Wednesday, April 05, 2006
301. منظومه هاي سمفونيك از ايران: آفريده هايي از آهنگ سازان ِ نامدار ِ روزگارمان
يادداشت ويراستار
دوست هنرمند و پژوهشگر جوان پژمان اكبرزاده، امروز گفتار زير را كه متن فارسي اش در تارنماي خبرگزاري ي ميراث خبر و روزنامه ي شرق (16 فروردين 1385) و روايت انگليسي اش در تارنماي پيوند نيوز درج گرديده، به اين دفتر فرستاده است كه خبر خوشي است براي دوستداران كارهاي موزيك دانان پديدآورنده ي اثرهاي سمفونيك. متن گفتار پژمان را با سپاس از او، براي آگاهي ي خوانندگان اين صفحه، در پي مي آورم.
"منظومه هاى سمفونيك از ايران"
"منظومه هاى سمفونيك از ايران"
به مناسبت انتشار ِ اثرهايي از آهنگ سازان ِ ايراني در آلمان
تنها نامى برجا مانده است
یکشنبه ۶ فروردین ۱۳۸۵
در روزهايى كه به مناسبت انتشار آثار آهنگسازان معاصر ايران در آلمان"، پرشيا، نام باستانى ِ ايران در زبان هاى غربى بر سردر موزه بريتانيا خودنمايى مى كند و ده ها هزار نفر از سراسر جهان را براى بازديد از ارزش هاى تاريخى و فرهنگى ايران به
لندن كشانده است، كمپانى ي موسيقى ِ كلوسئوم در آلمان نيز با همين عنوان، دوستداران موسيقى كلاسيك را به شنيدن ساخته
هاى آهنگسازان ايران امروز با حال و هوايى كه طبعاً ريشه در همان تاريخ كهن دارد دعوت مى كند. على (الكساندر) رهبرى، رهبر اركستر و آهنگساز نامدار ايرانى كه به تازگى از رهبرى اركستر سمفونيك تهران كناره گرفت، در واپسين سال هاى دهه ۱۳۵۰ با پشتيبانى مالى وزارت فرهنگ و هنر به ضبط آثارى از امين الله حسين، محمدتقى مسعوديه، هوشنگ استوار، حسين دهلوى، احمد پژمان و اثرى از خود با اركستر سمفونيك نورنبرگ در آلمان دست زد.
اين آثار در سال ۱۳۵۹/۱۹۸۰ با نام «منظومه هاى سمفونيك از ايران»
(Symphonic Poems from Persia)
به صورت سه صفحه گرامافون همراه با دفترچه اى به زبان هاى انگليسى، آلمانى و فرانسوى در اروپا انتشار يافت؛ ولى به دلايلى در دسترس علاقه مندان در ايران قرار نگرفت. ناشر اين مجموعه خوشبختانه پس از گذشت ربع قرن بالاخره تصميم به انتشار مجدد اين آلبوم گرفت و مجموعه مذكور، هفته گذشته به صورت دو سى دى در يك آلبوم در اروپا منتشر شد. «منظومه هاى سمفونيك از ايران» نه تنها نخستين مجموعه دربرگيرنده تعدادى از شاهكارهاى موسيقى سمفونيك ايرانى است بلكه از شانس پخش و ارائه در بازار جهانى نيز برخوردار شده است. آثارى از اين دست همچون مجموعه هاى ارزشمندى كه منوچهر صهبايى در دهه ۱۹۹۰ در بلغارستان و اتريش به ضبط رسانده و اخيراً در سوئيس (و همچنين ايران) به كوشش خود او انتشار يافته متاسفانه در سطح بازار منطقه محل اقامت وى باقى و تا حد زيادى از نظرها دور مانده است. قطعاتى كه در آلبوم «منظومه