Sunday, December 11, 2005
190. يادواره ي بانويي بزرگ و پيشگام و سرشار از زندگي
يادداشت:
صدّيقه دولتشاهي، يكي از نخستين بانوان پيشرو ِ ايراني در عصر ما بود كه در عرصه هاي گوناگون زندگي و فرهنگ گام نهاد و با عزمي راسخ كوشيد و همواره پويا و بلندپرواز ماند. او با هنر موسيقي دمساز بود و تار را با چرب دستي مي نواخت. همچنين يكي از نخستين بانوان ايراني بود كه بال پرواز گشود و به خلباني پرداخت. وي به سفرهاي دور و درازي در چهارگوشه ي جهان رفت و از فرهنگ هاي رنگارنگ انساني درسها آموخت و آنها را همچون زاد ِ راه براي هم ميهنانش به ارمغان برد. بي گمان مي توان او را يكي از الگوهاي زن ِ تراز ِ نوين ِ ميهن ما در اين روزگار به شمار آورد. كارنامه ي زندگي ي سرشار و پربار او مي تواند سرمشق و رهنمودي براي هر بانوي ايراني قرارگيرد.
دولتشاهي در 31 اكتبر امسال در سنّ ِ 92 سالگي چشم از جهان فرو پوشيد و نوبت ِ پويش و كوشش را به نسل هاي پس از خود سپرد.
او چنان سرشار از شور ِ زندگي و بالندگي بود كه مرگ را به سُخره مي گرفت و وصيّت كرد كه پس از خاموشي اش به جاي مويه و زاري و سوگواري، كارنامه ي زندگي ي والايش را ارج بگزارند و از آن درس پويايي و پيشروي بياموزند. يادش را گرامي مي داريم. (گزارش به گُفتاورد از تارنماي ِ ايراندُخت)
صدّيقه دولتشاهي، بانويي افتخارآفرين
يكي از نوادگان صدّيقه، در بزرگداشت و ستايش مادربزرگ شايسته و ستودني اش نوشته است:
I lost my grandmother, Sadighe Dowlatshahi, on October 31st at age of 92. She was one of the first Iranian women pilots. Our grandmother had a great life and fulfilled every dream she had. From being able to play the tar, to becoming a pilot, and to have a chance to travel all over the world.... For this she was thankful and asked us to celebrate her life rather than mourn her departure...
از فراخناي هنر تا فرازجاي آسمان ِ ميهن
تصويرهايي از يك زندگي ي ِ سرشار
نغمه ي ِ زندگي از تار ِ مادربزرگ و پنجه ي نبيره
