پل الله وردی خان » ، « چهارباغ اصفهان » ، « دو پل تاریخی مشهور اصفهان از دوره صفویه » ، « زاینده رود در گذرگاه تاریخ » ، « کاخ چهلستون » ، « مشاغل و مناصب ارامنه جلفا در دوره صفویه و قاجاریه » ، « مقدّمات تشکیل سلسله ي صفویّه»، « «مناره و مسجد برسیان » ، « موقع جغرافیایی و تاریخی کوه آتشگاه » ، « میدان نقش جهان » ، « هارون ولایت » ، « هشت بهشت اصفهان » ، « سنگاب های تاریخی اصفهان از دوره صفویه » ، « تاریخ اصفهان پیش از اسلام » و ...
* * *
دكتر لطف اله هنرفر پس از سال ها تلاش و پژوهش های اصفهان شناسی، درسن 87 سالگی و پس از یک دوره بیماری سخت، در نهم آذرماه 1385 خورشیدی در بیمارستان الزّهرای اصفهان درگذشت و در گلشن ناموران باغ رضوان اصفهان با حضور جمع پر شوري از مردم فرهنگ دوست اصفهان به خاک سپرده شد.

Posted by Picasa




<< Home

This page is powered by Blogger. Isn't yours?