هاى سمفونيك از ايران» به رهبرى على رهبرى منظور شده به ترتيب عبارتند از: «تصوف ايرانى روى سُل» از على رهبرى. اين اثر در آغاز «خون ايرانى روى سُل» نام داشت و در ايران براى نخستين بار توسط اركستر سمفونيك كنسرواتوار تهران به رهبرى آهنگساز به اجرا درآمد. به گفته رهبرى «اشتراوس داراى قطعه اى است به نام «خون وين» كه كارى است نسبتاً سبك. هنگامى كه من نيز از واژه «خون» در نام قطعه ام استفاده مى كردم ناخودآگاه حال و هواى آن كار براى اروپاييان تداعى مى شد لذا در نام آن تغيير كوچكى دادم.» رهبرى مى افزايد: «اين قطعه را تقريباً همزمان با كنسرتو ويولن نوحه خوان در نوزده سالگى نوشتم كه دو سال بعد با اركستر صبا در تالار رودكى به اجرا درآمد و اين نخست بارى بود كه من در يك كنسرت رسمى رهبرى كردم. در ۱۹۷۷ در اتريش نيز آن را با اركستر سمفونيك هنرمندان موسيقى وين اجرا كردم. قطعه مملو از تحريرهاى ايرانى است و هنگام آفرينش آن بسيار مراقب بودم تا شبيه موسيقى غربى نشود؛ زياد هارمونى مصرف نكنم و بيشتر به تمهيدات كنترپوانيك متوسل شوم...» به قسمتی از” تصوف ایرانی روی سل” ساخته علی رهبری از آلبوم "منظومه هاى سمفونيك از ايران" گوش کنید : على رهبرى (متولد ۱۳۲۷) دانش آموخته هنرستان موسيقى ملى و آكادمى موسيقى وين است كه از سال ۳-۱۳۵۲ تا ۱۳۵۵ مدير هنرستان عالى موسيقى و هنرستان موسيقى ملى بود و به تشكيل اركستر ژونس موزيكال ايران (انجمن جوانان دوستدار موسيقى) اقدام كرد كه با آن كنسرت هاى بسيارى در سراسر ايران برگزار كرد. وى در سال هاى ۱۳۵۶ و ۱۳۵۷ به ترتيب جايزه نخست مسابقه رهبرى اركستر در شهر بزانسون (فرانسه) و مدال نقره در مسابقات رهبرى اركستر در ژنو (سوئيس) را به خود اختصاص داد. بعدها ضمن رهبرى ميهمان اركسترهاى متعدد در سراسر جهان، از ۱۳۶۷ تا ۱۳۷۴ رهبرى ثابت اركستر فيلارمونيك راديو و تلويزيون بلژيك را در دست داشت. از ديگر آثار رهبرى مى توان به «باله ايرانى»، «موسيقى براى حقوق بشر» و «بيروت» (براى نه فلوت) اشاره كرد. قطعات دوم، سوم و چهارم در اين مجموعه، ساخته هاى احمد پژمان است: «رقص» ، «امپرسيون هايى از باله» و «راپسودى» . اين قطعات در سال هاى اخير با تغيير نام و در مجموعه اى به نام «حماسه» در ايران انتشار يافته است. «رقص» از نمايشنامه موزيكال سمندر گرفته شده است كه در سال ۱۳۵۵ به سفارش سازمان اپراى تهران ساخته شده است. «امپرسيون هايى از باله» موسيقى براى باله اى است كه در ۱۳۵۲ به درخواست تالار رودكى آفريده شده و در نخستين اجراى آن در تهران دو سوليست از اپراى برلين نيز نقش آفرينى كردند. «راپسودى» نخستين اثر سمفونيك احمد پژمان است كه در دوران تحصيل وى در اتريش نوشته شده و براى اولين