Wednesday, January 04, 2006
212. خاموشي ي هنرمندبانويي نامدار: جايي پُرناشدني در هنر نمايش ايران
يادداشت ويراستارامروز با اندوه فراوان آگاهي يافتم كه هنرمند بانوي نامدار ِ تآتر ايران، مهين اسكويي در تهران چشم از جهان فروپوشيده است.
مهين اسكويي نخستين بار در دهه ي بيست در تآتر بلندآوازه ي فردوسي، در نمايش ِ مشهور پرنده ي آبي اثر موريس مترلينگ به كارگرداني ي پدر تآتر ايران، زنده ياد عبدالحسين نوشين نقش ورزيد و همچون چهره اي جوان و پرتوان و پويا درخشيد و به عنوان يك بازيگر مطرح هنر نمايش شناخته شد.
آينده نشان داد كه آن "خوش درخشيدن" اتّفاقي و "دولت ِ مستعجل" نبود و از گنجايش هنري و نقش آفريني و پايه و مايه ي سرشتي ي او سرچشمه مي گرفت.
مهين بانو سپس براي پي گيري ي آموزش دانشگاهي با همسرش مصطفي اسكويي به مسكو رفت و پس از سالها، دانش آموخته ي دانشكده ي هنرهاي نمايشي (دراماتيك) مسكو در رشته ي كارگرداني شد و آموزه و شيوه و شگرد ِ تآتري ي مشهور استانيسلاوسكي را الگوي كار خويش قرارداد.
اسكويي در بازگشت به ايران در دهه ي چهل، همگام با شوهرش تآتر آناهيتا را در تهران بي تآتر ِ آن زمان بنياد گذاشت و شمار زيادي از مهم ترين نمايشنامه هاي جهان را به صحنه برد و تاثير شگرفي در زنده نگاه داشتن ِ سنّت ِ تآترهاي فردوسي و سعدي و ادامه ي راه ِ نوشين ها، خيرخواه ها، خاشع ها، جعفري ها، كهنمويي ها، مهرزادها و ديگران برجا گذاشت.
بسياري از هنرمندان امروزين نمايش در ايران كه بامداد امروز كالبد اين هنرمند بانو را بر دوش گرفتند، به گفته ي خودشان شاگردان او بودند و نسبت به استاد شايسته ي خود، اداي احترام كردند.
ياد اين بانوي سزاوار و هنرمند را گرامي بداريم و اميدوارباشيم كه راهش رهروان پرتوان و تازه نفسي داشته باشد و هنر نمايش در ميهن ما، ديگرباره ببالد و نوشين ها و خيرخواه ها و اسكويي هاي ديگري مؤلّفان، كارگردانان و نقش آفرينان پويا و روزآمد ِ آن باشند. چنين باد! ج. د.