بار اركستر راديو وين آن را نواخت. پژمان (متولد ۱۳۱۴) در تهران نزد حسين ناصحى به فراگيرى آهنگسازى و سپس در آكادمى موسيقى وين به تحصيل در اين رشته پرداخت. وى از ۱۳۵۵ در دانشگاه كلمبيا در نيويورك نيز به طور ناتمام به تحصيل در رشته موسيقى جاز پرداخت. از ديگر آثار وى بايد از اپراى دلاور سهند، اورتور پارسيان، عياران (براى سازهاى ايرانى) و موسيقى فيلم «شازده احتجاب» به كارگردانى بهمن فرمان آرا اشاره كرد.قطعه بعدى «شهرزاد» (در هفت بخش) اثر امين الله حسين (۱۳۶۳- ۱۲۸۵) نخستين آهنگساز ايرانى است كه موقعيت ارائه آثار خود در سطح جهانى را يافت و البته موفقيت هاى هنرى او در ايران، بسيار فراتر از آنچه بود جلوه داده شد. وى تحصيلات موسيقى خود را به طور جدى در كنسرواتوار پاريس انجام داد و فعاليت حرفه اى اش را از سال ۱۳۱۴ در فرانسه با ساخت باله «پرواز به طرف نور» آغاز كرد كه اين اثر سه سال بعد در تالار اپراى پاريس به اجرا درآمد. نت بخشى از آثار پيانوى حسين همچون «افسانه ايرانى» و «به ياد خيام» در دهه ۱۳۳۰ با همكارى اداره هنرهاى زيباى ايران در فرانسه به چاپ رسيد. بشنوید "کاخ شهریار" از امین الله حسین به رهبری علی رهبری معروف ترين آثار وى سمفونى «خرابه هاى پرسپوليس» و «مينياتورهاى ايرانى» است كه نشان از علاقه عميق او به تاريخ و هنر ايران دارد ولى آنچه از امين الله حسين در آلبوم «منظومه هاى سمفونيك از ايران» به رهبرى على رهبرى شنيده مى شود بيشتر حال و هواى عربى دارد تا ايرانى؛ همان فضايى كه در موسيقى فيلم هاى هاليوودى درباره ايران باستان و حتى «چهل دزد بغداد» به گوش مى رسد. «شهرزاد»ى كه از ريمسكى كورساكف (آهنگساز روس) شنيده ايم بسيار ايرانى تر از «شهرزاد» به روايت امين الله حسين (آهنگساز ايرانى) است! بشنوید "جنگ" از امین الله حسین به رهبری علی رهبری سى دى دوم در اين آلبوم با شش موومان از «بيژن و منيژه» (با الهام از شاهنامه فردوسى) اثر حسين دهلوى آغاز مى شود كه براى نخستين بار در سال ۱۳۵۴ در تالار بزرگ رودكى به صورت باله به روى صحنه رفت. بخش هاى ديگرى از اين سوئيت ۲۶ قسمتى در سال ۱۳۵۶ با اركستر سمفونيك راديو وين به رهبرى توماس كريستين داويد به ضبط رسيده كه همراه با بخش هاى ضبط شده در نورنبرگ در يك سى دى مستقل در سال ۱۳۸۰ در تهران انتشار يافته است. دهلوى چندين بخش از اين سوئيت را براى اركستر زهى نيز تنظيم كرده كه پارتيتور آن در سال ۱۳۶۳ در تهران به چاپ رسيده و با اركستر زهى بوهم (Bohemia) از جمهورى چك به رهبرى منوچهر صهبايى ضبط و منتشر شده است. حسين دهلوى (متولد ۱۳۰۶) دانش آموخته هنرستان عالى موسيقى (كنسرواتوار تهران) در رشته آهنگسازى است كه موسيقى ايرانى را نيز با ويولن نزد ابوالحسن صبا فرا گرفته است. وى از سال ۱۳۴۱ تا ۱۳۵۰ مديريت هنرستان موسيقى ملى و از ۱۳۳۶ تا ۱۳۴۷ رهبرى اركستر شماره يك اداره هنرهاى زيبا (اركستر صبا) را در دست داشت. دهلوى در ۱۳۷۱ براى نخستين بار در تاريخ موسيقى ايران با همكارى حدود هفتاد نوازنده سازهاى ايرانى، «اركستر بزرگ مضرابى» را تشكيل داد كه پس از اجراى چندين كنسرت موفق به دلايلى همچون مشكلات اقتصادى منحل شد. او نخستين آهنگساز ايرانى است كه به چاپ پارتيتور آثار خود براى استفاده هنرجويان آهنگسازى و پژوهشگران موسيقى چندصدايى ايران اقدام كرده است. از ديگر ساخته هاى او مى توان از سبكبال، فانتزى براى گروه تمبك و اركستر (روى ريتم هايى از حسين تهرانى)، دوئو سنتور، كتاب «پيوند شعر و موسيقى آوازى» و اپراى مانا و مانى (براى كودكان) نام برد كه با گذشت بيست و شش سال از زمان آفرينش هنوز به اجرا نيامده است.اثر بعدى «سوئيت ايرانى» از هوشنگ استوار و متاسفانه تنها اثر قابل دسترس از اين آهنگساز برجسته ايرانى است. اين سوئيت در سه موومان (پيش درآمد، آواز و رنگ) و در چهارگاه ساخته شده كه براى نخستين بار در مهر ۱۳۵۲ به وسيله اركستر سمفونيك تهران به رهبرى فرهاد مشكات به اجرا درآمد. محمود خوشنام (منتقد موسيقى) در همان زمان گفت وگوى جالبى با هوشنگ استوار انجام داد كه در ماهنامه رودكى (شماره ۲۵) به چاپ رسيد. استوار در بخشى از مصاحبه درباره اين اثر چنين مى گويد: «با آنكه اين اثر در واقع سوئيت نيست عنوان سوئيت را براى آن انتخاب كرده ام زيرا از زمانى كه در تاريخ موسيقى با لغت سمفونى و فرم آن آشنا شدم هميشه در اين فكر بودم كه آيا ممكن است روزى آدم بتواند نظير آن فرم را با موسيقى ايرانى _ تا حدودى كه قابل قبول باشد _ منطبق كند، البته بدون اينكه از آن فرم كاملاً كلاسيك سمفونى كه در عرض دو قرن واقعاً تحول پيدا كرده دور بيفتد. پس از مدتى تجربه و مطالعه دريافتم بى آنكه احتياج باشد از فرم هاى غربى تبعيت يا تقليد كنيم در همين رديف هاى معمولى موسيقى ايرانى هم مى توانيم نظير آن فرم را داشته باشيم...»
هوشنگ استوار (متولد ۱۳۰۷) پس از فراگيرى مقدمات آهنگسازى نزد پرويز محمود (بنيانگذار و نخستين رهبر اركستر سمفونيك تهران) در كنسرواتوار ژنو و كنسرواتوار سلطنتى بروكسل به تحصيل در رشته آهنگسازى پرداخت. وى سال ها استاد هنرستان عالى موسيقى و دانشكده هنرهاى زيبا (دانشگاه تهران) بود. استوار چندى پس از انقلاب به فرانسه مهاجرت كرد ولى در سال ۱۳۸۰ به كشور بازگشت و فعاليت خود را بيشتر به صورت تدريس آهنگسازى ادامه مى دهد. از ديگر آثار او بايد به چهار حالت (براى ويولن و اركستر زهى)، اجاق سرد ( روى اشعار نيما يوشيج)، باله سياره و قطعات بسيارى براى پيانو (با الهام از موسيقى ايرانى) اشاره كرد.واپسين اثر در اين آلبوم «موومان سمفونيك» از پدر انتوموزيكولوژى ايران محمدتقى مسعوديه (۱۳۷۷-۱۳۰۶) است. اين اثر براى نخستين بار در آذرماه ۱۳۵۶ به وسيله اركستر سمفونيك تهران به رهبرى جو وان ديدرن ( Jo Van Diederen - رهبر ميهمان از هلند) در تالار بزرگ رودكى و در كنار آثارى از كارول چيمانوفسكى، مانوئل دفايا و موريس راول به اجرا درآمد. مسعوديه خود در بروشور آن كنسرت درباره اين اثر چنين نوشته است: «موومان سمفونيك، از لحاظ قالب و فرم دقيقاً از طرح سونات كلاسيك پيروى مى كند. يعنى شامل اكسپوزيسيون، توسعه تماتيك و رپريز است. دو تم اكسپوزيسيون همان تم هايى فانتزى براى اركستر زهى، اثر ديگر آهنگساز است كه در اينجا دوباره تنظيم شده است. اين دو تم سخت نسبت به هم متضاد به نظر مى رسند...» مسعوديه در هنرستان عالى موسيقى، كنسرواتوار ملى پاريس، مدرسه عالى موسيقى لايپزيك و دانشگاه كلن در رشته هاى ويولن، آهنگسازى و موسيقى شناسى تطبيقى تحصيل كرد و پايان نامه دكتراى او با عنوان «آواز شور» در سال ۱۳۴۷ (۱۹۶۸) در شهر ريگنسبورگ به چاپ رسيده كه از معتبرترين كتاب ها به زبان آلمانى درباره موسيقى كلاسيك ايران به شمار مى رود. وى از همان زمان تا پايان عمر به تدريس در دانشگاه تهران اشتغال داشت و بارها در همايش هاى جهانى موسيقى شناسى نيز شركت جست. كتاب هاى گوناگون او به زبان هاى متعدد همچون «تجزيه و تحليل چهارده ترانه محلى ايران»، «نسخه هاى خطى پارسى درباره موسيقى»، آوانويسى و تجزيه و تحليل «رديف آوازى موسيقى سنتى ايران به روايت محمود كريمى» و ... در دسترس علاقه مندان و پژوهشگران است ولى آثار آهنگسازى او كمتر شناخته شده است. علاوه بر موومان سمفونيك كه در «منظومه هاى سمفونيك از ايران» منظور شده شمارى ديگر از آثار او با اركستر فيلارمونيك پلووديو (Plovdiv) به رهبرى منوچهر صهبايى ضبط شده است.در «منظومه هاى سمفونيك از ايران» جاى خالى آثار آهنگسازانى چون امانوئل مليك اصلانيان، مرتضى حنانه، ثمين باغچه بان، حسين ناصحى، هرمز فرهت و ... به خوبى حس مى شود. در اينجا همچنين بايد يادى كرد از غلامحسين مين باشيان و پرويز محمود كه پديدآورنده نخستين آثار سمفونيك ايرانى هستند. اين بخش از آثار آهنگسازان ايرانى به دلايل گوناگون همچون نياز به پشتيبانى قوى مالى و امكانات وسيع براى اجرا و ضبط تا حد زيادى ناشناخته مانده است. كارهاى بسيارى ساخته شده ولى تنها نامى از آنها برجاى مانده و بسيارى از آهنگسازان نيز تحت تاثير شرايط، نسبت به حفظ آثار خود بى تفاوت شده اند. انتشار مجدد اين آلبوم به رهبرى على رهبرى و پخش آن در سطح بين المللى گامى مثبت و موثر براى حفظ و شناساندن اين آثار است.
هوشنگ استوار (متولد ۱۳۰۷) پس از فراگيرى مقدمات آهنگسازى نزد پرويز محمود (بنيانگذار و نخستين رهبر اركستر سمفونيك تهران) در كنسرواتوار ژنو و كنسرواتوار سلطنتى بروكسل به تحصيل در رشته آهنگسازى پرداخت. وى سال ها استاد هنرستان عالى موسيقى و دانشكده هنرهاى زيبا (دانشگاه تهران) بود. استوار چندى پس از انقلاب به فرانسه مهاجرت كرد ولى در سال ۱۳۸۰ به كشور بازگشت و فعاليت خود را بيشتر به صورت تدريس آهنگسازى ادامه مى دهد. از ديگر آثار او بايد به چهار حالت (براى ويولن و اركستر زهى)، اجاق سرد ( روى اشعار نيما يوشيج)، باله سياره و قطعات بسيارى براى پيانو (با الهام از موسيقى ايرانى) اشاره كرد.واپسين اثر در اين آلبوم «موومان سمفونيك» از پدر انتوموزيكولوژى ايران محمدتقى مسعوديه (۱۳۷۷-۱۳۰۶) است. اين اثر براى نخستين بار در آذرماه ۱۳۵۶ به وسيله اركستر سمفونيك تهران به رهبرى جو وان ديدرن ( Jo Van Diederen - رهبر ميهمان از هلند) در تالار بزرگ رودكى و در كنار آثارى از كارول چيمانوفسكى، مانوئل دفايا و موريس راول به اجرا درآمد. مسعوديه خود در بروشور آن كنسرت درباره اين اثر چنين نوشته است: «موومان سمفونيك، از لحاظ قالب و فرم دقيقاً از طرح سونات كلاسيك پيروى مى كند. يعنى شامل اكسپوزيسيون، توسعه تماتيك و رپريز است. دو تم اكسپوزيسيون همان تم هايى فانتزى براى اركستر زهى، اثر ديگر آهنگساز است كه در اينجا دوباره تنظيم شده است. اين دو تم سخت نسبت به هم متضاد به نظر مى رسند...» مسعوديه در هنرستان عالى موسيقى، كنسرواتوار ملى پاريس، مدرسه عالى موسيقى لايپزيك و دانشگاه كلن در رشته هاى ويولن، آهنگسازى و موسيقى شناسى تطبيقى تحصيل كرد و پايان نامه دكتراى او با عنوان «آواز شور» در سال ۱۳۴۷ (۱۹۶۸) در شهر ريگنسبورگ به چاپ رسيده كه از معتبرترين كتاب ها به زبان آلمانى درباره موسيقى كلاسيك ايران به شمار مى رود. وى از همان زمان تا پايان عمر به تدريس در دانشگاه تهران اشتغال داشت و بارها در همايش هاى جهانى موسيقى شناسى نيز شركت جست. كتاب هاى گوناگون او به زبان هاى متعدد همچون «تجزيه و تحليل چهارده ترانه محلى ايران»، «نسخه هاى خطى پارسى درباره موسيقى»، آوانويسى و تجزيه و تحليل «رديف آوازى موسيقى سنتى ايران به روايت محمود كريمى» و ... در دسترس علاقه مندان و پژوهشگران است ولى آثار آهنگسازى او كمتر شناخته شده است. علاوه بر موومان سمفونيك كه در «منظومه هاى سمفونيك از ايران» منظور شده شمارى ديگر از آثار او با اركستر فيلارمونيك پلووديو (Plovdiv) به رهبرى منوچهر صهبايى ضبط شده است.در «منظومه هاى سمفونيك از ايران» جاى خالى آثار آهنگسازانى چون امانوئل مليك اصلانيان، مرتضى حنانه، ثمين باغچه بان، حسين ناصحى، هرمز فرهت و ... به خوبى حس مى شود. در اينجا همچنين بايد يادى كرد از غلامحسين مين باشيان و پرويز محمود كه پديدآورنده نخستين آثار سمفونيك ايرانى هستند. اين بخش از آثار آهنگسازان ايرانى به دلايل گوناگون همچون نياز به پشتيبانى قوى مالى و امكانات وسيع براى اجرا و ضبط تا حد زيادى ناشناخته مانده است. كارهاى بسيارى ساخته شده ولى تنها نامى از آنها برجاى مانده و بسيارى از آهنگسازان نيز تحت تاثير شرايط، نسبت به حفظ آثار خود بى تفاوت شده اند. انتشار مجدد اين آلبوم به رهبرى على رهبرى و پخش آن در سطح بين المللى گامى مثبت و موثر براى حفظ و شناساندن اين آثار است.
روزنامه شرق
Payvand's Iran News ...
"Symphonic Poems from Persia" Released in Germany
By Pejman Akbarzadeh*Source: CHN
While the name "Persia" (Western historical name of Iran) has attracted tens of thousands of people from around the world to London's British Museum to visit ancient Persian artifacts, the Nuremberg-based music company, Colosseum, invites Europeans to listen to eight masterpieces of Persian symphonic music.
Ali Rahbari, who recently resigned from his job as the principal conductor of the Tehran Symphony Orchestra, with financial support from Persian (Iranian) Ministry of Culture and Art, in the late 1970s recorded works by Persian contemporary composers, Hossein Dehlavi, Aminollah Hossein, Mohammad-Taghi Massoudieh, Ahmad Pejman, and one of his own compositions. These pieces were released as three LPs in Germany in 1980, entitled, "Symphonische Dichtungen aus Persien" ["Symphonic Poems from Persia"] which, for some reason, were not imported to Persia (Iran). Fortunately, after a quarter of a century, Colosseum decided to release those LPs as a double CD album.
"Symphonic Poems from Persia" is the first collection of Persian symphonic music masterpieces available worldwide. Such pieces such as the valuable collections recorded by Manouchehr Sahbai in Austria and Bulgaria in the 1990s have been distributed locally.
Following are the works recorded in "Symphonic Poems from Persia":
1. "Persian Mysticism around G" by Ali (Alexander) Rahbari, who is one of the greatest Persian conductors. This work was originally called "Persian Blood around G". "Strauss has a piece called 'Wiener Blut' (Vienna Blood). When I used 'Blood' in the title of my piece some Europeans recalled that work, so I changed the title," Rahbari said. "This work really sounds Persian. I tried not to use Western harmony rules, and mostly used counterpoint." "Persian Mysticism around G" received its first performance by the Vienna Musicians Symphony Orchestra in 1977, and then by the Tehran Conservatory Symphony Orchestra at Tehran's Roudaki Hall.
Ali Rahbari was born in 1948 in Tehran and studied violin and composition with Rahmatollah Badiee and Hossein Dehlavi at the Persian National Music Conservatory. He continued his studies at the Vienna Music Academy with Gottfried von Einem and Hans Swarosky. In 1977, he received the first prize of International Conducting Competition in Besanson, France, and one year later the silver medal of the Geneva Conducting Competition in Switzerland. In 1979, Rahbari was invited by Herbert von Karajan to conduct the Berlin Philharmonic Orchestra as a guest conductor, and from 1988 to 1996 he was the permanent conductor of Belgian Radio and Television Philharmonic Orchestra in Brussels. Rahbari has conducted some of the most famous orchestras around the world such as the Vienna Symphony, French National Orchestra, Czech Philharmonic, London Philharmonic, etc.
2,3,4 Three pieces by Ahmad Pejman, entitled "Dance," "Ballet-Impressions," and "Rhapsody." "Dance" is an extract from an opera in Persian, commissioned by the Tehran Opera in 1976. It is a dance of villagers with a folkloric character, making use of extremely interesting rhythms borrowed from Persian Music. "Ballet-Impressions" was commissioned by Roudaki Hall in 1973. Two soloists from the Berlin Opera took leading roles in the premiere. Written while he was studying in Vienna, Pejman's first symphonic work, "Rhapsody," was performed by the Vienna Radio Orchestra conducted by Heinz Sandauer. Ahmad Pejman was born in 1937 and studied composition with Hossein Nassehi in Tehran. The Ministry of Culture and Art granted him a scholarship to continue his studies in composition at the Vienna Music Academy, where he was taught by Thomas Christian David, Alfred Uhl and Hans Jelinek. For the opening night of Roudaki Hall (the Tehran Opera House), Pejman was commissioned to write the "Delaavar-e Sahad," which is the first serious opera in the Persian language. Among his other works are: "The Persians Overture" and "Ayaaraan" (for Persian instruments).
5. "Sheherazade" (Shahrzad), in seven movements, is by Aminollah (André) Hossein (1906-1984), the first Persian composer who was able to present his works in international concerts. He completed his studies at the Paris Conservatory, and his first work, the ballet "Toward the Light," was performed in 1938 at the Paris Opera House. Hossein's most famous works are: "The Ruins of Persepolis" and "Persian Miniatures," which demonstrate his deep love for the ancient culture of Persia. But his "Sheherazade" has a more Arab than Persian character, like what we hear in Hollywood movies about ancient Persia that erroneously portray Persia as part of the Arab world and culture! Ironically, the Russian composer Rimsky-Korsakov's Shaherazade sounds more Persian than the Persian composer Hossein's Sheherazade! The actor Robert Hossein is Aminollah Hossein's son.
6. "Bijan & Manijeh" (in six movements) by Hossein Dehlavi. Originally in 26 movements, this work was performed for the first time in 1975 at Tehran's Roudaki (Vahdat) Hall as a ballet. Some of the other movements of "Bijan & Manijeh" were recorded by the Vienna Radio Symphony Orchestra, conducted by Thomas Christian David in 1977. This work is based on Ferdowsi's "Shahnameh" (the national epic of Persia).Hossein Dehlavi was born in 1927 in Tehran and studied composition at the Tehran Conservatory of Music with Hossein Nassehi. He studied Persian classical music with Abolhassan Saba and, from 1957 to 1967, was the principal conductor of the Persian Fine Arts Administration Orchestra. For ten years, Dehlavi was the director of and professor at the Persian National Music Conservatory in Tehran, and Ali Rahbari was one his pupils. In 1992, with the cooperation of nearly 70 players of Persian instruments, Dehlavi established the Plectrum Orchestra. His works include several pieces for Persian instruments and orchestra, voice and orchestra, choir and orchestra, and three operas. As his contribution to the Year of the Child (1979), he wrote an opera for children called "Mana & Mani," which has never been performed.
7. "Suite Iranienne" (Iranian Suite) by Houshang Ostovar. This piece is the only available work by Ostovar, one of the greatest Persian composers. In three movements (Pishdaramad, Avaz, Reng), the suite is composed in the Persian mode 'Chahargaah,' and was first performed in October 1973 by the Tehran Symphony Orchestra, conducted by Farhad Meshkat.Ostovar was born in 1928 in Tehran and studied basic composition with Parviz Mahmoud (founder of the Tehran Symphony Orchestra). He completed his studies at the Royal Conservatory of Music in Brussels. For many years, he was professor at the Tehran Conservatory. His works include "Sayyareh" [Planet], a ballet; "Ojaagh-e Sard" [Cold Stove], based on Nima Youshij's poems, for voice and piano; "Persian Symphonic Sketch," "Four Modes" for strings, and many piano pieces.
8. "Mouvement Symphonique" (Symphonic Movement), by the "Father of Ethnomusicology in Persia," Mohammad Taghi Massoudieh (1927-1999). This piece is written in sonata form in 1976 and was first performed in 1977 by the Tehran Symphony Orchestra, conducted by the Dutch guest conductor Jo van Diedern.Massoudieh was born in Mashhad, Persia in 1927; he studied violin, composition and ethnomusicology at the Tehran Conservatory, the Paris National Conservatory, the Leipzig Music Academy and Cologne University. His Ph.D. dissertation, entitled, "Awaz-e Sur; Zur Melodiebildung in der Persischen Kunstmusik," was published in 1968 in Regensburg. This book is among the most important books on Persian classical music in German. Some of Massoudieh's other works, such as the "Fantasy for String Orchestra" and the "Persian Suite," have been recorded by Manouchehr Sahbai with the Plovdiv Philharmonic Orchestra in Bulgaria, which is to be released soon.
The new release of "Symphonic Poems from Persia" and its global distribution is an effective step for introducing Persian symphonic music.
_______________________________
* Pejman Akbarzadeh is a 26-year old pianist, researcher and a member of Artists Without Frontiers in Tehran. This article was originally published in the Persian-language daily "Shargh" in Tehran. To read the complete Persian version please click here: http://www.harmonytalk.com/id/717
